Caput,  Par.

 1   1, 25|         esse Philosophum et esse Christianum. ~
 2   1, 29|   pariter succurrat et illud, te Christianum esse Principem: ut intelligas
 3   1, 53|        anteposuerint suae uitae, Christianum Principem tanta Reipublicae
 4   1, 62|      minus idem facere oportebit Christianum in Christianos, quos ipse
 5   1, 64|           clarissime discreuerit Christianum Principem ab Ethnico? Principes,
 6   1, 79|     uocabula, non Christianorum. Christianum imperium nihil aliud esse
 7   1, 80| Principum euerti culpa. Quam non Christianum est domini titulo sibi placere,
 8   1, 81|       cogita quam non conueniat, Christianum in Christianos usurpare
 9   1, 86|          nominibus possidet, qui Christianum agit Principem. Nemini plus
10   1, 88|         Christianam et Principem Christianum? Princeps qui nihil aliud
11   2, 17|     conuenit erga meas Principem Christianum? Si tantum fuit animi mulierculae,
12   2, 20|          ita totos imitari uelle Christianum Principem, extremae dementiae
13   4, 1 |       Pius. Quanto magis oportet Christianum Principem, conscientia recti
14   6, 29|          a quorum factis oportet Christianum Principem, quam longissime
15  11, 2 |        inter hominem, et hominem Christianum. Deinde contempletur, quam