1-500 | 501-966
Decl., Caput
501 X, 19| 19] At tu, cuius in leges di superi manesque
502 XI | dux creatus profectus est in castra. rumor ortus est
503 XI | publicam. processit pauper in contionem et accusavit divitem
504 XI, 1 | decipi posse credideram in ultione, quam mihi debebat
505 XI, 1 | malorum novitate perveni, ut in vindicta primum mei consulere
506 XI, 1 | Illud plane, iudices, etiam in hac pauperis impudentia
507 XI, 1 | si passus sum, quod et in ultione miserum est.
508 XI, 2 | humilis, quod esset abiectus, in furorem se magnae conluctationis
509 XI, 2 | ego monstri artes pertuli, in cuius feritatis conluctatione
510 XI, 3 | Gratias ago civitati, quod in illis necessitatibus, in
511 XI, 3 | in illis necessitatibus, in quibus nihil adulationi,
512 XI, 3 | quia semper apud sollicitos in deterius prona persuasio
513 XI, 3 | calamitates meas nuntius in castra pertulit, non arma
514 XI, 3 | deserui; totam orbitatem meam in bella converti, tamquam
515 XI, 3 | perdidissem. si umquam, iudices, in me habuissent profanae cogitationes
516 XI, 4 | iure consisto, liberos eius in supplicium patris peto.
517 XI, 4 | lege, tamquam parum nobis in ultione prospexerit. contra
518 XI, 4 | saevum sit, quod petimus, in quantum excesserit usitata
519 XI, 5 | solum est poenae genus, in quo non debeat nocens nisi
520 XI, 5 | debeat esse miserabilis, in quantu<m> maior<e> est quod
521 XI, 5 | noxium virus; refundatur in suum facinus auctorem. oculos
522 XI, 5 | sua caecitate solacium. in nullo mortalium perferre
523 XI, 6 | sit. quemquamne mortalium in re, quam finxerit, quam
524 XI, 6 | execrationi, quod calumniatus est in bello, quod de proditione,
525 XI, 6 | publico tueatur errore, nec in excusationem adferat, tamquam
526 XI, 6 | statimque notum est, ut in illud pariter omnium sermo
527 XI, 6 | quid omnibus obviis narres, in nullo non coetu loquaris,
528 XI, 6 | crimen de fabula facis. in rumore, cuius probationes,
529 XI, 7 | quisquis ullum facinus in rebus humanis publicum putat.
530 XI, 7 | nihil est facilius quam in quemlibet adfectum movere
531 XI, 9 | vero parvulos tuos tene, ut in isto potius moriantur amplexu.
532 XI, 10| 10] quid, quod in ipsa conparatione mortis
533 XI, 10| ad cadavera accessi, non in sepulcra maiorum meis manibus
534 XI, 11| redierit ille laetus vobis in supplicia mea dies, lugubres
535 XI, 11| liberis irascor, affectus in media ultione destituat.
536 XII, 1 | morte defungetur, quam nos in illa funestissima fame,
537 XII, 1 | apparet, qui tam lente in patriam revertitur. quamquam
538 XII, 2 | sepelientur. o fames inaudita, in qua levius est, quod esurimus!
539 XII, 2 | graves aegra et tabida membra in publicum protulerunt. hae
540 XII, 3 | habeo cum iudice? quisquam in hac vindicta alteri cedit?
541 XII, 3 | non putamus famem fuisse. in omnes gentes, in omnia ventura
542 XII, 3 | fuisse. in omnes gentes, in omnia ventura saecula proscripti
543 XII, 3 | defensio fuit, quod videbamur in haec omnia istius opera
544 XII, 4 | secum iste dubitat, quid sit in causa, cur civitas opulenta
545 XII, 4 | quondam nihil frumenti, nisi in spe, habuerit. sic fit:
546 XII, 4 | salus publica addicitur, in vacuam possessionem fames
547 XII, 4 | levi rore evocata radix in pulverem incurrit, aut perustis
548 XII, 5 | praeter famem. ~Nec tamen in totum queri de numinibus
