Caput,  Par.

 1   1, 27 |      libet, tantum suppetit. Qui conuenit eumdem irritare uitia, qui
 2   1, 62 | iustitiae tradebat, quanto magis conuenit, ut Princeps Christianus
 3   1, 64 |       nisi, non eodem modo fieri conuenit inter Christianos, inter
 4   1, 70 |      sanctius simulacrum proponi conuenit Principi Christiano. ~
 5   1, 100|    discat, non coactus. Sic enim conuenit institui Principem, qui
 6   2, 3  |        poenis mali dati rationem conuenit expendere, plus laedit Rempublicam
 7   2, 17 |         foeminis, quid me facere conuenit erga meas Principem Christianum?
 8   3, 6  |   coalescat amicitia, idem fieri conuenit in Principe aliunde adscito.
 9   3, 8  |         meditullio corporis, ita conuenit Principem semper obuersari
10   7, 2  |         integritate, tamen magis conuenit, ut natu grandes ad huiusmodi
11  11, 15 |    constabilitam. Neque fortasse conuenit aliis rationibus uindicari,