Caput

 1 41 |         ubi nobis conspectis suo more blandius arrisisset, mox
 2 56 |          haeresim esse loqui quo more locutus est Cicero. ~[56,
 3 56 |        Equidem priscorum hominum more, quos e truncis arborum
 4 78 |         gloriantur? ~[78,452] An more uulpis illius quae in apologis
 5 88 |          comparauerimus, iuuenum more, qui quo minus habent prudentiae,
 6 93 |        Verum instant interim suo more et illud Paulinum constanter
 7 107| Consueuit mihi comicorum militum more sua iactare facinora, quot
 8 108|      Post multa congesta ita suo more doctissime colligit Gratianus,
 9 115|     uerbose et curiosiuscule suo more dispute, petitis etiam e
10 117|          non recedens et hoc suo more auro atque argento eas disciplinas
11 120|         admiror, quae me puerili more tot uerba fundentem tam
12 121|        Platonico aut Ciceroniano more finxisse putans neque decorum,
13 124|        ac perplexe et suo quodam more dicere, et huic tamen esse
14 131|     malumus expectare, dum Pauli more uel in paradisum uel in
15 132|        consul: Libet scholastico more tecum obiectatiunculis argutari. ~[
16 132|        uaticinantium Phoebadumue more, ut furore quodam correpti,
17 133|       impium fuerit, apostolorum more sapientiam e nubibus ociosos
18 134|     nonnunquam prodigioso quodam more, sed tum demum cum aut miraculum