[135,1407] Deum immortalem, ut nil pudet homines ipsis quercubus hebetiores, quique iuxta poetarum fabulas ex arborum truncis nati uideri possint.

[135,1408] Quid, arbores homines dotent?

[135,1409] Inter haec cum Battus incandesceret, Guilhelmus meus aderat, Socratica quadam uafricie, festiua tamen magis quam mordaci praeditus.

[135,1410] Age, inquit, ignosce Batte, fieri potest; qui scis enim an ex illa paradisiaci nemoris arbore fuerint propagatae, quae boni malique scientiam non habuisse modo, uerum et ministrasse legitur.

[135,1411] Aut si id non placet quando species non conuenit, quanquam nec apud nos species nominatur et crebra plantatione degenerare potuerunt, ex illarum certe genere, quae canentem Orpheum admiratae consecutaeque fuisse narrantur, inter quas quercus in primis fuisse compertum est.

[135,1412] Postremo scis homines olim uulgo in arbores transmutari solere.

[135,1413] Quid si quercus illae et fagi summi olim fuerunt philosophi, quorum longa incommoda miserati dii arbores eos esse iusserunt; sed utcunque res habet, unum hoc uehementer optarim, ut essent Erasmo aliquot ex sapientissimis illis arboribus surculi, quos in nouis pomariis, quae molitur, inserat, "haberet domi", ut Comicus ait, "unde disceret".

[135,1414] BATTVS : Ad quae uix arridens Battus, erat enim commotior: Iure, inquit, ridetis in re risu potius quam argumentatione confutanda.

[135,1415] Sed extra iocum, miror Bernardum, si doceri cupiebat, ad arbores potius quam ad homines se contulisse ac non Socratem illum potius Platonicum imitatum.

[135,1416] Huic enim cum Phaedrus locum in agris perquam amoenum ostendisset, iamque Socratem eius specie uehementer captum sentiret, mirari se dicebat, quod non antea urbe relicta rus concessisset.

[135,1417] Cui quidem ille, scite respondens : "Ignosce", inquit, "mihi, optime Phaedre, nam discendi cupidus sum, agri uero et arbores nihil me docere possunt, sed homines qui in urbe uersantur".

[135,1418] Quid igitur Bernardus inter quercus uersari maluit, nisi forte (quando ridere libet) Gallia doctiores habet arbores, quam olim habuit Graecia.

[135,1419] Figurate dictum est, inquit, orabat sub arborum umbraculis, imo et legebat et lecta animo uoluebat et scribebat et scribenda suo cum animo tractabat: ergo non tam discendi quam docendi cupidus ad quercus confugiebat, secessum uidelicet et silentium scribentibus necessarium captans.