549 XII, 5 | primum tanti mali sensus in civitatem percrebruit, cum
550 XII, 5 | adussisset. erat quidem aliquid in vicino adhuc frumenti, sed
551 XII, 5 | trans mare petendam, se in curiam quisque cogunt.
552 XII, 6 | pedibus manibus <r>uimus in sententiam necessitatis,
553 XII, 6 | nostris manibus legatum in navem tulimus, ac, ne quid
554 XII, 6 | limina principum pauperes in ipsis precibus expirant.
555 XII, 6 | nihil tamen horum etiamnunc in invidiam legati queror;
556 XII, 6 | hactenus nostra mala tulimus; in reliqua legatus nos vicarios
557 XII, 7 | frumento digni sumus. quid in nos convertis etiam alienae
558 XII, 7 | admetiris, et secunda tempestate in patriam ferente contrarios
559 XII, 7 | fortius, ut, si fieri possit, in venenum incidamus subeuntes
560 XII, 7 | subinde aliquis ex populo in ipsis pascuis procumbit.
561 XII, 8 | tamen, antequam inciperem, in portum cucurri, quamdiu
562 XII, 8 | portum cucurri, quamdiu in altum intentus, si quae
563 XII, 8 | intentus, si quae essent in conspectu naves, oculos
564 XII, 9 | succurrunt, quos inponere in mensam non ausus sum. confitendum
565 XII, 9 | est, postquam nemo erat in civitate, quem confiteri
566 XII, 9 | confiteri puderet, tum vero iam in posterum prospicimus et
567 XII, 10| aestuet <aliquis: fames> in desertum non incidit populum,
568 XII, 10| proclamemus, haec tota contio in unam vocem consentiat, non
569 XII, 11| decent nos tales hostiae. in iudicium perduxi publicum
570 XII, 11| consumpta sit, cum populus in se tabuerit, hanc verbi
571 XII, 11| possit; sed ferenda est, ut in ceteris, haec quoque rerum
572 XII, 12| publicae laesae temptat in legem male gestae legationis
573 XII, 12| non sustineo, iudices, in tanto animi motu argumenta
574 XII, 12| conquirere, nec impetus irae meae in digitos descendit, hoc tamen
575 XII, 12| hoc tamen scio: non cadit in formulam publicus dolor,
576 XII, 12| licentiam, ut quaecumque scelera in eo officio commiserunt,
577 XII, 12| erraverim sane, et, quia nullum in foro nostro iudicium fuit,
578 XII, 13| stupeo, duo sunt omnino, quae in eiusmodi crimine quaeri
579 XII, 13| eo, qui arguitur, laesa. in quibus si quid tibi fiduciae
580 XII, 13| villae sunt et deserta horrea in ruinam procumbunt. nullus
581 XII, 13| opere renovatur. iam et in sequentem annum famem timeo.
582 XII, 13| annum famem timeo. redite in domos vestras: videbitis
583 XII, 13| gravia; cum maxime inferimus in tumulos ossa insepulta,
584 XII, 14| etiam citra votum. gravior in dies facti paenitentia est,
585 XII, 14| agitatus nihil fortunatius in aeterna sede utcumque compositis
586 XII, 15| indicium laxi muri. quam multi in civitate nostra perierint,
587 XII, 15| populis publice dedit, haec in parricidium pios egit. adhuc
588 XII, 15| supervenientibus malis subducere. nam in fame nemo quidem mortibus
589 XII, 16| 16] Puta me nihil in praesentia dicere nisi hoc
590 XII, 16| reportas, omnium nostrum in ista classe navigant animae.
591 XII, 16| poteram: 'puta caerulus imber in naves ruit, classis inter
592 XII, 17| unde mortem differamus, in praesenti quantulumcumque;
593 XII, 17| anhelitus os tendit. iam frustra in sinu parentium liberi plorant,
594 XII, 17| deficiunt: iam non imus in litus, sed repimus. in editis
595 XII, 17| imus in litus, sed repimus. in editis scopulis populus
596 XII, 17| sedet, dum naves expectat, in pascua non redit. aquas
