Decl., Caput

 1     I, 10|              novissime velut quoddam genus artis exerceat. Sic ergo
 2     I, 16|              posse. Transit ad aliud genus defensionis: sibi causam
 3     I, 17|          quod extremum contumeliarum genus est, ut dominum ageret,
 4    II, 11|          quod, per fidem, parricidii genus iuvenis elegit? 'venenum,'
 5    II, 14|         damno pietatis affectus est. genus infirmissimae servitutis
 6    II, 23|          quod solum supererat virium genus, matrem quaerebat oculis.
 7    IV, 8 |              non sufficit hoc poenae genus, ut ipse se potius occidat. ~
 8     V, 1 |             reliquerint inpatientiae genus adversa, quae de solaciis
 9     V, 5 |           quod solum habebat ambitus genus, desperatione praevaluit:
10     V, 7 |        mehercules hoc quoque officii genus natura permitteret, bene
11     V, 9 |        rapiam, abice, quod colligam. genus ultionis est pascere nec
12     V, 15|     comparatione consolari se potest genus omne miserorum. stringat
13   VII, 1 |              unde ad hoc probationis genus repente confugerim. veneram
14   VII, 4 |              perire quam potestatem. genus servitutis est coacta libertas,
15   VII, 4 |          nullum debet iniquum videri genus probationis esse, quod solum
16   VII, 5 |         fugiat, evadat? quod tu mihi genus furoris adsignas, ut maximi
17   VII, 8 |         brevissimum confessionis est genus destituisse quod videris.
18  VIII, 3 |           humanitas, si sciebant hoc genus curationis et illud non
19  VIII, 7 |      infirmior; vos mores, vos vitae genus, vos matrimonia ceterosque
20  VIII, 12| adfirmationem? quisquis nescit, quod genus languoris sit, non potest
21  VIII, 14|          quod tu monstri portentique genus es? habes parricidii patientiam,
22  VIII, 14|           contra sensum desperantium genus aliquod sanitatis adferret,
23  VIII, 15|            novi,' inquit, 'languoris genus.' post hanc vocem mehercule
24  VIII, 16|           contendo nomine non debere genus istud curationis admitti.
25  VIII, 16|             iudices, natura morborum genus solis visceribus abscondit,
26  VIII, 17|              ut idem sit valetudinis genus, necesse est tamen duorum
27     X, 10|                   10] Et antequam ad genus illatae inique ei iniuriae
28    XI, 2 |            sui vilitate sumebat, qui genus libertatis putabat odisse
29    XI, 5 |            quod hoc solum est poenae genus, in quo non debeat nocens
30    XI, 6 |       argumenta non habes, calumniae genus est primum credere. ~
31  XIII, 8 |              armenta et omne pecudum genus. ~
32  XIII, 15|             meritae. quin ipsum leti genus addit indignationem: veneno
33   XIV, 2 |      inplicuit. hoc solum insanabile genus <a>moris est, ut odisse
34   XIV, 7 |     committere, qua se totum humanum genus posset odisse. potes efficere,
35   XVI, 2 |             me crederet remissum, et genus ostentationis adamaveram,
36   XVI, 6 |         invicem possit totum hominum genus, quae ideo nondum circa
37   XVI, 7 |      alligatus'? expectat totum immo genus hominum, et nos in hanc
38  XVII, 3 |          pertinacissimum accusatorum genus, victi parentes! dum auctoritatem
39  XVII, 3 |            tamquam novissimi ambitus genus excogitavi, ut me in honorem
40  XVII, 4 |             nam nec placuerat exitus genus querulum, tumultuosum aut
41  XVII, 7 |         efficere pertinacia querendi genus probationis. tu, cum dicis '
42  XVII, 9 |         aetatem? aliud est miserorum genus, quod clementia, quod succurrendi
43  XVII, 14|     malignissimum est sollicitudinis genus, me ipse custodio. satiasti
44  XVII, 19|          quod me conponam patientiae genus? videtis hominem, quem nullus
45  XVII, 20|            quod rursus eligam obitus genus, an placeat reparare virus
46   XIX, 2 |             adrogans in nullum vitae genus, non in privatos, non in
47   XIX, 15|        praesentiam! vidissetis novum genus quaestionis. stabam senex