[133,1374] Iubemur a deo panem cotidianum cotidie petere et datur quidem cotidie, at nunquid oscitantibus?

[133,1375] Vestitum petimus, praestatur, sed laborantibus.

[133,1376] Hac ratione sapientiam quoque postulamus at ita, ut de humana industria nihil diminuamus.

[133,1377] An uero, quae corporis sunt, non nisi industria tua tibi obueniunt, quae animi sunt bona gratis accipies?

[133,1378] Panis nisi sudanti non praestatur, sapientia dormienti infunditur?

[133,1379] Perditus et homicida sui iudicatur, qui coelestem alimoniam expectans, fame mari maluit, quam pane humano labore quaesito, mortem effugere et religiosus habebitur, qui turpiter nescire praeoptet magis, quam ab homine salutarem doctrinam accipere?

[133,1380] At apostolis sine mortali opera sapientia infusa est.

[133,1381] Demus istud, et Hebraeis in eremo ab aethere cibum depluisse legimus.

[133,1382] Sed quam impium est uelle manna illud e coelo praestolari, tantundem aut etiam magis impium fuerit, apostolorum more sapientiam e nubibus ociosos expectare, nam uetamur euangelica uoce de crastino uictu uestituue esse solliciti, nusquam sapientiam quaerere prohibemur.

[133,1383] Nec uitio tamen uertitur quod non modo in crastinum, uerumetiam in multos annos parcimus, quaerimus, serimus, aedificamus, non nostrae modo uitae, uerumetiam posterorum consulentes, et uitio dabitur, si quis idem in quaerenda sapientia fruge longe meliore facit?

[133,1384] Illic sanam interpretationem admittimus non quaerendi panis industriam nobis interdictam esse, sed inanem et anxiam sollicitudinem, hic cur idem non facimus?

[133,1385] Promissa erat sapientia coelesti oraculo Solomoni, promissum erat patri regnum Israeliticum, neuter tamen ita oraculo confisus est, ut uel hic quicquam humani conatus praeterierit, quo se dignum praestaret, uel ille sapientiam languidiore studio quaesiuerit; intelligebant nimirum, quod grauissime a quodam scriptum est, deos omnia nobis laboribus uendere.

[133,1386] Dabunt igitur, sed laboranti, addent sapientiam, sed annitenti, praestabunt continentiam, sed conanti, docebunt, sed studiosos, adiutabunt, sed dimicantes.

[133,1387] Neminem deserent, ita quidem, nisi ipse sibi defuerit; alioqui cur ipsi scripsere apostoli? cur euangelistae? cur Hieronymus? cur Augustinus? cur caeteri nobis ingenii sui monumenta reliquerunt? praeclara si studio comparanda est sapientia, ociosa si per somnum ociosis expectanda.

[133,1388] Iam dedimus apostolis infusam sapientiam, mitto enim quod ante resurrectionem et post resurrectionem assiduis praeceptionibus ab optimo doctore Christo sunt formati, mitto quod apud se assidue legerint et inter sese de scripturis contulerint, cur non aequam omnibus partem immisit? cur plus sapuit Paulus quam Petrus? cur facundior est Iacobus Petro? cur diuinius scripsit Ioannes caeteris euangelistis? cur in caeteris sanctis doctoribus alius est alio eruditior, alius alio facundior?