Decl., Caput
1 I, 1 | 1] Si iuvenis innocentissimus, iudices,
2 I, 2 | usque ad cubiculum miserrimi iuvenis, tamquam plane timuerit
3 I, 2 | crimen putatis, agnoscimus: iuvenis hic patris sui heres solus
4 I, 6 | primum sic agam tamquam iuvenis habeat oculos, tamquam impetus
5 I, 8 | est, quae ratio fuerit, ut iuvenis ad parricidium suo potissimum
6 I, 13| exspectaveras, ut infelix iste iuvenis ab ipsis protinus nuptiarum
7 I, 16| uxori. "Nolo," inquit, "iuvenis, utaris amoena domus parte,
8 I, 17| revertente mutabis. At hic vero iuvenis, qui, si fortunae suae mala
9 II | parari illi venenum, quod iuvenis in sinu haberet, et sibi
10 II, 1 | Sentio, iudices, pudori iuvenis, pro quo minimum est quod
11 II, 1 | fidem, quod indignatur se iuvenis in honorem tantum calamitatis
12 II, 2 | ut haec prima pro causa iuvenis putetis, quae contra illum
13 II, 2 | parricidium potuit facere caecus. ~Iuvenis iste, de quo summa in rebus
14 II, 2 | licet invita pietas), patrem iuvenis elegit, et de pariter ardentibus
15 II, 2 | redditus globis arserat iuvenis, si tardius perdidisset
16 II, 3 | esse. contenderim quin immo iuvenis fuisse consilium, ut pater,
17 II, 3 | viso igitur hoc, quod sibi iuvenis non videbatur esse privignus,
18 II, 4 | instituit, ut innocentissimus iuvenis interrogaretur repente,
19 II, 4 | negare: non esset ausus iuvenis coram ea muliere mentiri,
20 II, 4 | postulantemque, ut sinus iuvenis exquireretur, tunc vero
21 II, 4 | suspicionibus, dum tactu iuvenis explorat, venenum primus
22 II, 5 | an interfuerit, iudices, iuvenis huius, ut viveret pater,
23 II, 6 | videntes. ut deinde ferrum iuvenis inquireretur, exegit eadem
24 II, 6 | discrimina; defensionem iuvenis lacrimis primum gemituque
25 II, 10| facinus hunc caecitatis suae iuvenis favorem, ad quem cotidie
26 II, 11| fidem, parricidii genus iuvenis elegit? 'venenum,' inquit, '
27 II, 11| putes impetraturum. non ergo iuvenis credit hanc omnia loqui
28 II, 12| opus est, ut iam venenum iuvenis habeat? potius sermonibus
29 II, 13| quod videtur deprehensus iuvenis: si parricida est et exquiritur,
30 II, 13| iudices, credo mirari, quod iuvenis interrogatus, cui parasset,
31 II, 13| non fuit dolor; venenum iuvenis expavit. auferunt nobis
32 II, 13| esset. bene quod nescit iuvenis, quemadmodum parricidium
33 II, 15| adiectum ad exheredationem iuvenis elogium, quia de scelere
34 II, 15| testamento proximam noctem. iuvenis, seu innocens, seu parricida
35 II, 15| persuasio; expectat nunc, ut iuvenis agat causam postero die,
36 II, 17| permittitur. utrum deinde iuvenis post vulnus unum continuo
37 II, 20| caeci fuit, deprehensus iuvenis esset, antequam gladium
38 II, 20| ultro citroque commeare. iuvenis, si inter suum patrisque
39 II, 21| par sit. deprehensus est iuvenis, ubi illum destituerat impetus
40 II, 21| dissimulatione. ~Proclamat hoc loco iuvenis: 'ut primum,' inquit, 'me,
41 II, 23| faciem: vadit rapto patre iuvenis per ardentes crescentesque
42 II, 23| stupere, mirari, quod huic iuvenis oneri per medios ignium
43 II, 23| quid agis, infelicissime iuvenis? rogandum est, neque habes +
44 II, 23| debilitatis adversa: nos agedum, iuvenis, ducimus, nostris humeris,
45 IV, 8 | movere non creditis, quod iuvenis sum, quod modo vitae voluptates,
46 V, 1 | persuasionis! redisse se iuvenis adfirmat, ut vindicaretur
47 V, 1 | illius reddere de praesenti iuvenis impietate rationem, et mihi
48 V, 2 | tristitiam, quod hac asperitate iuvenis, hoc inopiae squalorisque
