Epist.

 1 Sil|       debeat, cum natura, que nichil perperam operatur, omnibus
 2 Sil|      eam hoc asserere, quando nichil sperare ex me potest, quando
 3 Sil|  senibus purgatus est animus, nichil preter honestum cupiens,
 4 Sil|    enim necessario scribo, ut nichil ad libitum vacet. lectura
 5 Wil|  pascunt, intestinis poetarum nichil prebentes, talis erit eorum
 6 Wil| vendicabunt, quas tuo ex more nichil curaverunt. antiquitas provida
 7 Wil| inutilem poeticam dicis, quia nichil panis affert, nil auri,
 8 Wil|       panis affert, nil auri, nichil divitiarum? esto, quod vis,
 9 Wil|     interpretes, quorum mores nichil a brutis distant, qui res
10 Pro|       dicere possent, tanquam nichil in eis Fortuna fuerit operata.
11 Pro|   solus Campisius est, ex quo nichil suum potest Fortuna repetere.
12 Sig|     moderni seculi morem, cui nichil placet nisi quod est sui
13 Sig|     sit pluralitatem offerre, nichil te urgeat. nam id est, quod
14 Sig|     gestus, sermonem, vultum, nichil non perlustravi, vidi modestum
15 Sig|     tam eleganter scribit, ut nichil inter ejus et Ciceronis
16 Sig|     concurrentes. crede mihi, nichil discendum est, quod dediscere
17 Sig|    rudem, ut in modum trunchi nichil per ac disponat, sed quod
18 Sig|      juravit per Stigem pater nichil se negaturum. filius currum