Decl., Caput
1 I, 6 | Vitiis enim nostris in animum per oculos via est. Aliis
2 I, 10| novercam percussit. Praeter animum nil virium habet parricidae
3 IV, 2 | quod ad suprema confugio, animum meum novi. novissima victae
4 IV, 8 | hostili cruore arma conspexi, animum supra necessitates erigo,
5 IV, 9 | periturus, et lucis causas ad animum mentemque referentium neminem
6 IV, 12| denuntiationem adsignetis animum? homo sum, cuius corpus
7 IV, 15| pater, putas? ego miror animum, stupeo constantiam. 'erit,'
8 IV, 18| quod praecipue torquet animum, fides sceleris virtus fuit.
9 IV, 19| timere, suspectum habere animum suum, calumniari manus,
10 IV, 19| timere debeam etiam citra animum meum! unde scio, an expulsum
11 V, 14| te sic magis probare non animum fuisse patris, sed de calamitate
12 VI, 8 | piratam. unde hunc illi animum? si mala sua ideo non sentit,
13 VI, 9 | paria habebimus praeter animum. non sepelies? vide, quaeso,
14 VI, 12| satis plenum est, bonum animum fuisse, postremo non hoc
15 VIII, 11| non respiceres ad matris animum; non hanc primam impatientiam,
16 IX, 2 | faciles aditus, hilariorem animum capto, interim volui superesse,
17 IX, 8 | aut in tantum duraverat animum caedis longa meditatio,
18 IX, 9 | facinus indignum illum animum, illum ardorem non contigisse
19 IX, 11| nescio, nulla est apud animum meum memoria meritorum.
20 IX, 16| crimen si fatendum sit, num animum mihi ipse finxi, aut mea
21 IX, 16| pater, non habeo gladiatoris animum. utinam mihi quidem causa
22 X, 18| sed ali<en>ae forsitan animum imagines territant, et tunc
23 XII, 28| sine conscientia~: urunt animum intus scelerum faces, et,
24 XIII, 14| crimine spectanda sint, animum et eventum. quis animus
25 XIII, 15| pretiosa, quae sola sunt. animum meum extinctae unius horae
26 XIV, 2 | caritate commenta sit; suum animum, suum tantum secuta fastidium
27 XIV, 2 | noluissem. excogitatur contra animum futuramque rationem, ne,
28 XIV, 8 | adhuc labentem adgrediaris animum, ut coa[du]lescentis ardoris
29 XIV, 9 | quemadmodum possederis animum meum, quemadmodum mihi a
30 XIV, 11| est per totum diffundat animum et, quamvis primo statim
31 XIV, 11| medicamenti, cui tantum contra animum [primum] licet, prima fortassis
32 XV, 3 | maledicisque meretricibus. hunc tu animum modo inter libidines ac
33 XV, 4 | ministeria, sufficientem animum seriis actibus, accusatoria
34 XV, 9 | lupanari effudit; tu perdis animum. ille fastum opibus exorat,
35 XV, 12| sed imperare oculis, sed animum regere non possum! quam
36 XVII, 7 | ministro, totumque facinus et animum filii poscat et manus! memento,
37 XVII, 14| domum reverso, quem suadetis animum? non decet gaudium me[um]:
38 XVII, 16| abstulerit ardorem. frangit animum quisquis intervenit; abducit,
39 XVII, 17| quem mihi post hanc vocem animum datis? dicit hoc accusator,
40 XVII, 17| maxime paro, sed totum hunc animum, senex, tua aviditate mutasti, '
41 XVII, 19| deinde non timuisti, ne mihi animum pereundi vel hoc faceret,
42 XVIII, 4 | suum tantum secutus est animum. filium si non ames, videatur
43 XVIII, 9 | inpedit <s>acrae pietatis animum deformitas, pulchritudo
44 XVIII, 10| se sperabit a filio? hunc animum tuum, senex, quo cum maxime
45 XVIII, 13| suprema claudebant, fovit animum, ut longis cruciatibus patientia
46 XIX, 7 | dissimulatione pectus, evolvere animum, quem supra sua secreta
47 XIX, 8 | quandoque per orbitatem patris animum aut tu praescio timore sentires
48 XIX, 11| laceratus, occisus est, in animum meum tormenta redierunt.
49 XIX, 12| sui, et verbera ignesque animum pariter vocemque cluserunt.
|