Decl., Caput
1 I, 7 | explicitum tam difficile facinus. Caecus parricidium cogitavit?
2 I, 11| caecus explicare conetur facinus etiam oculis difficile.
3 I, 13| expeditum tibi in proximo facinus est. Non times, ne quis
4 II, 1 | sua caecitate servavit, facinus est hoc tantum innocentem
5 II, 1 | veritatis putat, quod caeco facinus obiectum est; deprehensa
6 II, 2 | diligentior debet esse ad facinus, quam qui parricidium potuit
7 II, 3 | 3] facinus est, iudices, non hoc quoque
8 II, 3 | coniugio ministeria custodita. facinus est, iudices, quod bonos
9 II, 4 | simplicis innocentiae fuit facinus negare: non esset ausus
10 II, 6 | 6] Facinus, iudices, quod illa nocte
11 II, 6 | occidisset. nuntiatum est deinde facinus et caeco; inventus est,
12 II, 7 | 7] Facinus est, iudices, comparationem
13 II, 8 | mentium vincant, plerumque facinus infirmitate fecerunt. sane
14 II, 8 | muliebre possis invenire facinus quam occidere hominem iuxta
15 II, 9 | 9] Facinus est, iudices, si caecos
16 II, 9 | exploretur, abruptum est? facinus admittet, in quo nihil ipse
17 II, 9 | nihil ipse facturus est, facinus, quod totum credat alio?
18 II, 10| iudices? transferet in facinus hunc caecitatis suae iuvenis
19 II, 10| inquit, 'iuvenem egit in facinus.' hoc si credibile, si verum
20 II, 11| fidem, si sufficit ferro, facinus adgreditur, cui adhibere
21 II, 12| mulier, quae sollicitatur ad facinus, quemadmodum sibi consulit,
22 II, 12| porrigat, volo te rursus in facinus hortetur, volo plura promittat:
23 II, 14| hoc, iudices, ac vulgare facinus est, quod plerumque contra
24 II, 16| quiescas. non sufficiunt facinus facturo solae cogitationes,
25 II, 17| et quemadmodum scit, an facinus expleverit?), an potius
26 II, 21| tunc primum miser sensi facinus caecitatis; steti, donec
27 IV, 1 | cogitationibus, unde non timeam, et facinus, quod sibi pro me pietas
28 IV, 2 | putetis et vitam. aliud est facinus non esse facturum, aliud
29 IV, 4 | maiore respondit? cum summum facinus denuntiaret, ante se dixit
30 IV, 5 | pars fati: ultimum solumque facinus. frustra me consolaris aequanimitate
31 IV, 12| adsignata est virtus pariter et facinus, omnium incredibilium diversorumque
32 IV, 13| pondus librat, inpingit. facinus me manet, quod contra fidem
33 IV, 17| materia consumpta est, in facinus necesse est otiosus ardor
34 IV, 18| sola ratione, ut mors inter facinus hominemque ponatur. vincitur,
35 IV, 18| crudelissimis fatis, quod maximum facinus non in prima aevi mei parte
36 V, 1 | nunc magis sentio, quantum facinus fuerit aegrum non redimere:
37 V, 7 | beneficium quod pascitis, sed est facinus quod negatis. ~Liberi parentes
38 V, 9 | aestimate per fidem, quod sit facinus illud, cuius ultionem debeat
39 V, 12| vos, parentes: non ergo facinus est ideo neutrum redimere,
40 VI, 2 | noverca, sed mater -- o facinus, o cladibus nostris mutata
41 VI, 11| iniecta ab alienis humus. facinus indignum! cum haec ita sint,
42 VII, 2 | mei visum esse contendo; facinus est hoc vos non deprehendere,
43 VII, 2 | deprehendere, si mendacium est, facinus est hoc me non probare,
44 VII, 4 | ignoscant persuasiones, si facinus istud omnium inlicitarum
45 VII, 8 | adhuc incerta ac dubia. facinus est tamen me non torqueri,
46 VII, 9 | exigit probationes, cum facinus sic disposuerit, ne possit
47 VII, 9 | posse torqueri, et totum facinus in has angustias redegisti,
48 VII, 9 | alius sciret hoc scelus? facinus est ideo filii mei perire
49 VII, 10| interesse securitatis, ut quis facinus sibi tantummodo credat,
50 VII, 11| scis profecto, percussor, facinus ordinare, disponere: filium
51 VII, 11| paterni doloris auctoritas facinus inpingit alienum? deinde
52 VIII, 2 | timuit, pro utroque speravit. facinus est eum maioris pietatis
53 VIII, 6 | relinquere nec ferre sufficiunt. facinus est ideo evadere maritum,
54 VIII, 6 | indignatione fecisse. quantum facinus sit filium occidere, nemo
55 VIII, 7 | sunt conscientia matres. facinus est ideo tantum illis minus
56 VIII, 8 | incognitum rebus humanis audite facinus: iam parricidium pietas,
57 VIII, 10| inquietamus ululatu, quam quod facinus videretur credere tam facile
58 VIII, 14| demum potes filii mortem, si facinus adieceris! tu occidis, quia
