[134,1389] Eodem certe numine instructi scripserunt.

[134,1390] Nimirum in causa est, quod spiritus ille adorandus non parem apud omnes eruditionem offendit.

[134,1391] Auget enim ille quae nostra peperimus industria, promouet studia nostra, aspirat nostris conatibus.

[134,1392] Quod si fas est hoc loco poetarum fabulas admiscere, Prometheus est nobis imitandus, qui simulachro illi suo luteo uitam ex astris ausus est petere, sed tum demum, ubi quicquid humano artificio praestari potuit, adhibuisset.

[134,1393] Nos rudem massam offerimus et spiritum omnia nobis dormientibus confecturum speramus nec meminimus Paulum ipsum, cui in tertium usque coelum rapi contigit, libros, qui in membranis essent, per literas petisse ac postea cum Petro caeterisque apostolis de fidei doctrina contulisse.

[134,1394] Apostolos ipsos non semel inter se de religione noua communicasse, Petrum Pauli uoce castigatum.

[134,1395] Vbi tum cessabat spiritus sanctus?

[134,1396] Cur legere Paulum, cur errare Petrum, cur haerere omnes sinebat?

[134,1397] Videtis ut operam humanum spiritus huius munus non excluserit, sed adiuuerit.

[134,1398] Adfuit tamen nonnunquam prodigioso quodam more, sed tum demum cum aut miraculum res postularet aut studium humanum uinceretur, et ex studiosis multos eruditos euasisse adiutore hoc spiritu legimus.

[134,1399] At ex asino theologum repente factum, quis unquam aut audiuit aut legit?

[134,1400] Nec quicquam his exemplis moueor, quae uulgo narrant, alii columbam ad aurem dicentis scribentisue conspectam, alii per somnium librum traditum.

[134,1401] Sint ista sane uel conciliandae autoritatis gratia a beneuolis conficta, sint uel uera, si quis pugnet, equidem haud pugno.

[134,1402] Nihilo minus tantum unumquenque eruditione ualuisse uidemus, quantum ingenio polluisset, quantum studio contendisset.

[134,1403] Ingenium et indoles multis contigere gratis, sunt enim naturae dotes, uirtus et eruditio nullis.

[134,1404] CONSVL: Hic consul: E duobus, inquit, scrupulis altero me propemodum liberasti, si hoc unum expedias, quod nemo barbarorum mihi non obiicit, diuum Bernardum praeter sanctitatis laudem uirum ex recentioribus nec indoctum, nec infacundum nescio quonam in loco ipsum fateri se quercubus et fagis usum pro magistris.

[134,1405] BATTVS.

[134,1406] Sapientes profecto arbores, inquit Battus, quae talem discipulum nobis reddidere, indignae prorsus, quae in montibus senescerent ac sues alerent, dignae quae in cathedris theologorum potius praesiderent aut certe, ut de nauibus illis Aeneae fabulatur Maro, in Nymphas transformarentur.