[121,1170] GVILHELMVS: Et nos, inquit Guilhelmus, nescio quo tua disputatio impetu abripuerat suo; itaque propera, quaeso, ac periculum facito, utrum nos prius dicendo, an nos te audiendo superemus.

[121,1171] BATTVS: Tum Battus mihi arridens: Non frustra, inquit, tuum calamum metui; iam enim mihi subolet, quid animo destines.

[121,1172] Nugas nostras uis prodere et de uerisimili laboras; uereris enim ne ubi hunc nostrum sermonem literis mandaris (sentio enim te id uelle) existat aliquis, qui te dialogum Platonico aut Ciceroniano more finxisse putans neque decorum, neque probabile satis obseruasse calumnietur, qui me et adolescentiorem et poetam tantum ecclesiasticarum literarum memoriter reddentem feceris.

[121,1173] Sed nihil est quod mireris, si homo non prodigiosa quidem, sed tamen haud maligna praeditus memoria, quae legi tanto intentius, quanto irritatior, quae decerpsi quae toties contra barbaros deprompsi, pauca potuerim memoria complecti.

[121,1174] Age iam ad certamen, ad quod me prouocauit Guilhelmus, accingamur.

[121,1175] Quoniam aduersarios inquit, primum rationibus deinde testibus reuicimus, unicum illis profugium superest exempla quorundam probatioris uitae, quos aut citra eruditionem doctos habitos aut uirtutis studio literas contempsisse obiiciunt, a quo illos praesidio si eiecerimus, reliquum est, ut aut in deditionem ueniant aut certe fuga turpissima uictos se profiteantur.

[121,1176] Age, accingamur certaminis huius reliquias profligare.

[121,1177] Videtis, inquiunt, fidem Christianam non a physicis, non a dialecticis, non a poetis, non a rhetoricis autoribus ortam, sed a rusticis hominibus, indoctis, rudibus, denique piscatoribus, non e Platonica Academia, non e porticibus Stoicorum, non e scholis Peripateticorum apostolos uocatos nouimus, sed a naui et rete, neque Christus ludos rhetorices aut dialectices aperuit, sed tantum uiuendi praecepta tradidit.

[121,1178] O sacrilegam impudentiam, audent rusticos dicere apostolos, quo suam rusticitatem tueantur, digni uero, quos ut pie sibi deditos ament apostoli.

[121,1179] Adeo nihil istorum refert, unde inertiae suae patrocinium sint nacti uel cum sacri ordinis iniuria.

[121,1180] Dic mihi os pestilens et ferro inurendum, rusticos ais fuisse apostolos?

[121,1181] Aio, inquit, alioqui in quo tandem ludo didicerunt, qui repente sunt a piscatione ad apostolatum missi?

[121,1182] Num a gubernaculo scalmi protinus ad gubernacula mundi euecti sunt?

[121,1183] Quorsum igitur pertinuit non Platonem aut Chrysippum aut alium philosophum aliquem, sed ipsum philosophiae parentem tantum temporis sectari praeceptorem, audire disputantem? uidere monstra gerentem, conuiuere assidue, assidue colloqui?