Decl., Caput
1 II | maritum, dixit parari illi venenum, quod iuvenis in sinu haberet,
2 II | exquisivit et invenit in sinu venenum, interrogavit, cui parasset;
3 II, 2 | debilitatem ferrum, cruor, venenum et quicquid non potest esse
4 II, 3 | videbatur esse privignus, venenum, quod in miseri sinu abdiderat,
5 II, 3 | dimidiam partem bonorum, si venenum seni voluisset ipsa porrigere.
6 II, 4 | quaereret, quis parasset caeco venenum, quis dedisset; inde maximum
7 II, 4 | prodidit et sciit, ubi esset venenum. ut vero sensit infelix
8 II, 4 | tactu iuvenis explorat, venenum primus invenit.
9 II, 5 | putavit sibi defendendum venenum. rem quin immo fecit eius,
10 II, 5 | confessio; quisquis habet venenum, habet et quod respondeat
11 II, 6 | quam quod inveniri potuit venenum. in parricidii suspicione
12 II, 6 | decipere maluit, ut biberes venenum! ~
13 II, 11| parricidii genus iuvenis elegit? 'venenum,' inquit, 'paravit.' cur,
14 II, 11| facere manus, et se circa venenum deprehensa debilitas collegit
15 II, 11| videretur caecus parasse venenum; igitur adiecit temptatam
16 II, 12| potuisset alium? 'atqui venenum iam paravit, emit.' et cum
17 II, 12| probes. quid opus est, ut iam venenum iuvenis habeat? potius sermonibus
18 II, 12| manibus, quas moves. volo venenum ipse proferat, ipse porrigat,
19 II, 13| inquit, 'inventus est tenens venenum.' exiguum argumentum, noverca,
20 II, 13| sinus, membra composuit? venenum potest habere sic, ut nesciat,
21 II, 13| servulis, coram amicis; et, si venenum non dices, hauriet, bibet.
22 II, 13| dissimulationem, ne teneat venenum. ~Neminem, iudices, credo
23 II, 13| indignatio, non fuit dolor; venenum iuvenis expavit. auferunt
24 II, 13| deprehensorum multa verba. venenum, quod tenet caecus, ipsius
25 II, 14| parat, non illud porrigit venenum, non saltem abdicatione
26 II, 15| si alienum tenuit an suum venenum. noverca rem inter manus
27 XI, 9 | effundam, si quod paraveris venenum, subtraham omne ferrum,
28 XII, 7 | ut, si fieri possit, in venenum incidamus subeuntes insolitis
29 XIII, 5 | bibissem, si invenissem, venenum. ~Hoc mihi damnum non brumae
30 XIII, 5 | flores maleficis sucis et in venenum mella convertit. Sparsit
31 XIII, 6 | difficillimum fuit iam expertus est: venenum. quod si mihi fortuna vel
32 XIII, 6 | taxationem formulae merebatur. venenum leges habere, emere, nosse
33 XIII, 6 | secretum scelus. [velut] venenum, et quidem praesentaneum,
34 XIII, 6 | iudices: difficilius est venenum invenire quam inimicum. ~
35 XIII, 14| ita plane; alioquin tu venenum floribus dederas. impudentiaene,
36 XIII, 14| stultitiae, si speravit? si venenum homini dedisset, diceret
37 XIII, 14| animus divitis fuit, cum venenum sparsit? ut apes perirent.
38 XIV, 1 | est aliud quod bibi quam venenum? ~Licet igitur nocentissima
39 XIV, 5 | nomine potionis effugere, et venenum negat esse nisi tantum quod
40 XIV, 5 | unumquodque ex his, quoi datur, venenum est.
41 XIV, 6 | invidiae et sit tantum animi venenum. quid ais? non est noxium
42 XIV, 7 | possunt aliud vocari quam venenum; dare quod non licet, non
43 XIV, 9 | manibus invadam, velim dare venenum. qui meretricem odisse non
44 XIV, 9 | sunt amantium remedia citra venenum! exclude, dimitte fastidio,
45 XIV, 10| est? non fuit illud unum venenum: bibi miser execrationis
46 XIV, 11| erit odium, exitus iste, ut venenum sit. ~Respondere, iudices,
47 XIV, 12| occidat. me infelicem, si venenum istud non habet mortem,
48 XV, 3 | infelix, nisi bibisses venenum. ~
49 XV, 5 | incertum. iniquissimum est venenum videri, quod in potestate
50 XV, 10| pudenda tristitia! quotiens tu venenum bibere voluisti! ~Non est
51 XVII | cui parasset. ille dixit venenum et se mori <velle>. iussit
52 XVII, 2 | patrem, quod me bibere iussit venenum, ego ferre non possum, quod
53 XVII, 4 | posse deprehendi, quisquis venenum parat ipse poturus. totus
54 XVII, 5 | veritate et confessus sum venenum esse, quod terebatur. date,
55 XVII, 5 | iudices, dicenti fidem? venenum filii, quod invenerat pater,
56 XVII, 6 | parricida crudelis non bibi venenum! hoc est totum facinus meum:
57 XVII, 10| non possem, si bibisses tu venenum. finge me parricidii voluntatem.
58 XVII, 11| 11] venenum paro, qui ministrum, qui
59 XVII, 11| convictus tuos facilis accessus. Venenum mehercule putabis quicquid
60 XVII, 11| credas? rogo, cui paravi venenum, quod dare non possum nisi
61 XVII, 11| hoc ipsum, quod habuisti venenum.' omnibus, iudices, quibus
62 XVII, 11| prosperitate vitae proclamare: 'venenum paravi, ad quod incerti
63 XVII, 12| timui, merito praedixi; venenum qui <bibit>, vivendi non
64 XVII, 15| ita parricida sum ego, qui venenum adfero in domum tuam inparatum,
65 XVII, 15| occidere volentis an mori? venenum, quod tibi pararetur, invenisses
66 XVII, 15| parricida deprehensus effudisset venenum, ne fateretur. ~
67 XVII, 16| quod, quamvis iam teneam venenum, multum tamen adhuc casibus
68 XVII, 17| hoc iubes, tamquam negem venenum. interrogare vos velut in
69 XVII, 18| videbar, ut biberem tuum venenum. nescisti, pater, pertinaciam
70 XVII, 19| rursus vita placuisset; venenum, quod videretur deprehensum,
71 XVII, 20| succurres? me infelicem, perdidi venenum! sed quatenus aliquid, pater,
72 XVII, 20| nostri excidisse vocem, venenum quidem te iubente bibere
73 XIX, 14| parasse se parentibus venenum? negas. proditionis agitasse
|