59 VIII, 15| servare filium, quantum facinus occidere. tu nunc hoc putas
60 IX, 9 | amice, pugnare maluisti. facinus indignum illum animum, illum
61 X, 2 | feminae, cuius invidiae totum facinus ascribitur. maritus sic
62 X, 15| Miseremini, iudices, ut hoc facinus, quibus debetis, accipiatis
63 X, 17| ita, parricida, commune facinus fecisti et inputas, quod
64 XI, 2 | 2] facinus est, iudices, quemquam calamitatum
65 XI, 4 | quisquamne mortalium idem vocat facinus et poenam, tantumne doloris
66 XI, 4 | sit supplicium nocentis et facinus, una ratione efficias, ut
67 XI, 5 | virus; refundatur in suum facinus auctorem. oculos rapuit,
68 XI, 5 | iustitia vindictae, cum facinus mensura poenae est, et,
69 XI, 5 | mihi tam grande fecisset facinus homo, qui liberos non haberet. ~
70 XI, 6 | potest nisi per iudicum facinus inponere. actum est de rebus
71 XI, 6 | potest probationem vocare et facinus explicare facilitate verborum?
72 XI, 7 | aude civitatis illud vocare facinus, non tamen ullis efficies
73 XI, 7 | meae: non minus et illa facinus est passa quam pater: coacta
74 XI, 7 | iudices, quisquis ullum facinus in rebus humanis publicum
75 XI, 7 | fecisset omne de numinibus suis facinus audacia. vis scire tuum
76 XI, 9 | celebraret vestra laetitia. facinus est, iudices, minorem esse
77 XIV, 3 | nocentissimae mulieris accipite facinus: pauperem me fecit, deinde
78 XIV, 5 | nisi tantum quod occidit. facinus est, iudices, evadere nocentes,
79 XIV, 5 | evadere nocentes, quia iam facinus vita deplorat. quid refert,
80 XV, 4 | veneficio vivum querentem? facinus hoc semper ex mortibus accepit
81 XV, 5 | cogitationes efferata tristitia. facinus, quod dicitur inquietare
82 XV, 6 | illud odium in meretrice facinus est, quo utitur in sui caritatem.
83 XV, 8 | infusa potione compescere. facinus est, quod maximum remedium
84 XVI, 1 | amicum relinquere aut matrem. facinus, severissimi viri, facinus
85 XVI, 1 | facinus, severissimi viri, facinus fit inpatientissimis adfectibus
86 XVI, 2 | litis huius dissimulare facinus: innocentius fuerat, ut
87 XVI, 4 | qua dicentis fides est, facinus mihi videtur, quod scio
88 XVI, 5 | 5] facinus est, iudices, hoc dici homini
89 XVI, 5 | propter te reliqui, ad quem facinus est non reverti. ~Nondum,
90 XVI, 6 | ad quem revertor, et ut facinus sit relicta mater, non faciunt
91 XVI, 7 | apparatum, mater, opponas; facinus est id tantum hominibus
92 XVII, 1 | iussit nec coegit, et scit facinus fuisse in inperio, si innocentia
93 XVII, 1 | vocem illam tamquam peractum facinus oderitis, substituit pro
94 XVII, 5 | tamquam deprehensus obstipui, facinus me tacente non pallor, non
95 XVII, 6 | bibi venenum! hoc est totum facinus meum: vivo, respondeo, non
96 XVII, 6 | superest ratio vivendi, facinus ea simplicitate, ea fide
97 XVII, 7 | posse credo nisi meo veneno, facinus tamen in omnibus incredibile
98 XVII, 7 | lenitis. nos nec felices facinus istud possumus concipere
99 XVII, 7 | sine ministro, totumque facinus et animum filii poscat et
100 XVII, 9 | non terror; ad tam grande facinus non ira opus est, sed moribus,
101 XVII, 10| fingant? videlicet hoc nos in facinus praecipitat, inpellit, quod
102 XVII, 10| abiectus sum? rogo, qua fiducia facinus paro totiens delatus et
103 XVII, 19| quod putabam me iuberi? facinus est, si morior, ut postea
104 XVIII, 1 | callidissimus parricida facinus suum sic ordinavit, ut vobis
105 XVIII, 7 | voluptatis videtur esse iactatio. facinus vero, cui, si fas est, ut
106 XVIII, 8 | populus? teneo in hoc sermone facinus unius. mali mariti non interest,
107 XVIII, 9 | inquit, 'fuit.' non magis hoc facinus in matre est quam crimen
108 XVIII, 9 | adfectibus non adiuvatur in facinus, ut ad illud nisi per oblivionem
109 XVIII, 11| coepisse! non habet probationem facinus, de quo pater non potest
110 XVIII, 13| Non vultis, iudices, ad facinus indignissimae quaestionis
111 XVIII, 13| oculosque custodi; si quod facinus admissum est, torquebis
112 XVIII, 14| quae incipere non debent. facinus quaestionis operis scelere
113 XVIII, 14| deinde vis videri celare facinus, et in parricidio quaeris
114 XIX, 3 | et in qua audeat facere facinus et pater. illo, fateor,
115 XIX, 9 | miser in grande quandoque facinus prorupturum, quod otio vitam,
|