Decl., Caput

 1     I, 6 |     oculi. Caecus infelix patrem occidit? Deinde cui manum porriget
 2     I, 9 |  percussus est, homo quem caecus occidit? Te vero, si nihil aliud,
 3     I, 10|                              10] Occidit ergo aliquis patrem et novercae
 4    II, 1 |     potest, <ni>si patrem caecus occidit, tam inpudentem delationis
 5    II, 8 |      uxor non sentitur, nisi dum occidit. non est, iudices, incredibile,
 6    II, 18|         iuxta eum inveniri, quem occidit.
 7    II, 22|         tantum causas habet, qui occidit alieno. ~
 8    II, 23|       mortales: utrum hic patrem occidit an perdidit? quid agis,
 9   VII, 2 |     animo et quod parcit et quod occidit? ~Reliqua, iudices, non
10   VII, 5 |          ais? Iuvenem meum alius occidit, et tu mihi solacium ultionis
11   VII, 12|        iuxta quem adrogans eram, occidit mea nimia libertas. ita
12   VII, 12|       coram me filium meum dives occidit fiducia tui. concurrite,
13   VII, 13| paeniteat divitem, quod non duos occidit. iam nunc tamen vobis, iudices,
14  VIII, 2 |        perdidit filium, quisquis occidit. explicat a dolore patrem,
15  VIII, 2 |      medicinae concessit. filium occidit, si ipsi creditis, fortasse
16  VIII, 5 |          potest, alterum medicus occidit. erumpit hoc loco mulier
17  VIII, 8 |       matris. ~Quid, quod filium occidit innocentem, cui nihil obicere,
18  VIII, 8 |        iudices, immanitati, quod occidit aegrum. omnibus equidem
19  VIII, 11|        in illo, quem non languor occidit. ~Iustas mehercule haberet
20  VIII, 14|     filium pater propter hominem occidit, quem non putavit posse
21  VIII, 18|          deprehendi languor, dum occidit, facilius, cum occiderit. ~
22  VIII, 19|         filium pater propter eum occidit, quem etiam ipsum poterat
23     X, 7 |       nocte nostra. nam cum dies occidit, imponit morti suae finem,
24    XI    |   populus lapidibus liberos eius occidit. reversus dives est victor
25    XI, 1 |         vixisse pauper, postquam occidit liberos meos. operae pretium
26    XI, 1 |        pudore deceptae civitatis occidit, deinde me crudelem vocat,
27    XI, 3 |       sua contione monstraverat, occidit genere quo pereunt innocentes.
28    XI, 5 |      quam quorum liberos aliquis occidit. quid mihi pro hoc redditis,
29    XI, 10|        carnificis. parvulos meos occidit quicquid fuit tota civitate
30    XI, 10|      morte hominum, quos populus occidit, et solus hic exitus est,
31   XII, 17|            bene est, serenus sol occidit, purus se dies tollit, ad
32   XII, 26|     falsa sunt: sol in ortus non occidit, nec ad humanorum viscerum
33   XIV, 5 |      negat esse nisi tantum quod occidit. facinus est, iudices, evadere
34   XIV, 6 |        minus odisse debeas, quod occidit, et si qua ex ipsis quoque
35   XIV, 6 |          noxium virus, nisi quod occidit? quid ergo vocaremus illud,
36  XVII, 1 |       filium mori volentem paene occidit, quod intervenerat pater.
37  XVII, 4 |      solum, quod sui miserentur, occidit. abiit per tacitas conquestiones
38 XVIII    |    secreta parte domus torsit et occidit in tormentis. interrogat
39 XVIII, 1 |     filio, quem, tamquam sciret, occidit. ~Ante omnia igitur, iudices,
40 XVIII, 2 |        videatur, quisquis filium occidit et probare non potest, propter
41 XVIII, 4 |          ut probaretur incestum; occidit, ut crederetur. ~Ponite
42   XIX    |      domus parte pater torsit et occidit in tormentis. interrogat
43   XIX, 5 |          lucrifaciat pater, quod occidit filium suum? non pudet ergo,
44   XIX, 5 |          crede: nemo filium suum occidit odio; non erit tanti iuvenis
45   XIX, 5 |       quisquis non miseretur! -- occidi[t].
46   XIX, 12|        interrogare; filium, quem occidit pater, nec absolvere nec