597 XII, 17| intentis oculis morimur, in mare mortui cadunt. quotiens
598 XII, 17| crescit. nostra est, suos in utramque partem ventos habuit,
599 XII, 18| venti flare coepissent, et in altum fluctus a terra volarent,
600 XII, 18| maxime bene navigabat. nos in hac fortuna, in tam gravi
601 XII, 18| navigabat. nos in hac fortuna, in tam gravi casu, in eiusmodi
602 XII, 18| fortuna, in tam gravi casu, in eiusmodi cogitationibus
603 XII, 18| tempestas quoque aliquam navem in meum litus impingeret, nec
604 XII, 18| frumentum, quia classis venit in portum. ita nos alienae
605 XII, 18| residui spiritus superest, nos in conspectu mortis stamus,
606 XII, 19| melius vendis. nos quicquid in domibus habemus, quicquid
607 XII, 19| domibus habemus, quicquid in templis, quicquid civitas
608 XII, 20| apud negotiatores solet: in antecessus dedi. triplum,
609 XII, 20| evidentem deferri posse in forum putatis, cui nulla
610 XII, 21| rapiemus furentes arma, et se in obsidionem civitatis inimicae
611 XII, 21| aliena prata pascar. si qua in villis deprehendero pecora,
612 XII, 21| liceat et manum conserere, in aciem confligere: condant
613 XII, 21| condant se postea licet muris, in longius obsidio eat, interim
614 XII, 21| pecuniam solvunt? nam quomodo in magna inopia quicquid emi
615 XII, 21| iste patrocinii est et diu in saturo otio cogitata defensio.
616 XII, 22| hospitaris, commeatum publicum in scopulos annonae inpingis
617 XII, 22| Charybdim praetervehens tota in fugam vela torquebis? nusquam
618 XII, 23| itinera confecta, nescimus in una legatione ventos quater
619 XII, 23| frumentum certe totum venit in portum, nec laborasse, tamquam
620 XII, 23| cito redit. porro tempestas in unum agebat angulum? nihil
621 XII, 23| tempestate decide, naufragio in desertum litus inpinge.
622 XII, 23| subducta nubium minis classis? in portu naufragium fecimus
623 XII, 23| saturitate praecordia, pascamur in praeteritum et famem cruditate
624 XII, 23| quod nemo aquas infundet in cinerem? quid, quod extincto
625 XII, 23| navem. duplum est? infunde in sepulcra et admetire tumulis!
626 XII, 24| 24] o nefas, in quo me scelere commeatus
627 XII, 24| adhuc unum patrocinium, in quo spes omnis profligatae
628 XII, 24| tantum nefas accessimus? in hac lance publica causa,
629 XII, 24| trivisti. non tempestas in causa fuit, non vis ulla
630 XII, 25| perdidisti. ergo, quantum in te, tempus consumptum est,
631 XII, 25| servata; occulta quaedam in civitate sua odia, quae
632 XII, 26| uterum funeribus gravidum in os agunt. credibiles fabulas
633 XII, 26| quaedam plane falsa sunt: sol in ortus non occidit, nec ad
634 XII, 27| morsibus pugna<nt>. non in omnibus mortes expectantur:
635 XII, 27| mater sibi parit: redit in uterum laceratus infans.
636 XII, 27| secreta miseri petunt, in solitudinem fugiunt, et,
637 XII, 28| scelere meo divellerem, in quas ultimas terras, quae
638 XII, 28| ultrices video furias, et in quamcumque me partem converti,
639 XII, 28| meorum. habitat nescio quae in pectore meo poena, et, ne
640 XII, 28| aves laniant. excipiunt nos in proximo litore inhumatae
641 XIII | sit actio. Pauper et dives in agro vicini erant iunctis
642 XIII | hortulis. habebat dives in horto flores, pauper apes.
643 XIII, 1 | expertae crudelitatis, in tantis fortunae viribus
644 XIII, 2 | quam dives concupisceret. in hoc ego vitae meae secreto
