[49,114] Erat enim ut ingenua quadam dicendi libertate non sine dicaci uehementia praeditus, ita non secus ipse barbaris quam illi literis infensus, adeo ut ad occursus horum frequenter aut nausearet aut incandesceret, nonnunquam uelut omen infaustum mutata uia declinaret.

[49,115] Hunc igitur caeteris expectantibus intuitus : Dormis, inquam, Batte, et iam Battus non es.

[49,116] Vides ne iamdudum equum in planitiem suam prouocari?

[49,117] Arrisit ille et mouit caput.

[49,118] Mox ut magis etiam hominem excitarem, rogabam, ecquid ista probarentur.

[49,119] Tum ille uultu quo solet faceto: Per quam magnifice quidem dixistis omnes, inquit, uerum interim promissa non praestatur fides.

[49,120] Conuenerat ne quid praeter nugas ageretur, et in mediam philosophiam repente incidimus; quanquam uestra ista uel iratum me nonnihil delectarunt.

[49,121] Verum quid nostrae cessatiunculae cum istis tam impeditis, ut uix Chrysippus etiam ipse aut Carneades et ieiunus et elleboro purgatus expediuerit?

[49,122] Nam tu quidem, Iodoce, ita philosophum domi reliquisti, ut astrologum nobis attuleris, et tu ita consulem posuisti, ut philosophum (si superis placet) indueris, Dionysium opinor illum Syracusanum imitatus.

[49,123] Quanquam quod attinet ad sententias, nemini uestrum prorsus accedo, atque interim ingenium et eloquentiam miratus sum potius quam iudicium.