Decl., Caput

 1     I, 6 |            facile est patrem filio occidere, facilius est uxori maritum.
 2     I, 7 |          Ita non iste sibi dixit: "occidere quidem patrem volo, sed
 3     I, 10| Incredibile est, sine fide est non occidere novercam cui inputes quod
 4     I, 10|           tibi et novercam liceret occidere. Non video, cur videri velint
 5     I, 14|         potes et uno ictu, mulier, occidere.
 6     I, 17|        quidem ipsum mihi continget occidere."~
 7    II, 1 |            quod illum non potuerit occidere. ~Nam quod ad mulierem,
 8    II, 8 |       possis invenire facinus quam occidere hominem iuxta te iacentem,
 9    II, 8 |            dicitur potuisse caecus occidere. ~
10    II, 11|         nescit, quemadmodum possit occidere. ~Intellexit, iudices, noverca,
11    II, 17|         strepitu potest, neque sic occidere potuit, ut deciperet novercam. ~
12    IV, 1 |          de parricidio venit, quod occidere me possum, de fato, quod
13    IV, 5 |   periclitaris, ego patrem invitus occidere. ~
14    IV, 7 |            propter quem se videtur occidere. ~
15   VII, 5 |          dives coram me non timuit occidere. filium igitur meum in conspectu
16   VII, 10|            mirer, quod me nolueris occidere? queri mehercules te puto,
17   VII, 10|         filium in conspectu patris occidere sic operae pretium est,
18   VII, 11|        ordinare, disponere: filium occidere coram patre secretum est. ~
19  VIII, 4 |        unius, si licuisset alterum occidere, lacerare, perspicere. en,
20  VIII, 5 |   permiseras medico, si maluisset, occidere. vides, quid profecerint
21  VIII, 6 |         quantum facinus sit filium occidere, nemo magis fatetur, quam
22  VIII, 9 |            quid negares, videreris occidere, ferro, vulneribus aggrederis?
23  VIII, 15|            filium, quantum facinus occidere. tu nunc hoc putas profundae
24  VIII, 16|          vilitatis? aegrum placuit occidere, ut inveniretur, cur non
25  VIII, 19|           quem etiam ipsum poterat occidere! ~Transfert, iudices, reus
26  VIII, 21|            potuit nec mors fratris occidere. ~'Quid igitur,' inquit
27    IX, 10|     opinione videamur amicos ferro occidere, inimicos fame. computemus
28    XI, 2 |       duravi? inimicum habui neque occidere contentum et mori paratum. ~
29    XI, 7 |      liberos imperatoris vincentis occidere. ~Fallitur, iudices, quisquis
30  XIII, 7 |   reparavero, iterum diviti liceat occidere. ~In duas enim, quantum
31  XIII, 10|      subripere non liceret, liceat occidere? non est damnum, quod exutus
32  XIII, 10|            non liceat nisi venenis occidere? ~'Ut damnum sit,' inquit, '
33  XIII, 19|          te simulas? dum meas apes occidere vis, flores tuos inutiles
34  XVII, 2 |       filium videri, quem voluerit occidere. ~Illud quoque, iudices,
35  XVII, 6 |     perdidit senex: speraverat, ut occidere me posset meo veneno. sed
36  XVII, 7 |           credat, nisi quem posset occidere. me quidem, pater, et infelicis
37  XVII, 7 | praecipitat auctoritas, qui filium occidere vocatis plerumque gravitatem,
38  XVII, 7 |       immanitatis horrorem; patrem occidere velle hinc tantum accipit
39  XVII, 7 |            dicis 'filius me voluit occidere,' videris tibi facere prioribus
40  XVII, 12|             quem iam pater poterat occidere. ~'Non est,' inquit, 'credibile,
41  XVII, 15|        rogo, utrum haec omnia sunt occidere volentis an mori? venenum,
42  XVII, 18|        volentem deprehendisti; vis occidere? veta; invade poculum, ne
43  XVII, 19|             ut me hodieque coneris occidere? non eras passurus? quando,
44  XVII, 19|      postea quaeratur, an volueris occidere. tu licet invidiam vocis
45 XVIII, 3 |        animo, quo quandoque posset occidere, fecit, ut notabilior esset
46 XVIII, 6 |        probare, quod filium potuit occidere. ~'Rumor,' inquit, 'fuit.'
47 XVIII, 10|           illud paratus est filium occidere. ~
48 XVIII, 12|           qui credit, statim debet occidere. ~Quodsi tormenta etiam
49 XVIII, 13|       absolvere et qui est paratus occidere. ~Non vultis, iudices, ad
50 XVIII, 14|         praepostera res est filium occidere, deinde erubescere. fas
51   XIX, 3 |      iuvenis inciderit: dictus est occidere posse patrem, dictus est
52   XIX, 3 |            quem posset etiam pater occidere. quid facerem, iudices,
53   XIX, 5 |         non est privilegium filium occidere, cum fieri potest, nec quisquam
54   XIX, 5 |        maioris adfectus est filium occidere quam vindicare. desine igitur
55   XIX, 11|            solus, quem potui solus occidere! ~Perseveras, cogis, instas?
56   XIX, 13|            est torquere, ut scias, occidere, ut nescias. ~'In meam,'