Caput

 1 49 |       118] Mox ut magis etiam hominem excitarem, rogabam, ecquid
 2 61 |  sobrii, dictitantes externum hominem nescio quem nouam quandam
 3 67 | negabat se ullum adhuc uidere hominem. ~[67,287] Pestifera est,
 4 74 |    diis placet, iratus perdat hominem. ~
 5 79 |      quantum sit sacrilegium, hominem, qui iam christianae militiae
 6 90 |   praeclarum aliquid ac supra hominem profiteri uideantur? ~[90,
 7 96 |  Batte, credidisset unquam te hominem tam poeticum tantum tenere
 8 96 |    cura sit tradita, tu tanum hominem tibi uindicas. ~[96,771]
 9 101|       uersetur, quod eruditum hominem postulat, iam hoc ipso malus
10 101|     Nam eruditio fere liberat hominem superstitione. ~[101,877]
11 108| tempore". ~[108,1010] Rogabam hominem, quid sibi uellet "pro necessitate
12 111|       mitis erat, sed libebat hominem paulisper eludere, rogabam
13 120| mirari, quod Medicus dudum te hominem Musis penitus deuotum theologorum
14 123|      uidentur. ~[123,1211] Me hominem adolescentem, prophanum
15 131|     audituri, quae nephas sit hominem homini prodere. ~[131,1342]
16 136|    ille superstitiosum agebat hominem, sed poetarum institutum