Decl., Caput
1 II, 9 | concupiscit, et, cum corpora nostra vigorem de luminibus accipiant,
2 II, 9 | oculis manus, et ad lumina nostra flammas omnium membrorum
3 II, 10| non possumus, oculi tota nostra luxuria. hi nos in omnia
4 IV, 9 | complexu? si cuncta gaudia nostra, si voluptates et quaecumque
5 IV, 10| mortalitatis natus bona nostra vidisti; admitte posteros,
6 V, 10| humanorumque conspectum de nostra protulimus anima. maria
7 V, 13| iuvenis, quem torquere solebat nostra frugalitas? unde et in illa
8 V, 15| tunc magis debuerit pietas nostra succurrere. est quidem,
9 V, 15| cum aliena cogitationibus, nostra dolore tractentur, necesse
10 VI, 11| opus suum resolvit, corpora nostra quam primum reducere ad
11 VII, 8 | viderem. suspecta tibi est nostra patientia; vides enim, hortatur
12 IX, 2 | profusus in vitia fortuna nostra male usus sum. redemptionis
13 IX, 9 | placeamus licet nobis fortuna nostra, pater, pauperi solvendo
14 IX, 16| multa varietate pectora nostra distinxit nec minus numerosas
15 IX, 17| istud, quod senex inops ex nostra domo accipit, si non irasceris,
16 IX, 19| servat nisi modesta victoria. nostra potissimum clementia sustineatur,
17 X, 7 | siderum fruitur et nocte nostra. nam cum dies occidit, imponit
18 XI, 5 | magis amantur, quos orbitas nostra commendat. sic quoque circumscribimur,
19 XI, 7 | irascitur. sic corpora nostra motum nisi de mente non
20 XII, 3 | admittis, dum aut funera nostra vendis aut scelera, dum
21 XII, 3 | inpulsi. si hic innocens est, nostra culpa est. ~Etiamne publica
22 XII, 6 | prior cursus est, hactenus nostra mala tulimus; in reliqua
23 XII, 10| expectare poteramus, sola est nostra civitas, quae fame perire
24 XII, 11| verba accommodavit. et fames nostra fames dicitur, et cibi nostri
25 XII, 14| incendii cinerem perdidimus, nostra etiam ruina tabuit. nostra
26 XII, 14| nostra etiam ruina tabuit. nostra mala nunc latent: non ignis
27 XII, 15| quam multi in civitate nostra perierint, quaeritis? minima
28 XII, 17| appellitur et accedendo crescit. nostra est, suos in utramque partem
29 XII, 18| aperto expectamus; classis nostra vecturam facit et vicinarum
30 XII, 19| industriae legati? res publica nostra locupletior perit. sacrosanctus
31 XII, 22| etiam empta fallunt, qui nostra pecunia, nostra classe,
32 XII, 22| fallunt, qui nostra pecunia, nostra classe, nostro legato, nostro
33 XIII, 16| potuit sollertia. etiam ratio nostra, quae sub terris lucrum
34 XIII, 16| colit sedes. et, cum ingenia nostra, quae nos scilicet ambitiosi
35 XIV, 6 | accipient a te desideria nostra ortum, finem, modum. sane
36 XV, 2 | securi estote pro innocentia nostra, talis incidit, talis adamavit,
37 XV, 9 | alioquin illi te potius nostra potione sanassent, vel,
38 XV, 14| tibi aliquid de periculo nostra metuque promittis, nescit
39 XVI, 9 | avide, quam fortiter vincla nostra tractavit! quibus ille precibus
40 XVII, 4 | 4] Erat in domo nostra locus, in quem secedebam
41 XVII, 6 | quod iam pridem in domo nostra humanorum pignorum ratio
42 XVII, 7 | auctoritas, si contentio nostra coepisset a veneno. consumpsisti
43 XVII, 7 | puto. vos adhuc in suprema nostra praecipitat auctoritas,
44 XVII, 7 | sicut reliqua supplicia nostra rationis fronte protegitis,
45 XVII, 19| status mutat, quem constantia nostra, quem offendit infirmitas.
46 XIX, 6 | indignatio vestra convicia nostra ferre non posse, et matronalis
47 XIX, 9 | animo perdiderant nomina nostra respectum, quem cotidie
|