645 XIII, 2 | labitur dies, et proclivis in pronum fertur aetas; abiere
646 XIII, 3 | paupertatis impensas deferrem in urbem quod divites emerent,
647 XIII, 4 | meorum floribus insidant, ne in meo rorem legant? remove,
648 XIII, 4 | potui invenire agellum, in quo non mihi vicinus dives
649 XIII, 4 | aliae deposita sarcina in novas prorumperent praedas,
650 XIII, 5 | silvas. apes pauper miser in opere perdidi. paravit homo
651 XIII, 5 | flores maleficis sucis et in venenum mella convertit.
652 XIII, 5 | primum aurora lucem vocavit, in adsueta miserae pascua volant,
653 XIII, 6 | longiores expetitura pastus in altum tollitur vitamque
654 XIII, 6 | altum tollitur vitamque in aura relinquit. Haec primo
655 XIII, 6 | sub ipsis pendere portis, in globum nexas et mutuo amplexas
656 XIII, 6 | haeret ibi innocentia, ubi in potestate est secretum scelus. [
657 XIII, 7 | diviti liceat occidere. ~In duas enim, quantum animadvertere
658 XIII, 7 | negat iniuria datum, quod in privato suo, quod eas, quae
659 XIII, 8 | meis manibus exceptos et in tutam conditos sedem et,
660 XIII, 8 | tyrannorum iura defendis, natos in privato meo. puta me vel
661 XIII, 8 | libera fuerant, transeunt in ius occupantium sicut venatio
662 XIII, 8 | quos bellorum iniquitas in praedam victoribus dedit,
663 XIII, 8 | boum colla deterimus, cur in usum vestium saepe pecori
664 XIII, 8 | quicquid ex his animalibus in usum hominis cessit, proprium
665 XIII, 8 | ditibus cellis saginantur, in quibus tamen domini <non>
666 XIII, 9 | magister.' peiusne domino in his ius est, quibus custode
667 XIII, 9 | fugere mancipia. si hoc in ceteris non obstat, <apes>
668 XIII, 9 | apes> vagari tu nolles, in opus exire et ad cotidianum
669 XIII, 9 | donari, venire possunt, in potestate sunt. quomodo
670 XIII, 9 | commercio sermonis humani sunt in ceterorum animalium forma.
671 XIII, 9 | operi totus insumitur dies, in dominorum reditus ablata
672 XIII, 9 | inpudentia, quae fructus mellis in dubium vocaret. hoc ergo
673 XIII, 10| inquit, 'iure tamen feci in privato meo.' per fidem
674 XIII, 10| libera porta prorumpunt. si in privatum iura non veniant,
675 XIII, 10| privatum iura non veniant, et in manifestissima quoque noxa
676 XIII, 11| procedentis finis est, nisi cum et in alterum divitem inciderit.
677 XIII, 11| usquam contra ius licet aut in privato omnia. ~'Etenim
678 XIII, 11| perniciosa nocendi contentio, et in vicem legis ira succedit,
679 XIII, 12| plane. alioquin tu illos in vetustatem reservabas, et
680 XIII, 12| cum se ruptis iam tunicis in patulum capita fuderunt
681 XIII, 12| fuderunt et velut fissa in orbem, iam quae tenera eorum
682 XIII, 12| protinus humi iacuissent, in usus hominum conversa, inauditus
683 XIII, 13| carpunt utilia operi suo, sed in omnibus quaerunt. praesens
684 XIII, 14| excesserit? tam honestis in hac, ut putamus, aequissima
685 XIII, 14| si percussorem posuisset in saltu, ipsum in insidias
686 XIII, 14| posuisset in saltu, ipsum in insidias ultro venisse clamaret;
687 XIII, 14| clamaret; si telum obiectasset in tenebris, inlatum sua culpa
688 XIII, 14| duo esse sola, quae omni in crimine spectanda sint,
689 XIII, 14| quis eventus? perierunt. in summa, iudices, quis dubitat,
690 XIII, 15| desiderium. sunt quaedam in hac causa, quae sarcire
691 XIII, 15| etiam deliciis, cum eo quod in illis, quae vel scindendo
