Decl., Caput
1 II, 1 | crederetur. ignoscite per fidem, quod indignatur se iuvenis
2 II, 10| animi satietatem. quo, per fidem, divitias iuveni, apud quem
3 II, 11| 11] Et quod, per fidem, parricidii genus iuvenis
4 II, 11| inquit, 'paravit.' cur, per fidem, si sufficit ferro, facinus
5 II, 11| ipsa porrigeret. date, per fidem, iudices, +invenite+ verba.
6 II, 11| nec> negantem. non habet fidem ei credere parricidium,
7 II, 12| 12] per fidem, iudices, diligenter attendite
8 II, 13| quam deprehensis. quid, per fidem, facere vultis iuvenem,
9 II, 15| parricidium, quia crederetur. ~Per fidem, iudices, duorum, inter
10 II, 16| pariter sciretis, oculi. per fidem, iudices, ab utro credibilius
11 II, 16| occidat? ~Intuemini, per fidem, iudices, procedentem parricidam.
12 II, 17| temptanda <quae> venienti. fidem vestram, iudices, ut nobis
13 II, 21| 21] quod, per fidem, maius subitae confusionis
14 II, 23| habere possit mortalitas fidem: visus est sibi fecisse
15 II, 23| penates. respondete, per fidem, respondete, mortales: utrum
16 IV, 2 | brevi non habebo nec mortem. fidem vestram, P.C., ne quid amplius
17 IV, 6 | singula sufficere potuissent. fidem quin immo vestram, si qua
18 IV, 11| praeteritorum memoriam, cum iam fidem membra non habeant, supra
19 IV, 13| facinus me manet, quod contra fidem est, quod profuturum mihi
20 IV, 21| ut praedicta non fiant, fidem vestram, P.C., ut mihi potius
21 IV, 21| excusationem. explicate per fidem miseri pudoris aestum! numquam
22 V, 9 | rationem, aestimate per fidem, quod sit facinus illud,
23 V, 23| alius hoc loco: '<l>ex, tuam fidem!' dignus quidem eras, impotentissime
24 VII, 1 | quod videram, confugi ad fidem doloris. Quid faciam, si
25 VII, 3 | habita exultantis inimici. fidem tormentorum! quousque percussoris
26 VII, 4 | hominem torqueri vetat.' per fidem, iudices, quis non hoc eum
27 VII, 5 | contra proclamationis huius fidem, si nunc agere possem quietum
28 VII, 5 | credendum. et quas, per fidem, mendacio meo causas, dives,
29 VII, 11| 11] Fidem vestram, iudices, ne me
30 VII, 11| exclamare, procurrere, fidem deorum hominumque testari. ~
31 VIII, 2 | saevissimae condicionis immanitas fidem non potuit impetrare temptandi.
32 VIII, 11| desperantes potius accedere. fidem habes hominibus, quos mentiri
33 IX, 9 | notissimam amoris nostri fidem, non sinas mendicare parentem
34 IX, 13| honestis convenire mentibus, fidem colere, amoris gratiam referre
35 IX, 19| quanta quamque excedentia fidem adulescentis optimi merita
36 IX, 20| praeceps cucurrit. pro fidem deum hominumque, quemadmodum
37 IX, 22| ad exhortandam amicitiae fidem magna quaedam composuisse
38 IX, 23| miserum me! si exsolvere fidem voluero, fortasse mihi in
39 X, 1 | quae sola omnium supra fidem infelix in uno filio iam
40 X, 10| indulgentiam sentire lacrimarum. fidem tuam, marite, coniugi flere
41 X, 13| nemo,' inquit, 'oculis meis fidem detrahat. fili, indulgentissime
42 XI, 1 | liberis suis relinquat. fidem vestram iudices, ne pereat,
43 XI, 3 | de mendacii magnitudine fidem veritatis aptavit. civitas
44 XI, 5 | quisque quo modo miser est. ~Fidem vestram, iudices, ne ideo
45 XI, 8 | non habet moras? illo, per fidem, illo trahite damnatos,
46 XI, 8 | circumspiciat, volo queratur. fidem vestram, iudices, ne nocentibus
47 XII, 15| prosternit, haec saepe sociorum fidem fregit, haec venena populis
48 XII, 21| potest non vendere. nam, per fidem, si rapere alienum frumentum
49 XII, 26| quaere] hinc argumentum, hinc fidem accipiant. quaedam plane
50 XIII, 10| feci in privato meo.' per fidem vestram, iudices, succurrite
51 XIII, 15| plura de causa neque vestram fidem ac religionem egere exhortatione
52 XIV, 1 | remedii mei patior dolorem, — fidem iustitiae, fidem severitatis
53 XIV, 1 | dolorem, — fidem iustitiae, fidem severitatis humanae! — ne
54 XIV, 5 | videtur implere sceleris fidem, quod abstulit fidem condicio
55 XIV, 5 | sceleris fidem, quod abstulit fidem condicio personae? veneficium,
56 XV, 14| non pectus oppones, non fidem hominum deorumque clamabis?
57 XVI, 1 | illam viderem, amicum dedi! fidem vestram, iudices, ne inter
58 XVI, 1 | tam incredibilis exempli fidem, ut non immerito possim
59 XVI, 2 | adamaveram, ut mirarentur homines fidem etiam in orbitate. quo vultis
60 XVI, 6 | pervenerat ad incredibilium fidem, nisi illa vos inpediretis;
61 XVI, 7 | hominum, et nos in hanc fidem persuasiones receperunt,
62 XVI, 9 | iusseris aperto iugulo diem.' fidem deorum hominumque, quid
63 XVII, 5 | habeat, iudices, dicenti fidem? venenum filii, quod invenerat
64 XVII, 8 | in sui valuit effectum, fidem maiori crimini praestet.
65 XVII, 10| patre, non maligna fata. fidem non capit, ut me tres absolutiones
66 XVII, 18| mori, si rogetur, ut vivat. fidem deorum, in quam me contumaciam,
67 XVII, 19| eras passurus? quando, per fidem, inicis manus? potuit eadem,
68 XVIII, 2 | tacet, tamquam dixerit. fidem igitur vestram, iudices,
69 XVIII, 5 | iam sit et mater, si in fidem castitatis uxoria fecunditate
70 XVIII, 11| et torquet[ur] et punit. fidem hominum deorumque, ne gravitatem
71 XVIII, 12| quibus habere possit civitas fidem. praestare debes aut tibi,
72 XVIII, 16| paratur auctoritas, et in fidem erupturae vocis adfertur,
73 XIX, 2 | putat habere, quod dicam. ~Fidem igitur vestram, iudices,
74 XIX, 7 | ratione sanxerunt. quae, per fidem, inpotentia est effringere
75 XIX, 11| 11] Fidem communis sanguinis, fidem
76 XIX, 11| Fidem communis sanguinis, fidem communium malorum! ne parricidii
|