Decl., Caput

 1     I, 6 |            nominum pignora, crede, mulier, etiam tua causa: nam si
 2     I, 13|         potius dicam: decepta est, mulier, exspectatio tua. Veneras
 3     I, 14|          licet, potes et uno ictu, mulier, occidere.
 4    II, 3 |         patet caecitas innocentis! mulier, cui spem invadendae hereditatis
 5    II, 4 |        quod iam potest deprehendi! mulier, quae se dicebat in conscientiam
 6    II, 8 |          incredibile, ut occiderit mulier hominem, quem dicitur potuisse
 7    II, 10|           verum est, debet videri, mulier heres maritum, an patrem
 8    II, 12|          parricidii conscientia<m> mulier affirmat. quis vero dubitet
 9    II, 12|            nisi et ipsum probatur. mulier, quae sollicitatur ad facinus,
10    II, 12|          decipere secretum: utere, mulier, homine, qui se commisit
11    II, 18|               18] Te, te hoc loco, mulier, interrogo: quae tam gravis
12    II, 18|          lectulus sciat. ecquando, mulier, seni tuo blandius inplicita
13    II, 18|         quid aliud simulare possit mulier, cui necesse est iuxta eum
14    II, 19|            est. quid hoc esse vis, mulier, quod te non excitat res,
15    II, 22|           surripi potuisse gladium mulier, quae se quiete defendit;
16    VI, 1 |      inicit errantem corpori manum mulier et piratis et tempestate
17    VI, 2 |            ultimum filio negat, et mulier, quae maritum quoque suum
18    VI, 10|            locuntur: 'illa exempli mulier, illa saeculi decus; virum
19  VIII, 5 |          occidit. erumpit hoc loco mulier infelix et tota libertate
20  VIII, 11|           Iustas mehercule haberet mulier causas querelarum, si nova
21  VIII, 19|          occidi. recede paulisper, mulier infelix; filii tui nobis
22  VIII, 20|           filii morte rationem. at mulier infelix clusis advoluta
23  VIII, 22|     Convertitur hoc loco, iudices, mulier infelix et velut ad quandam
24     X, 3 |        corpus amisit, quam perdite mulier et usque in exemplum modo
25     X, 6 |            maerori locus non erat: mulier filium nocte videbat, die
26     X, 8 | querebantur umbrarum? filium tuum, mulier infelix, non impositae inferis
27     X, 9 |           evocare. ~Videtur itaque mulier infelix a dignitatis dolore
28     X, 9 |           impatientia eruperit, ut mulier aliquando dulcium oblita
29     X, 9 |       ficti temere exeunt gemitus! mulier, quae sanguinantes ad iudicem
30     X, 12|           ergo tibi contingebat, o mulier, vultum, habitum, corpus,
31     X, 12|     licebat, aderat. videbas ergo, mulier, ac praesentia fruebaris? '
32     X, 13|            vidisset.' ~Itaque das, mulier infelix, graves <satis>
33     X, 16|           ita infelicissima omnium mulier, et si magus etiam recedat,
34   XIV, 3 |            quis posset odisse, seu mulier omnibus exposita mortalibus
35   XIV, 5 |       remedium. ~Temptat, iudices, mulier inpudentissima sceleris
36   XIV, 6 |          sexu tuo, pro condicione, mulier, esset, ut illa nosses gratia
37   XIV, 8 |        voluptatis. hoc ipsum tibi, mulier, obicio, quod nos in fabulas
38   XIV, 11|                      11] ecce iam, mulier, odi; quid tamen adhuc facere
39    XV, 6 |          exactas mero noctes, ~tua mulier~ convivia, perditas amantium
40    XV, 8 |            mirari: remedium amoris mulier invenit. desinite nunc incestum
41    XV, 11|        remedio quam dolore sanari? mulier, cui ad dimittendum amorem
42    XV, 12|          possum! quam libenter te, mulier, odissem!' ~Non est igitur,
43   XVI, 4 |       necessitate detinear; itaque mulier, quae adhuc de affectu cuncta
44 XVIII, 1 |        Ante omnia igitur, iudices, mulier infelicissimi pudoris hoc
45   XIX, 1 |          filium pater; sed quoniam mulier inmodici semper adfectus
46   XIX, 1 |           stupere non possum, quod mulier, cuius praeter optimam sane
47   XIX, 5 |       vindicare. desine igitur me, mulier, fatigare interrogationibus
48   XIX, 6 |            me facere rumorem.' tu, mulier, obicis mihi rem, quae nulli
49   XIX, 7 |         possimus. crimen hoc in me mulier vocat, quod in priscis illis
50   XIX, 8 |                     8] pudeat nos, mulier, infirmitatis: vicit nos
51   XIX, 8 |      voluit, ut taceremus. ~Vides, mulier, quibus in<ter>pretationibus
52   XIX, 10|       deprehensi. ~Non est igitur, mulier, quod mihi facias duplicatae
53   XIX, 10|       singulis, ut negaret. verum, mulier, adfectibus tuis renuntiandum
54   XIX, 10|       occideret. ~Sentit, iudices, mulier ad ius querelae suae nec
55   XIX, 11|         cogis, instas? invicem te, mulier, interrogo, cur, si tanto
56   XIX, 11|           plura dixisset! quis te, mulier, adfectus abegit, tenuit,
57   XIX, 12|                        12] desine, mulier, interrogare; filium, quem
58   XIX, 12|     numquid scitis omnes? puta me, mulier, hoc tibi respondere: non
59   XIX, 12|   creditura quid dixerit. ~Accipe, mulier, brevem veramque rationem,
60   XIX, 13|         interrogantibus respondeo, mulier: occidi. fallitur, quisquis
61   XIX, 13|         expulisse contentus? tuus, mulier, nefarius, tuus inconsultus
62   XIX, 14|            ego vero me famae tuae, mulier, opposui, et inter matrem
63   XIX, 14|          componam? si potes scire, mulier, an mentiar, scis, quid
64   XIX, 14|        quam interrogabam. vicisti, mulier, obstinationem meam; audi
65   XIX, 15|     restinxique flammas. miserere, mulier, ne quaeras amplius vocem
66   XIX, 15|            mater. consiste agedum, mulier, loco meo, et in habitum