692 XIII, 16| animalium Venus, utque homines in excusationem sui fabulis
693 XIII, 16| parentibus locus, et, ne coacta in angustum multitudo nova
694 XIII, 17| praesentis modo cibi memores in diem vivunt; duraturus hiemi
695 XIII, 17| concordia? non humano vitio in proximos quaeque usus lucrum
696 XIII, 17| quaeque usus lucrum ducit; in publicum vivitur, et communes
697 XIII, 17| communes opes congeruntur in medium, nec fas est delibare
698 XIII, 17| aliae linant! quae severitas in castiganda inertia! multa
699 XIII, 17| aura rapuit, ad dirigendos in destinata cursus modico
700 XIII, 18| cruribus flores, quid ore sucos in publicum ferre? me tamen
701 XIII, 18| suspendunt, tum ab exordio in omnem partem opus aequaliter
702 XIII, 19| mella genuisse minus est et in temperanda gustus voluptate
703 XIV, 1 | feminarum rideat quod accuso, et in manifestissimi sceleris
704 XIV, 2 | sanitas mea, hoc odium, in hanc corporis mentisque
705 XIV, 2 | meretrice compositus sum, rursus in se cogitationes meas, rursus
706 XIV, 2 | felicitas capere possit in amore luxuriam. habui tamen,
707 XIV, 3 | et, quae certissima est in voluptate frugalitas, una
708 XIV, 3 | quantulamcumque substantiam in huius sinus credulus iam
709 XIV, 3 | videri miserari condicionem, in quam nos ipsa detraxit.
710 XIV, 3 | placuit experimentum, et in me temptatum est, quantum
711 XIV, 3 | notabilis> paupertatem in lupanarium obsequia transtuleram,
712 XIV, 4 | aliquod solacium, quisquis in amore miser est, levior
713 XIV, 5 | caritate corpori credant: in hoc noctium dierumque sollicitudo
714 XIV, 6 | iudices, si quis interroget, in comparatione veneficii,
715 XIV, 7 | excusationem. dii deaeque, quantum in hoc contumeliae est, quod
716 XIV, 8 | paulisper agere, tamquam in hoc me adfectu propinqui
717 XIV, 8 | sola, quae non licent. ut in furorem caritas aliqua convalescat,
718 XIV, 8 | frui licet, et quaecumque in mentibus circa permissa
719 XIV, 8 | mulier, obicio, quod nos in fabulas sermonesque misisti.
720 XIV, 8 | contingerent opes, iterum nos in sui caritatem alia potione
721 XIV, 8 | coa[du]lescentis ardoris impetus in parvis extinguatur elementis:
722 XIV, 8 | aliud incipio, nec emendor in amore, sed transferor.
723 XIV, 9 | uxorem, te tamen odero; in peregrinas expeditiones
724 XIV, 9 | exasperant necessitates, et in amore contentio semper accendit.
725 XIV, 9 | aliquando desperem. is tantum in amore sanatur, qui, quod
726 XIV, 10| homo ab omnibus gaudiis in contubernium doloris adductus! ~
727 XIV, 10| virus tam inpotens semel in viscera receptum stet in
728 XIV, 10| in viscera receptum stet in uno[m] tantummodo sensu[m]
729 XIV, 11| tamen adhuc facere illud in vitalibus putas? paulatim
730 XIV, 11| statim haustu illud expugnet, in quod datur, brevi tempore
731 XIV, 11| quod datur, brevi tempore in nominis sui potentiam omnes
732 XIV, 11| qui me paulo ante dicunt in amore fuisse miserabilem.
733 XIV, 11| quietior; fuerat sane pallor in facie, sed ipsa quoque comis,
734 XV, 1 | magis amaret, ne iuvenis in omni genere animi contentiosus
735 XV, 2 | nemo exhaustas facultates in avidissimos sinus paenitentiae
736 XV, 2 | nec habuit, quod perderet in tam inmodico ardore nisi
737 XV, 2 | fovebat ardorem, quaeque in hac impatientia prona persuasio
738 XV, 3 | quanto, iuvenis, hoc melius! in forum aliquando venisti,
