[62,231] Venisse enim doctores, qui blandirentur iis quibus aures essent nouarum rerum auiditate prurientes, quoque iuxta Pauli uaticinium a ueritate auocarent, ad fabulas traducerent adolescentes.

[62,232] Vidisti ipse testis in eo tumultu, quantum me Herculem praestiterim, quot leones, quot sues, quot Stymphalidas aues, quot tauros, quot Antaeos, quot Geryones, quot Diomedes, quot Nessos confecerim, ut Cerberum e latebris illis, ubi exangues umbras territabat, extractum coelo ostenderim, quanta uirtute Lernaeam hydram foecundam suis mortibus igne Graeco uix tandem extinxerim, et haud scio an adhuc spiret pestis illa omnium perniciosissima.

[62,233] Vrbis nostrae Pompeius, quanquam ille Midae quidem similior quam Pompeio, quid moliatur, haud me praeterit.

[62,234] Tot unus monstris obiectus non cessi tamen, imo peruici, iis quibus sanior erat mens persuasis, caeteris clarissima ratione confutatis, contemptis nonnullis.

[62,235] Quae cum Battus dixisset, Moriar, inquit Guilhelmus, ni tu, mi Batte, non supplicatione modo uerumetiam triumpho dignissimus es.

[62,236] Nam si Ion ille rhapsodus apud Platonem, quod unum Homerum laudibus extulisset, meritum se iactitat, cui eius poetae studiosi coronam auream imponerent; tu uero, qui uniuersam prope literaturam contra tot portenta strenue defendisti, quanto dignior es cui Musae aut ipse etiam Apollo lauream triumphalem imponat, aut certe qui in omnibus Museis stes aureus.

[62,237] Ad quem iocum cum arrisissent caeteri, Battus quoque iam hilarior: Age, inquit, rideor Hercules, et uobis Pyrgopolinices quispiam uideor; tamen qualisqualis sum, quod potui sum conatus; quod si, Guilhelme, huic animo tua lingua eruditioque fuisset adiuncta, melius fortasse cum literis ageretur.

[62,238] Tum consul: Age inquit, Hercules, quid si tibi pro rebus fortiter gestis triumphum decernamus et quidem speciosiorem, quam unquam uel Paulo Aemilio uel Pompeio contigerit.