[103,909] Qui rem sacram inuncarit,
grauioris piaculi tenetur quam furti nempe sacrilegii; ergo ne prophanum sacro
anteponendum?
[103,910] In
sacerdote grauioris est culpae stuprum quam in laico; ergo ne malum
sacerdotium?
[103,911]
Quid ni? fecit nequiorem, imo nisi melius esset sacerdotium, non faceret hoc
pacto nequiorem.
[103,912] Quo nanque res quaeque erit sanctior, eo abutens
erit turpior.
[103,913] Sed iam alteros duos componamus.
[103,914] Pone duos utrosque probos et alterum rudem
alterum literatum, uter utri anteponendus?
[103,915] Tergiuersantur, haesitant; modo, inquiunt,
inueniatur doctus et idem probus.
[103,916] Fateor quidem huius generis summam esse
inopiam, nam indoctorum et improborum magna ubique est copia.
[103,917] Verum quid haesitant, ubi nihil haesitauit
Hieronymus, qui libere et plenis (ut aiunt) buccis sanctae rusticitati sanctam
eruditionem anteposuit.
[103,918]
Daniel", inquit, "in fine sacratissimae uisionis ait iustos fulgere
quasi stellas et intelligentes id est doctos quasi firmamentum.
[103,919]
Vides quantum inter se distant iusta rusticitas et docta iusticia? alii
stellis, alii coelo comparantur".
[103,920]
Idem paulo ante: "Sancta rusticitas solum sibi prodest et quantum
aedificat ex uitae merito ecclesiam, tantum nocet, si destruentibus non
resistat".
[103,921]
Vere profecto Hieronymus haec ut omnia; nam quo quodque bonum latius patet, eo
praestantius sit necesse est.
[103,922] Qui
uiuit integre, magnam quidem ille rem agit, at sibi uni confert aut certe
paucis, quibuscum uictitat.
[103,923]
Quod si huius integritati doctrina accesserit, quanto iam pulchrius ac latius
quasi face adhibita uirtus pollebit?
[103,924] Si
uero eiusmodi erit, qui possit pulcherrimas animi cogitationes mandare literis,
hoc est si praeterquam quod doctus etiam disertus fuerit, huius demum hominis
utilitas latissime manet necesse est, nempe non ad conuictores modo, non tantum
ad aequales, non tantum ad finitimos, uerumetiam ad peregrinos, ad posteros, ad
ultimos orbis incolas.
[103,925]
Indocta probitas nisi scriptis posteritati commendetur, cum suo autore
demoritur.
[103,926]
Doctae eruditioni non terrae, non maria, non seculorum longa series obstat, quo
minus ad uniuersos mortales peruolet.
[103,927]
Nolo hic inuidiosam suscitare comparationem, plus ne contulerit nostrae
religioni martyrum sanguis an eruditorum hominum stilus.
[103,928] Non
eleuo martyrum gloriam, quam ne copiosissima quidem oratione quisquam assequi
queat; at quantum ad nostrum attinet commodum, nonnullis etiam haereticis plus
prope debemus, quam quibusdam martyribus.
|