Decl., Caput
1 I, 7 | 7] Volo nunc scire, quemadmodum dicat explicitum
2 I, 7 | conscientiae quaerat? Omnia potest scire. Primum, nox quando sit.
3 I, 11| colligo? Si vultis, iudices, scire, a quo sit relictus gladius,
4 I, 13| tibique ferire, cum velis, scire, an dormiat, licet, nox
5 II, 14| erraveris, ut inquireres. volo scire, iudices, quid fecerit homo
6 IV, 18| optimus pater. tu non mereris ~scire, credo, ego utique nolle
7 IV, 18| credo, ego utique nolle me scire~; quid est ergo fatum, nisi
8 IV, 20| oculi. tunc omnia incipio scire, cum gesta sunt. quid? tu
9 IV, 23| ruina praecipitet. vultis scire, quantum debeam timere victurus?
10 V, 4 | iudices, ad piratas tulerim, scire potestis ex hac fame: fuerit
11 V, 7 | rediret auctorem. vultis scire, quantus nomini nostro debeatur
12 V, 20| nolle contenderem. vultis scire, quid pater, quid pirata
13 V, 21| carcerem, ruptas catenas; vis scire, quid neglegentes fecerit
14 VII, 4 | invito homine facias. vis scire, quid lex ista prospexerit?
15 VII, 11| est occiso homine statim scire, quid facis, exclamare,
16 VIII, 4 | sollicitudo debuerit: dixit se scire remedium, quod nesciebat! ~
17 VIII, 5 | quid hunc sanaverit, vis scire breviter? quod potuit utrumque
18 VIII, 12| languoris sit, non potest scire, an idem sit. nihil, iudices,
19 VIII, 15| cui debeat credi! negat se scire causas languoris, deinde
20 VIII, 17| sanari debeat alius aeger, scire non possis nisi ex homine
21 VIII, 21| vigore surgentem. vultis scire, iudices, unde venerit tanta
22 X, 5 | cum desinit. vis denique scire, quid uxori tuae detraxeris?
23 X, 9 | marito acceperit iniuriam, scire vultis? sola mater filium
24 XI, 7 | tuae fluxit errore? vultis scire, iudices, aliud quaesitum,
25 XI, 7 | suis facinus audacia. vis scire tuum esse, quicquid civitas
26 XII, 8 | se quisque docuit, omnes scire coepimus, postquam omnes
27 XII, 17| quisquam cognovit. saltem si scire licuisset, ubi frumentum
28 XII, 24| pretiosa fiunt aut vilia. vis scire, quantum inter hoc tempus
29 XV, 3 | moveretur exclusi[t]. vultis scire, iudices, ubi sit medicamenti,
30 XVI, 1 | dimittite. an voluerim reverti, scire non potestis, nisi revertor. ~
31 XVI, 7 | merita descendant? vultis scire, quid de hoc affectu sentiat
32 XVI, 7 | faciam, nemo miretur. vis scire, mater, quem affectum, quam
33 XVI, 11| suas comparationes. vis scire, quanto intolerabilius sit,
34 XVIII, 1 | potest videri parcere, de qua scire voluit, an esset incesta,
35 XIX, 2 | nihil se dissimulare, nihil scire reatus auctoritate testantis,
36 XIX, 2 | viderit; ipsius animus potest scire, quid filius meus dixerit,
37 XIX, 6 | torquemus, occidimus. vis scire, quam non possis queri de
38 XIX, 7 | ut tacenda minime velis scire carissimos, quaedam non
39 XIX, 9 | ignibusque consumpsi. vis scire, quanta tormentorum ratio
40 XIX, 9 | tamen utique, mater, vis scire causas, breviter audi. prospiciebam
41 XIX, 11| si tanto opere volebas scire, quid interrogarem, quid
42 XIX, 12| dixerit? quia non habuit. quod scire vellem, quod audire deberem.
43 XIX, 14| pronunti<ati>o: ego tamen scire me nego. egregiam rationem
44 XIX, 14| multa componam? si potes scire, mulier, an mentiar, scis,
|