Caput

 1 35 |           35,8] Hi cum mihi puero satis odiose facesserent negocium
 2 37 |      nostra profligaris. ~[37,34] Satis diu nos ipsos ignorauimus
 3 38 |          etiam quantum philosopho satis esset fortassis et Musis,
 4 43 |     respondit ille. ~[43,72] Quia satis apparet, inquam, tuo iudicio
 5 63 | labefactor, ut partes uestras uix satis tutari queam. ~[63,244]
 6 64 |   pollicemini, quam postulo, mihi satis fuerit supplicii, si sola
 7 65 |           265] Nam ut est procera satis et patulis diffusa ramis,
 8 78 |         conantïbus. ~[78,461] Sit satis istis, quod suam ignorantiam
 9 82 |           ne an superbius, nondum satis scio. ~[82,513] Nam si res
10 84 |            si Christum bene scis, satis est, si caetera nescis. ~[
11 87 |         quid sciant aut nesciant, satis cognitum habeant, iam sibi
12 99 |       dicunt, iam hoc primum mihi satis quadrare uidetur, nisi quod
13 99 |           829] Hoc ad refellendum satis arbitror, istas mysticas
14 109|      defensionem audiamus, nondum satis pernosti Gratianicam eloquentiam,
15 118|         breuissime, perstrinxisse satis putaui. ~[118,1130] Caeterum
16 119|        pro ipsa quidem nimio plus satis, pro istorum pertinacia
17 121|          decorum, neque probabile satis obseruasse calumnietur,
18 131|           res postulabit, quantum satis non amplius suggerat. ~[
19 136|            Sed in re puerili plus satis est disputatum; nam qui
20 137|        fuit uincere, quippe neque satis armatam, neque ita capitaliter