[88, 632] Recte enim Socrates dixit,
nullam inscitiam esse maiorem, quam qua quis se credit scire, quod nescit.
[88,633] Quod
si uere docti essent, ut sibi uidentur, iam alios mirari sibi minus inciperent
placere.
[88,634] Nil
mirum est, si uenti plurimum concipiant, qui sunt inanes.
[88,635]
Solida uirtus se ipsa contenta est, suo se precio, non aliorum opinione
metitur.
[88,636] Isti
igitur si doctiores essent, essent et modestiores.
[88,637] Quod
nolim mihi credatis, nisi ipsi in nobis idem experimur.
[88,638] Quid
enim hoc aliud est, quod in initio studiorum nostrorum, ubi disciplinas uix a limine,
(ut dici solet) salutauimus, statim efferimur et iam tum in ipsis rudimentis
magis nobis placemus, quam ubi iam multo usu multarum rerum certam scientiam
comparauerimus, iuuenum more, qui quo minus habent prudentiae, plus habent
animi.
[88,639] Vnde
id?
[88,640]
Profecto quia nondum hoc ipsum scimus, quam multa nesciamus; quanquam haec
inanitas non temere nobis a natura insita uideri potest, ut hac falsa gloriola
excitati ad summos labores capessendos prouocemur.
[88,641]
Alioqui quis tantas tamque diuturnas uigilias adiret, si nihil magni sibi
promitteret?
[88,642]
Neque in hac re plane cum Stoicis sentio, qui uniuersos affectus non
superuacaneos modo, sed et pernitiosos arbitrantur.
[88,643] Mihi
ad uirtutem tendentibus animis, tanquam paedagogi quidam uidentur adhibiti.
[88,644] Haec
igitur fiducia gloriaque, si modo non sit immodica, in tyronibus quidem non
prorsus uidetur inutilis, eo quod calcar et stimulum quendam ingeniis nostris
subiiciat; nam freno uix inuenias, qui indigeant.
[88,645] At eandem gloriam iidem, ubi saniores sumus
effecti, et ridemus ipsi et damnamus.
[88,646] De me fateor: equidem cum puer essem, probe
sciolus eram et mihi placebam, cum haec studia uixdum summis, (ut aiunt) labiis
degustassem.
[88,647] Nunc post tantum annorum, accedo enim ad
annum undetrigesimum, in dies mihi magis magisque displiceo et Socraticum illud
amplector: Hoc unum scio, quod nihil scio.
[88,648] Tum mihi uidebar arcem tenere summum, nunc me
ne uestibulum quidem adhuc praeteriisse puto ac iuxta Graecorum prouerbium ne
in apiis quidem consistere.
|