739 XV, 4 | vultis vos abire potius in vestra secreta, ibi gaudia
740 XV, 4 | caecitate grassatur, quod in aliqua deprehenditur debilitate
741 XV, 4 | profer agedum corporis notas, in quas se <partes> noxiae
742 XV, 5 | acrior, erectior: rediit in sensus vigor, in membra
743 XV, 5 | rediit in sensus vigor, in membra sanguis, viribus
744 XV, 5 | vocabuli referatur infamiam, <in> veneficium male audiendo
745 XV, 5 | est venenum videri, quod in potestate bibentis est an
746 XV, 5 | amputatis cadaveribus ipsas in scelus armare mortis, fieri
747 XV, 5 | sola cura de forma, omnis in hoc conlata meditatio, ut
748 XV, 6 | Numquid inique, iudices, in tanti sceleris subscriptione
749 XV, 6 | dives, quis pauper alius? in te ergo solo venefica, in
750 XV, 6 | in te ergo solo venefica, in te tantum aliud ista quam
751 XV, 6 | despicerem.' illud odium in meretrice facinus est, quo
752 XV, 6 | facinus est, quo utitur in sui caritatem. ita vel hoc
753 XV, 7 | amator, ut divites ament. in crimen maximum captas transferre
754 XV, 8 | detracta sideribus misit in terras, qui de sacris venerandisque
755 XV, 8 | divitiis opus est, ne simus in amore miseri, et inpotentissimi
756 XV, 9 | profecto, qui modo facultates in lupanari effudit; tu perdis
757 XV, 9 | cotidie poscit ultro rationem in dies <cibus> dimensus, amentiam
758 XV, 9 | remedium dolori, qui saepe egit in laqueos, in praecipitia
759 XV, 9 | qui saepe egit in laqueos, in praecipitia compulit, qui
760 XV, 9 | vulneribus emisit. quantum amori in homine liceat, illi magis
761 XV, 10| incideras quidem, miser, in puellam minime superbam
762 XV, 11| hominis affectum, formam suis in se luminibus ardentem, virgines
763 XV, 11| ferarumque coitus usque in monstruosa fecunditatis
764 XV, 11| patimur, quod nemo vult in amore sanari. ~'Ego tamen,'
765 XV, 11| fuissent mala sanitatis, in gratiam remediorum de maioris
766 XV, 12| resipisceres, neque frequenter in media sanitate subsisteres.
767 XV, 12| sumus.' sed et tu quotiens in sinus meos lacrimis fletuque
768 XV, 13| aliud sunt, aliud illi, quos in voluptates superfluentium
769 XV, 14| di, quos iste crudelis in amplexibus puellae frequenter
770 XVI | adstrictus est. venit iuvenis in civitatem; mater detinet
771 XVI | detinet ex lege, qua parentes in calamitate deserere non
772 XVI, 1 | humanorum pectorum adfectus in solam amicitiam contulisse,
773 XVI, 1 | meae conscientiam intueor, in qua minimum est, quod videor
774 XVI, 2 | mirarentur homines fidem etiam in orbitate. quo vultis hoc
775 XVI, 2 | uteri; sed quanto minus in causis, tanto plus in affectu
776 XVI, 2 | minus in causis, tanto plus in affectu est. admirabilior
777 XVI, 2 | est. admirabilior caritas, in quam coimus viribus nostris.
778 XVI, 2 | primis statim aetatibus in eandem coire vitam habet
779 XVI, 3 | pudet, iudices, fateri: iam in hoc victus, iam inferior
780 XVI, 3 | fieret, et hominem, qui in rebus humanis hunc esse
781 XVI, 4 | iudices, causa matris est, in qua plurimum lex potest.
782 XVI, 4 | potest. liberi parentes in calamitate ne deserant;
783 XVI, 5 | calamitatium mearum ambitum in hoc consumpsi, ut redirem,
784 XVI, 5 | tantum legis huius usum, cum in calamitate soli sunt parentes.
785 XVI, 5 | tam tristia sunt, ut ea in adversis patiantur homines.
786 XVI, 5 | quem lex ista deprehenderit in alterius fatum, transeat
