[65,261] Nec desunt quidem sub ingenti illa piro mediis circiter hortis commodissima sedilia, puluillos quoque si uidebitur, adferri iubebo.

[65,262] Iam uero, personarum nihil me poenitet uel ad Iarcae scholam, non solum Academiam, consul, medicus publicus, secretarius urbanus, theologus et idem orator, ego denique tam magnifici fundi colonus.

[65,263] Nam ut de Platone taceam (qui quoslibet etiam loquentes facit) quando unquam Tullius perfrictae frontis homo, coetum magnificentiorem ausus est conuocare?

[65,264] Quod si Socratem philosophum grauissimum illa in Phaedro loci amoenitas potuit inuitare, ut humi iuxta fonticulum in gramine disputandi gratia procumberet, quid ni nos ni horti, (quos uel Epicurus ipse laudare queat) certe ad considendum alliciant, praesertim cum nihil hic eorum, quae Socrates illic miratur, desyderetur; quippe ubi pirus, ut uidetis media, triplicem nobis uoluptatem ministrabit.

[65,265] Nam ut est procera satis et patulis diffusa ramis, amoenissimam prorsus umbram praebebit et frondibus opacis aestum facile propulsabit, praeterea ut est anni uernum tempus, non oculos modo flosculorum aspectu pascet, uerumetiam nares gratissimo odore recreabit; tum ne fonticulo illo frigentis aquulae a Socrate superari uideamur, en pro fonticulo riuus leni murmure circumlabens totos hortos irrigat.

[65,266] Hac aura quid possit esse spirantius, imo (quod medico teste dixerim) quid salubrius?

[65,267] Ibi Battus, qui eius apud Platonem descriptionis pulchre meminisset nostram orationem interpellans : Vt caeteris, inquit, Erasme, rebus maxime superemus, una certe a Socrate illo Platonico uincimur.

[65,268] Nam et herbarum uirentium graminumque flosculis uersicoloribus distinctorum, gryllorum et cicadarum canorum murmur addas, licebit, est tamen quo sumus inferiores.

[65,269] ERASMVS: Quidnam istuc, inquam?