[43,62] Hic Battus homo ad iocos factus: Mirari, inquit, non debes, si nocturnum compotorem tuum mane ruri offendas.

[43,63] An ignoras quanta soleam esse noctua?

[43,64] Adest qui me Daedalum fecit.

[43,65] Apud Nasonem cuidam "pedibus timor addidit alas", mihi amor alas plusquam Daedaleas assuit.

[43,66] Atque interea Guilhelmum conniuens subindicabat.

[43,67] An tu putas fieri potuisse, ut Battum a tam desiderati capitis conspectu tenebellae illae remorari possent, quas leuioribus etiam in rebus saepenumero fortiter contempsit?

[43,68] Arrisit consul, conscius Battum in prima adolescentia ad furtiuos puellarum amores fuisse propensum, a quibus tamen mox auocarunt literae.

[43,69] Porro ubi de Guilhelmo sensit consul, continuo ipse quidem cum Medico de rheda descendit, uxorem uero cum sua pompa (ut aiebat) in uillam praemisit.

[43,70] Hic ego: An non, inquam, de nostro rure perquam maligne sentis, qui tantum puellarum gregem tecum apportaris?

[43,71] Quid ita? respondit ille.

[43,72] Quia satis apparet, inquam, tuo iudicio neque Pieridum neque Charitum neque Dryadum neque Naiadum ullam in nostris uersari nemoribus.

[43,73] Imo chorum, inquit, facere uolui, et uestras semideas cum his humani generis Nymphis coniungere.

[43,74] Sub haec Batto paululum seducto familiarius in aurem: Scelerate, inquit, cur non passus es me Icarum tuum tecum huc aduolare, praesertim cum scires me non minus teipso hominis uidendi desiderio teneri, idque adeo tua opera.

[43,75] Primum omine terrebar, inquit; deinde, ne dolo dicam, inuidebam tibi tam opiparam uoluptatem, ipse adhuc famelicus; expletus, tum denique sodales aduocassem, quare (ut ingenue fatear) nunc quoque uenisse te submolestum est.