Caput,  Par.

1   1, 51|    miserrimum seruitutis genus, seruire uitiis aut sordidis affectibus. ~
2   1, 52|         insolentissimis dominis seruire eum, qui sibi uindicat imperium
3   1, 82|        tecum cogitare: At istud seruire est, non regnare. Imo hoc
4   1, 82| regnandi genus, nisi forte Deum seruire existimas, qui mundum hunc
5   1, 82|     redeat praemii: nisi animus seruire uidetur, qui cum corpore
6   1, 82|         oculus caeteris membris seruire putandus est, quod omnibus
7   3, 18|        ab instituto, cogiturque seruire tempori, tamen haud desinet,