[119,1141] In medio magnatum
ministrabit et in conspectu praesidis apparebit.
[119,1142] In terram alienigenarum pertransibit, bona et
mala in omnibus tentabit".
[119,1143] In
eo libro qui dubio autore Sapientiae inscribitur, quanta laus eruditionis, ut
quod grauissime a Platone scriptum est, sapientiam incredibili esse specie,
quae si oculis uideri queat, admirabiles sui sit excitatura amores, hic
quisquis fuit scriptor non infacundus sapientiae quasi quandam effigiem
expressisse uideatur, quo nos ad illius amorem accenderet.
[119,1144] At
negauerit quispiam hic secularem laudari sapientiam, uerum aliam quandam
coelestem ac diuinam, imo certe eam, quae sit nostri temporis philosophiae pars
difficillima, quae omnium rerum tum diuinarum, tum humanarum cognitionem copularit.
[119,1145]
Mentior nisi id ipsa uerba sonant: "Deus", inquit, "dedit mihi
horum quae sunt scientiam, ut sciam dispositionem orbis terrarum et uirtutem
elementorum, initium et consummationem et medietatem temporum et eorum
mutationes, diuisiones, temporum, anni cursus, et stellarum dispositiones,
naturas animalium et iras bestiarum, uim uentorum et cogitationes hominum,
differentias uirgultorum et uirtutes radicum et quaecunque sunt absconsa et
improuisa didici".
[119,1146]
His sane uerbis describi mihi uidetur non perturbata quaedam et ieiuna
eruditio, sed polita et copiosa et quae praeter omnium disciplinarum scientiam
plurima sit antiquitate condita.
[119,1147]
Capite insequenti multo significantius exprimit uirtutem cum eruditione
liberali coniunctam uocari sapientiam.
[119,1148] Et
iusticiam", inquit, "qui plus diligit, labores huius magnas habent
uirtutes; sobrietatem enim et sapientiam docet et iusticiam et uirtutem, quibus
utilius nihil est in uita hominibus.
[119,1149] Et
si multitudinem scientiae desiderat quis, scit praeterita et de futuris
aestimat, scit uersutias sermonum et dissolutiones argumentorum, signa et
monstra scit, antequam fiant, et euentus temporum et seculorum".
[119,1150] Sed
hac in re tam clara pro ipsa quidem nimio plus satis, pro istorum pertinacia
parum; quanquam quid frustra rem infinitam persequar, cum ex uno quoque autore
permulta loca depromi possint?
[119,1151]
Nec inficias iuero tamen eosdem ipsos nonnullis in locis perinde disserere ac
si a seculari doctrina nos conentur dehortari et ira rhetorica contentione
incadescant contra curiosam, superbam, uentosam, obstinatam eruditionem, ut non
in abutentium uitium, sed in rem ipsam inuehi uideantur.
|