Caput
1 36 | ipsam rhetoricen expediebat adeo, ut felicis memoriae Ioannes
2 39 | 39,39] Adeo copulat arctius animos hominum
3 39 | ne hoc tanto bono solus adeo fruerer inuidus, communi
4 40 | sed prorsus aduolat, idque adeo nocte fere concubia, quod
5 43 | desiderio teneri, idque adeo tua opera. ~[43,75] Primum
6 46 | aduersariorum odio, cum quibus adeo sibi nihil uoluerunt esse
7 48 | quasi declamatoria ratione adeo scite a singulis disputata,
8 49 | quam illi literis infensus, adeo ut ad occursus horum frequenter
9 51 | literario praefectos, imo adeo natos arbitrantur, ut nos
10 51 | 51,139] Priuata atque adeo minimi momenti negocia mirum
11 55 | seculis, imo nec regionibus, adeo defuisse, tametsi non inficior
12 57 | quicunque Latine scripserunt; adeo non intelligunt quid sit
13 72 | sedete. ~[72,349] Atque adeo, ne tubam deesse queratur
14 74 | inquit Battus, nec mirum adeo, si tacto hulcere scabiosi
15 75 | mirificam quandam adsimulant, adeo quidem uafre ac ueteratorie,
16 80 | aut publice relinquetur? adeo Christiani nihil habemus
17 82 | prorsus solet, nec mihi adeo soli, uisum est idem et
18 83 | gloria euerteret. ~[83,526] Adeo nihil sine dimicatione fit
19 84 | appellari, quanquam non paucos adeo stolide religiosos comperio,
20 92 | num Hebraeum? ~[92,693] Adeo uir doctissimus discere,
21 96 | uomitus oboritur legenti, adeo me tum barbaries orationis
22 96 | egrederis tuas et theologis adeo iniuriam facis. ~[96,770]
23 105| exegissem illam". ~[105,949] Adeo nihil aeque auersatur deus
24 113| Exodo praeposuit, in qua adeo non dissimulat, ut etiam
25 114| eruditione singularis, tum arctae adeo, ne dicam meticulosae conscientiae,
26 120| Euangelia quidem intelligis, imo adeo nec legis? ~[120,1163] Ille
27 121| ament apostoli. ~[121,1179] Adeo nihil istorum refert, unde
28 128| Videbimus utroque genere adeo inferiores, ut umbras dicas
29 129| doctrinae non contemnendae, adeo scholasticas disciplinas
30 129| commentarios aedidit arque adeo in ipsis theologicis quaestionibus,
31 130| Quid meliores annos atque adeo totos insanis lucubrationibus
32 136| scientiam nobis solent obiicere, adeo tum ab humana, tum a diuina
|