Caput,  Par.

 1   1, 16|       nemo sit adeo imbecillis, quin et per occasionem prodesse
 2   1, 27| ingenium et industriam arguunt. Quin potius uirtutis monumenta
 3   1, 41|     quid hinc intumescas animo: quin potius ea res te magis sollicitum
 4   1, 62|                           1,62] Quin ex ipsis mutis animantibus
 5   1, 62|        feritatem suam exercet. ~Quin etiam in litteris diuinis
 6   1, 75|       scio an umquam contingat, quin potius magnum et exoptandum,
 7   1, 91|       uere diligimus Principem, quin illud potius optamus, quod
 8   1, 92|    tantum auribus rem accipiat. Quin et in ipsis quibus ornatur
 9   2, 12|       ut se ipso melior euadat. Quin ipsas etiam leges oportebit
10   2, 19|                           2,19] Quin pessimorum Principum exempla
11   3, 2 |    Princeps noceat Reipublicae, quin ipse sibi noceat. Deinde
12   4, 4 |                            4,4] Quin et illud secum expendat,
13   4, 7 |     tamen si uitari non potest, quin exigatur aliquid, et ita
14   8, 2 |  captata recedendi ab amicitia. Quin magis adnitendum, ut quam
15   8, 2 |   sarciatur id quod ruptum est: quin expedit aliquoties ad quaedam
16  11, 15|    parum sapiat Christianismum. Quin ut nunc sunt fere, per quos
17  11, 18|        Principum Illustrissime, quin hoc sis animo: sic natus