Epist.

 1 Pro|        turbas ibam securus. tum Vegius poeta Laudensis me aggreditur
 2 Pro|         hera Fortuna, respondit Vegius, cujus munere omnes, qui
 3 Pro|         quam miser. sum, inquit Vegius, dilexit me tandem hec domina
 4 Pro|        intuear. ita est, inquit Vegius, plures boui sunt in hoc
 5 Pro|  confeceramus, cum apprehendens Vegius dexteram meam, respice inquit
 6 Pro|  subtristesque? hi sunt, inquit Vegius, quos hec domina ab initio
 7 Pro|      hunc felicem dixti. ad hec Vegius: non ut sapientes nomen
 8 Pro|        ostende. respice, inquit Vegius, illam plagam. videsne juvenem
 9 Pro|        Fridericus cesar, inquit Vegius. tum ego: agnosco dominum,
10 Pro|        dicam tibi, Enea, refert Vegius. non tam Venus Adonem dilexit,
11 Pro|   fuscus. germanus ejus, inquit Vegius, Albertus dux liberalis
12 Pro|        est omnium? Bona, inquit Vegius, si tuus herus fortune vocibus
13 Pro|   fastuosa videtur? hec, inquit Vegius, Venetia est, que pecuniarum
14 Pro|       est meus pontifex, inquit Vegius. num Eugenium nosti? proh,
15 Pro|    minus quam temporales inquit Vegius, ex quo nostri sacerdotes
16 Pro|       ille Soldanus est, inquit Vegius, cui paret Egiptus, alius
17 Pro|        servat. dum sic loquitur Vegius rursus in dextram feror.
18 Pro|   circumvoluti? hi sunt, inquit Vegius, quibus Fortuna favorem
19 Pro| vixerint. vix ista locutus erat Vegius, cum dea in me oculos contorsit
20 Pro|      retuli gratias atque abii. Vegius ante portam me dimisit.