Decl., Caput

 1     I, 2 |       contra miseram caecitatem: primum quod spatium illud ingens
 2     I, 5 |      apud vos agere proposui, ut primum ipsum defendam, quasi reus
 3     I, 6 |                            6] Et primum sic agam tamquam iuvenis
 4     I, 7 |     quaerat? Omnia potest scire. Primum, nox quando sit. Deinde
 5     I, 17|          caecus coepit esse nunc primum, quid non miser in hoc sene
 6    II, 1 | defenderet alium innocentem. hoc primum itaque publicis allegamus
 7    II, 4 |       sceleris admissam, non hoc primum exegit a patre, ut quaereret,
 8    II, 6 |     defensionem iuvenis lacrimis primum gemituque prosequimur. perdidit
 9    II, 11|       patre, omnium blanditiarum primum esse sermonem? novercam
10    II, 21|  Proclamat hoc loco iuvenis: 'ut primum,' inquit, 'me, pater, fragor
11    II, 21|         te rapturus exilui. tunc primum miser sensi facinus caecitatis;
12    II, 23|          oculis. non fuit illud +primum ignium+ perire lumina candentia:
13    IV, 4 |   tristius conperisset, nisi hoc primum de fato fuisset, ut viverem.
14    IV, 5 |                           5] ibi primum miser didici, quam multa
15    IV, 5 |          sede comprimere aut, ut primum contactu suo caelum terrasque
16    IV, 6 |                           6] Hoc primum itaque excuso vobis, P.C.,
17    IV, 6 |     sepeliar. ~Sentio, P.C., hoc primum ab adfectibus publicis petendum,
18    IV, 8 |        putatis noluisse me mori? primum hoc maximumque pro incolumitate
19     V, 7 |    infirmitas. ~remuneranda sit. primum lex severissima est, ut
20     V, 17|       victurum filium, quem tunc primum aspicio, complector aegrum,
21     V, 19| praesentia volo. ecce infelix ad primum aspectum patris conatus
22    VI, 5 |        perit qui sciebat! nam ut primum pervenit iuvenis ad piratas
23    VI, 11|    resolvit, corpora nostra quam primum reducere ad principia festinat;
24    VI, 13|            13] Atque in eo, quod primum proposueram, non ad hanc
25    VI, 13|       simul scelera permittimus: primum illud, ut etiam qui aderit,
26    VI, 17|       sensibus fixa et ingenita, primum spolium fuit: me ipse perdidi,
27   VII, 7 |         scissa lacerataque veste primum ferre non potest pudorem,
28   VII, 7 |         simulare gemitus, de quo primum videntur vindicanda tormenta.
29   VII, 12|         urite, lacerate hos, hos primum patris oculos, distrahite
30  VIII, 7 |           cum vos patres gaudium primum faciat oculorum, ante sunt
31  VIII, 13|        interfuisse temporis, dum primum uteri pondus egeritur, dum
32    IX, 7 |          mente captus steti. ubi primum lux rediit laxatumque est
33    IX, 11|           idque ratione duplici: primum ut reum, quia premere atrocitas
34    IX, 13|     fortunam maius auxilium. nam primum praeter cetera animalia
35     X, 7 |          urna praecluditur, tunc primum miser filius mors et umbra
36     X, 11|      ergo queritur?' inquit; hoc primum: filium <non>, quomodo debes,
37     X, 13|      refer, misera, si potes, et primum confitere simpliciter, an
38     X, 13| pervigiles meruistis, oculi. sed primum, dum metuo, umbra processit.
39    XI, 1 |          perveni, ut in vindicta primum mei consulere leges ac iura
40    XI, 3 |      mirari innocentiam meam. ut primum enim mihi calamitates meas
41    XI, 4 |        Necesse est, iudices, hoc primum reversus exclamem: 'ita
42    XI, 6 |  prodidisse.' bene admones. hunc primum calumniae tuae obicio rumorem.
43    XI, 6 |       habes, calumniae genus est primum credere. ~
44   XII, 1 |          dolor, qui disponitur), primum tamen ille sibi adserit
45   XII, 5 |        frumentum bis adferre. ut primum tanti mali sensus in civitatem
46   XII, 25|       computa, si placet, quando primum conterminos portus onusta
47  XIII, 5 |   cotidiani operis excitatae, ut primum aurora lucem vocavit, in
48  XIII, 6 |     fecerat, miserandum: illa ad primum feralis suci haustum insolito
49  XIII, 16|     venena potius invenimus. iam primum futurae laudabilis vitae
50  XIII, 18|         inenarrabilis decor. nam primum tenacibus vinculis fundamenta
51   XIV, 2 |                           2] Hoc primum itaque, iudices, a clementia
52   XIV, 3 |  simplicitatem meam sollicitavit primum, deinde tenuit, donec quantulamcumque
53   XIV, 5 |   flagrantes mentes corrumpa<n>t primum, deinde consuma<n>t, cum
54   XIV, 11|        cui tantum contra animum [primum] licet, prima fortassis
55    XV, 10|        operta caligine diduxerit primum, deinde miscuerit. hic vero,
56   XVI, 3 |         dividere nisi mater. ubi primum caecitas nuntiata est, tuus
57   XVI, 8 |       ego sim materia litis, hoc primum aestimare debetis, ut<er>
58  XVII, 1 |          perferre patientia, hoc primum a notissima clementia vestra
59  XVII, 8 |          vitae meae sub hodierna primum lite tractantur. felicior
60 XVIII, 9 |         libidines coeperunt? hoc primum umquam iuvenis admisit?
61   XIX, 13|        infamiam taces.' ita nunc primum laboras, misera, de fama,