[59,211] Sed quid longam et inanem querelam ingredimur?

[59,212] In te ut dixi, omnis ista culpa recidit, qui si istos et indoctissimos doctores et inconsultissimos consultores uel eiiceres uel, quod illis esset dignius, culleis insutos cimicibus ac pulicibus differtis in mare uicinum praecipitares, ad quiduis supplicii deposci non recusarim, nisi mirabilem eruditorum hominum prouentum propediem cernas efforescere.

[59,213] Quibus commemorandis cum Battus uehementius incandesceret, nam homo alias placidus ac lenis hic sibi temperare nunquam potuit, sic adamabat bonas literas, subridens consul: Quo supplicii genere perdendi sint isti, Batte, inquit, post consultabimus; ego, si Iuppiter essem, omnes in asinos uerterem et camelos.

[59,214] Sed interim probe uideris intelligere me hic priuatum adesse, qui tanta ista libertate in me ausis uti, tanquam cum Conrado tibi res sit, non cum consule.

[59,215] Verum ego te uicissim, si pateris, criminabor, qui tuum officium praeterieris.

[59,216] Siquidem tuum prorsus erat, qui publico munere fungereris ista tam nephanda ad consulem ac senatum referre, nisi forte frustra sedes in consilio; certe tuae partes erant monere.

[59,217] Haec ideo consul, ut magis etiam inflammaret ardentem.

[59,218] Tum Battus: De referendo mihi narras impudens, quasi ista in re non omnes Herculis labores susceperim, imo prope uicerim?

[59,219] Meminisse te scio, quanquam male salsus dissimulas, cum ante biennium fere reuersus a Lutecia Parisiorum, administrationem ludi literarii suscepissem, quod ibi Augeae stabulum repererim.