[39,39] Adeo copulat arctius animos hominum puerilium studiorum communio quam ulla cognationis aut affinitatis propinquitas.

[39,40] Ex huius igitur aduentu, uel hoc etiam gratiore, quod esset inexpectatus, cum incredibilem cepissem uoluptatem, ne hoc tanto bono solus adeo fruerer inuidus, communi amico Iacobo Batto, qui proximae ciuitatis Berganae tum erat publicus a secretis, confestim renunciandum curo, homini, deum immortalem, quo candore, qua morum suauitate, qua doctrina, quam felici facundia.