Decl., Caput
1 I, 2 | agnoscimus: iuvenis hic patris sui heres solus est. Hoc
2 I, 3 | ferro; cubiculum deinde patris ingressum in neutram deflexisse
3 I, 5 | se parricidam? Sanguinem patris usque ad cubiculum suum
4 I, 8 | alienum et ignotum in vulnere patris gladium reliquisset, potuerat
5 I, 9 | armatam manum iactat? Ecce patris lectulum tenet et iam dormientium
6 I, 11| proxima pars a cubiculo patris habere plurimum sanguinis,
7 I, 16| habuit, quod speraret ex patris morte. Reliquum est, ut
8 I, 17| quodcumque iusserat, de facie patris oculi; non inludere infelicibus
9 I, 17| cito inops fieri! Morte patris exheredatus es. Quid nunc
10 II, 4 | praeparatione noverca ad testamentum patris accesserit: mulierem, quam
11 II, 13| non habuit. non fuit illud patris indignatio, non fuit dolor;
12 II, 16| caecus necesse est quietem patris ipsa corporum electione
13 II, 21| primus in cubiculum intrassem patris, invenissem fortassis adhuc
14 IV, 1 | quod sibi pro me pietas patris, quod singularis innocentia
15 IV, 6 | mihi praestate salutem patris, innocentiam meam, temporum
16 IV, 7 | praemium putetis contradictione patris. eximus per magnorum operum
17 V, 1 | vindicaretur morte fratris, ut patris orbitate gauderet, nec intellegit
18 V, 3 | similis aegro. sed apud patris affectus haec ipsa liberos
19 V, 3 | querela iuvenis, quid de patris fateatur animo, probat:
20 V, 3 | artavique comitatum, et utroque patris latere nudato visus sum
21 V, 5 | praelati, non hortantis erexit patris amplexus. si esset in rebus
22 V, 5 | captivitas, non expectatio patris, non fratris fregisset infirmitas,
23 V, 9 | exigere aliquis de fame patris. 'captum me,' inquit, 'non
24 V, 10| potius, exulta, quod tibi patris asperitas praestat boni
25 V, 11| iuvenis, ad faciendam inopiae patris invidiam, si videtur, exclama: '
26 V, 11| impatientia, nec circa patris adfectus sacra de pietatis
27 V, 13| indignatur apud affectus patris non eam praevaluisse partem,
28 V, 14| probare non animum fuisse patris, sed de calamitate rationem.
29 V, 14| consilium hoc putas fuisse patris? fortunae est, qua capti
30 V, 15| alter, una est inaequalitas patris eligere sanum. ~
31 V, 17| relinqui? si persuasionem patris interroges, quicquid est,
32 V, 19| infelix ad primum aspectum patris conatus assurgere illas
33 V, 21| intellego, qui de mendicitate patris vindicaris, aegri es redempti,
34 V, 22| non memoria fratris, non patris contemplatione deflectitur.
35 VI, 21| grave esse alligari, malis patris successit. subit libens
36 VII, 1 | mihi non est relicta miseri patris infirmitas. percussorem
37 VII, 3 | nihil egit cura miseri patris: percussor voluit agnosci. ~
38 VII, 4 | novitatis. filius in conspectu patris occisus est; torquete securi:
39 VII, 10| de sene vindicabitis me, patris oculi.' vis mirer, quod
40 VII, 10| affirmo: filium in conspectu patris occidere sic operae pretium
41 VII, 12| lacerate hos, hos primum patris oculos, distrahite has manus,
42 VIII, 2 | immanitatem saevissimi patris, quod ha<n>c ratione<m>
43 VIII, 4 | vanissimus nescientium vidit hanc patris in periculo liberorum rigidam
44 VIII, 4 | perspicere. en, cui pietas patris, cui credere sollicitudo
45 VIII, 7 | rigore faciatis? mali tantum patris interest, ut matri minus
46 VIII, 9 | sepono paulisper immanitatem patris, qui credidit, et de arrogantissimae
47 IX, 2 | praecipue habere videor patris simile. Sed si ulla emendatio
48 IX, 4 | nec contumacem adversus patris inperia umquam fuisse me
49 IX, 9 | alimenta caro empta inopi patris senectuti petit[a]? adiutorium
50 IX, 11| est, ingratus beneficia patris non aestimo; fortasse, cui
51 IX, 11| gravius videatur iudicium patris, cum is damnet, qui soleat
52 IX, 12| hominis est et ignoscere patris. duxit me similis aestas,
53 IX, 14| quamvis tu esses inimicus patris. adice, si tanta in adolescente
54 IX, 22| quid profuisset festinatio patris, etiamsi ad redimendum me
55 XI, 4 | liberos eius in supplicium patris peto. quid satis inprecer
56 XI, 9 | liberi, quos nemo nosset. patris innocentis occisi sunt parvuli,
57 XI, 9 | liberis prodesse debeat odium patris; perierunt etiam illi, quorum
58 XVII, 2 | accusor; sic mihi illa prima patris maledixit asperitas. hic
59 XVII, 3 | miseritus mei, miseritus patris, cum de praeteritis prospicerem
60 XVII, 4 | hunc, non tamquam custodiae patris inponerem, (nam quid posset
61 XVII, 5 | ad subitum interventum patris non tamquam deprehensus
62 XVII, 13| abdicatio non de meis, sed de patris moribus venit? frustra mihi
63 XVIII, 2 | incestum probaretur silentio patris, si taceret et mater. ~Equidem,
64 XVIII, 8 | rei famam, nec ad aures patris pervenire rumor erubuit?
65 XVIII, 16| modestiam mariti pariter et patris accipite: de muliere, quae
66 XIX, 3 | rarus in publico, et tamquam patris occursus, tamquam civitatis
67 XIX, 5 | tantundem, et aequum ius patris ac matris esse contendunt,
68 XIX, 8 | quandoque per orbitatem patris animum aut tu praescio timore
69 XIX, 9 | castigationibus taedium patris, et in execrationem mei
70 XIX, 10| et ora vulgi de secreto patris emisi. providentia[m] mea[m]
71 XIX, 11| minus convenit adfectibus patris, quam si insultare videatur
72 XIX, 13| festinatione praecipiti. idem patris adfectus est torquere, ut
73 XIX, 16| desolatam domum, in illud iam patris filiique secretum; ibi me
|