49 V, 3 | iudices, ipsa quoque querela iuvenis, quid de patris fateatur
50 V, 4 | mihi nunc, impotentissime iuvenis, tu, quaeso, responde, quid
51 V, 4 | utrum maluissem. vides, iuvenis, quamtum pietati meae testimonium
52 V, 5 | redderentur. ~Utinam, iudices, iuvenis illius vita praestaret,
53 V, 6 | potest tamen utriusque iuvenis exitus necessitatibus meis
54 V, 6 | reliqui. ~Invenisse te putas, iuvenis, patrem cibos et alimenta
55 V, 9 | 9] Sepone, iuvenis, differ querelas; tunc irasceris,
56 V, 10| incerta properavi!' remove, iuvenis, indignationem; nihil plus
57 V, 11| 11] Age tu nunc, iuvenis, ad faciendam inopiae patris
58 V, 11| redemptus, ampliare alia iuvenis invidia: 'fratrem,' inquit, '
59 V, 11| quem non ames. ~Falleris, iuvenis, longeque te ab intellectu
60 V, 13| luxuriosum praetulisti?' parce, iuvenis, maledictis, parce conviciis;
61 V, 13| Comparatione vestra, iuvenis, <si> circa patrimonium
62 V, 13| vinculorum, piraticam famem iuvenis, quem torquere solebat nostra
63 V, 14| meliorem. sed parce, quaeso, iuvenis, adversorum interpretationi.
64 V, 17| si videtur, ac subinde, iuvenis, interroga, cur aegrum potius
65 V, 17| mihi praetulisti.' quaeso, iuvenis, ne nobis putes tantum inesse
66 V, 17| redimatur, sed non est, quaeso, iuvenis, quod hoc patrocinium de
67 V, 19| laeta brevis aetas. crede, iuvenis: et pro te iam maluissem,
68 V, 21| sed perdidi. quid ais, iuvenis? ita, si moriturum filium
69 V, 21| vindicaris, aegri es redempti, iuvenis, inimicus, nescis, quid
70 V, 21| fuit ille infelicissimi iuvenis affectus! nuntio enim te
71 V, 21| non quidem quicquam velim, iuvenis, de virtutum tuarum admiratione
72 V, 22| Intellegit, iudices, et ipse iuvenis non esse se calamitatium
73 V, 22| conatus: contentus sum, iuvenis, ut velis. cibos me poscere
74 V, 22| aliena virtutibus tuis, iuvenis, asperitas? abstulisti mihi
75 V, 22| Durat in suscepto rigore iuvenis, et ad misericordiam non
76 V, 23| quoque rogemus. per ego te, iuvenis, illos meos, de quibus nunc
77 VI, 2 | fleverit. atquin miserrimus iuvenis quomodo magis temperare
78 VI, 3 | plurimorum tamen illa vox est: 'iuvenis insepultus iacet miser,
79 VI, 3 | ille blandus puer, ille iuvenis etiam ante hoc crimen piissimus,
80 VI, 4 | timere de filio. itaque iuvenis, quod ad solacium pertinere
81 VI, 5 | nam ut primum pervenit iuvenis ad piratas adferens redemptionis
82 VI, 19| acceptis epistolis meis iuvenis filius nihil aliud quam
83 VI, 20| experti periculum credidit. iuvenis nisi tibi non paruisset,
84 VI, 22| ego queror. te quidem, iuvenis, omnia saecula loquentur,
85 VII, 10| occidatur potius ille iam iuvenis, iam inimicus; de sene vindicabitis
86 VIII, 2 | rem maximam et in locum iuvenis amissi substituit de vanitate
87 VIII, 4 | curatio, quid passus sit iuvenis in morte, qua medicus parabatur,
88 VIII, 19| adloquia posuerunt! ut erat iuvenis primo ipso comparationis
89 VIII, 19| exhortatio, hoc fuit perituri iuvenis adloquium: 'fortiter dura,
90 VIII, 20| clamabat: 'audi, miserrime iuvenis, si quis adhuc tibi superest
91 VIII, 21| inmortales, quantum infelix iuvenis animae, quantum sanguinis,
92 VIII, 22| quandam praesentiam amissi iuvenis 'sive,' inquit, 'tandem
93 IX, 5 | dicam nunc ego, per quos iuvenis praestantissimus navigaverit
94 IX, 16| permitteret sic gloriari: iuvenis conceptus splendidis parentibus
95 IX, 23| miserebitur senis, si quis iuvenis filius, miserebitur adolescentis.
96 X, 1 | erat qualis aliquando, et iuvenis et pulcher habitu, nec aspici
