[53,147] Nec alia in re sunt uel oscitantiores uel infeliciores summi etiam principes.

[53,148] Adhibentur multi qui praegustent cibum; non adhibentur qui dispiciant, quid in animum ac pectus illorum infundatur.

[53,149] Periclitatur medicus aut chirurgus, si parum accurate tractauit principis corpus; et nihil est periculi istis, qui sic tractant animum tam multis imperaturum?

[53,150] Non temere committis equum curandum ac fingendum; nec circunspicis cui credas fingendum filium?

[53,151] Quasi patris officio functus sis, si modo genueris, ac non multo maxima pars sit officii paterni recte instituere quod genueris.

[53,152] Quid enim refert bene natum esse, nisi ad naturam accedat honesta educatio?

[53,153] Non cuiuis credis colendum fundum, consulis probatos agricolas longoque rerum usu probatos; et filium praeceptori traditurus ex ptochotyrannis istis quempiam in consilium adhibes, et uiam quam ille caecus tibi monstrauerit ingrederis?

[53,154] Ex horum sententia quemlibet scholae publicae praeficis, quorum iudicio non debebas stabularium asciscere?

[53,155] Nihil est similius regno quam ludi literarii moderator; et his tyrannidem permittimus in liberos, quos, si nosses, nolles imperare canibus tuis?

[53,156] Magno conducitur, qui iuuentutem uerberibus ac minis excarnificatam doceat et scire nihil et sibi uideri nihil nescire; quin saepenumero fit ut mores istorum nihilo sint meliores literis.

[53,157] Quantum autem flagitium, primam illam ac felicissimam aetatem, bonis disciplinis a natura datam, iis inficere quae aut maiore labore post dediscenda sint nobis, aut magno nostro malo tenenda.

[53,158] Tria sunt unde potissimum rerum publicarum salus aut etiam pestis mihi pendere uidetur: a principe recte aut secus instituto, a concionatoribus publicis, et ludi magistris.

[53,159] Sed huius postremi par erat potissimum curam agi, quod ludi magister primum innoxiam ac rudem aetatem curat, quae sibi nondum potest prospicere, deinde optimae spei annos, qui et fugiunt ocyssime et redeunt nunquam.

[53,160] Apud Rhomanos olim atrocissimo supplicio necabatur, qui non ex usu publico gessisset imperium.

[53,161] Vtinam extaret similis aliqua lex, quae in perniciosos pueritiae moderatores dignum aliquod exemplum statueret.

[53,162] Nunc honos etiam isti beluae, et sic merito, datur ex publico merces.

[53,163] Quin tanta pestis publicis manibus potius discerpitur?

[53,164] Cur non in solas terras aliquo deportatur?