97 X, 8 | vero comperit noctes suas iuveni[s] necessitatibus magicis et
98 X, 11| iam adulti vel novissimam iuvenis auferres, inicerem tamen
99 X, 14| quies fuisset. ecce iterum iuvenis, ecce iam cotidie venit!
100 X, 14| dicitur exire simulacris, ita iuvenis meus noctibus totis agebat
101 X, 15| iuxta tumulum miserrimi iuvenis mors certior: 'nunc,' opinor,
102 X, 15| serpentes. custodiendus est iuvenis, assignandus est inferis
103 X, 18| amplexus? quando enim me iuvenis ipse nisi flentem, quando
104 X, 19| debeat venire dimissus. ~'Iuvenis piissime, iuvenis indulgentissime,
105 X, 19| dimissus. ~'Iuvenis piissime, iuvenis indulgentissime, numquam
106 XV, 1 | pauper, ut magis amaret, ne iuvenis in omni genere animi contentiosus
107 XV, 1 | tractantibus miserrimus iuvenis nondum videtur explicitus,
108 XV, 2 | temptet licet ingratissimus iuvenis invidiam miserae facere
109 XV, 3 | preces; adhibita sunt ex ipsa iuvenis condicione consilia, sed
110 XV, 3 | ne debeat amari. quanto, iuvenis, hoc melius! in forum aliquando
111 XV, 5 | 5] crede, iuvenis, hominibus, qui te modo
112 XV, 5 | remedium. ~Sentit, iudices, iuvenis crimen, quod detulit, nec
113 XV, 5 | accuso.' nescis, mihi crede, iuvenis, sceleris, quod detulisti,
114 XV, 6 | expugnatus animus? quis queritur iuvenis, quis senex, quis dives,
115 XV, 6 | potest idem vocari. agedum, iuvenis, potionis inple huius inmanitatem,
116 XV, 7 | accepi.' nunc te hic reposco, iuvenis, invidiam, quam fortunae
117 XV, 7 | amatorium sui'! consurge agedum, iuvenis, et totis corporis animique
118 XV, 8 | 8] Quid ais, iuvenis? ita bibisti potionem, quae
119 XV, 8 | praecipue succurrendum, iuvenis. cuius homo condicionis
120 XV, 10| qui vidimus: quis tibi, <i>uveni<s>, fuit corporis habitus,
121 XV, 10| voluisti! ~Non est igitur, iuvenis, quod tibi queraris illam
122 XV, 12| vel ex hodierno senti, iuvenis, adfectu: pro homine, qui
123 XV, 13| pauper, odisti? quin potius, iuvenis, admittis consilii rationem?
124 XV, 14| hanc esse, quam tu non, iuvenis, odisti. quid ais? etiamne
125 XVI | iureiurando adstrictus est. venit iuvenis in civitatem; mater detinet
126 XVI, 6 | meae subtrahit umeros.' 'iuvenis meus abducitur amore meretricis,
127 XVII, 14| mortales infelicissimus iuvenis interrogo: quid me facere
128 XVIII, 3 | numquid et pueritiam miseri iuvenis infamas? actum est de sacrorum
129 XVIII, 9 | coeperunt? hoc primum umquam iuvenis admisit? hoc solum argumentum
130 XVIII, 12| abditam semotamque partem iuvenis abducitur? secretum quaestionis
131 XVIII, 17| Excuso tibi,' inquit, 'iuvenis innocentissime, quod supremis
132 XIX, 3 | execrationem, in quantam culpam iuvenis inciderit: dictus est occidere
133 XIX, 4 | invocare matrem! non repugnavit iuvenis, non opposuit manus, nullum
134 XIX, 5 | occidit odio; non erit tanti iuvenis invisus. illud est in patribus
135 XIX, 8 | infirmitatis: vicit nos modo iuvenis ille constantia; mori voluit,
136 XIX, 10| egissem, exitum fecerat iuvenis deprehensi. ~Non est igitur,
137 XIX, 10| muliebrem semper amentiam! quid iuvenis in tormentis dixerit, tamquam
138 XIX, 11| viderit, quid meruerit, iuvenis ille; ego iam possum suprema
139 XIX, 12| rationem, cur in quaestione iuvenis occisus est: torquebam nec
140 XIX, 16| 16] Quamquam, miserrime iuvenis -- fas est enim iam tuos
141 XIX, 16| porrigat aliquis imaginem iuvenis occisi, ponat in sinu matris
142 XIX, 16| a te, uxor, per occisi iuvenis umbram peto, a te, mater,
|