787 XVI, 6 | turpe sit, quod recedo, in eo tantum est, ad quem revertor,
788 XVI, 6 | putes, si credimus esse in rebus humanis et alterum
789 XVI, 7 | immo genus hominum, et nos in hanc fidem persuasiones
790 XVI, 7 | affectum, quam reverentiam in calamitatibus amico praestare
791 XVI, 8 | aestimare debetis, ut<er> in mea calamitate plus fecerit.
792 XVI, 8 | tuis praestare faciem et in oculos tuos accipere nuntium?
793 XVI, 8 | matris adfectus; oculos in media orbitate fudisti;
794 XVI, 8 | sic flebis, tamquam solvar in lectulo, tamquam in tuis
795 XVI, 8 | solvar in lectulo, tamquam in tuis manibus expirem? in
796 XVI, 8 | in tuis manibus expirem? in quibusdam calamitatibus
797 XVI, 9 | amicum matri remittamus. in totum explebo, si videtur,
798 XVI, 9 | fieri passus sum. ulla ergo in rebus humanis necessitas
799 XVI, 9 | fuit, ut illum amicum meum in carcerem ipse deducerem,
800 XVI, 9 | squalorem meum, meas catenas in membra festinantis exuerem,
801 XVI, 9 | conscientia, et si quod nos in illa necessitate numen aspexit,
802 XVI, 11| Supervacuo igitur hoc vos in matris causa movet, quod
803 XVI, 11| facit. quod si, iudices, in persona mea nec adfectu
804 XVII | invenit quodam tempore in secreta domus parte medicamentum
805 XVII, 1 | et scit facinus fuisse in inperio, si innocentia est,
806 XVII, 2 | bene, quod rursus vocavit in forum, iussit integritatis
807 XVII, 3 | absolverer. namque ut erat in supervacuo odio mei senex
808 XVII, 3 | genus excogitavi, ut me in honorem sui reverentiamque
809 XVII, 4 | 4] Erat in domo nostra locus, in quem
810 XVII, 4 | Erat in domo nostra locus, in quem secedebam semper reus,
811 XVII, 4 | quem secedebam semper reus, in quem revertebar absolutus,
812 XVII, 4 | lacrimisque iam conscius [in quem se ferant]. in hunc,
813 XVII, 4 | conscius [in quem se ferant]. in hunc, non tamquam custodiae
814 XVII, 4 | conversus haerebam miser in opere moriendi, nec dissimulo,
815 XVII, 4 | tacitas conquestiones mens in obitus contemplatione posita,
816 XVII, 6 | adiecerit, quod iam pridem in domo nostra humanorum pignorum
817 XVII, 7 | meo veneno, facinus tamen in omnibus incredibile pignoribus
818 XVII, 7 | liberis puto. vos adhuc in suprema nostra praecipitat
819 XVII, 8 | ut abdicatio, quae nec in sui valuit effectum, fidem
820 XVII, 8 | repetita delatio? reversus es in forum iam ad iudices iratos.
821 XVII, 8 | ille iam victi et redeuntis in damnatam conluctationem!
822 XVII, 9 | iura consenui, non habeo in moribus meis, quod non melius
823 XVII, 10| manifestum est nihil tunc in moribus meis fuisse, quod
824 XVII, 10| fingant? videlicet hoc nos in facinus praecipitat, inpellit,
825 XVII, 10| quod, sim licet remissus in domum, a caritate tamen
826 XVII, 11| potentiam natura concessit, in quam malis mentibus et nocentium
827 XVII, 11| aestimant usus. finge me velut in media prosperitate vitae
828 XVII, 12| victa delatio? debuit habere in sua potestate mortem, quem
829 XVII, 12| facultatium tristis eversio? in suprema praecipitat me pater.
830 XVII, 12| primo tenore nascendi vix in contrarium victa deflectunt
831 XVII, 12| suae rigore durata, mox in pristinum cursum remissa
832 XVII, 12| sibi permissa crevissent, in ipsius vitii robur adolescunt.
833 XVII, 13| 13] in hoc est tota difficultas,
834 XVII, 13| auferuntur. felices, qui habent in conscientia sua, quod debeant
835 XVII, 14| miserorum! consumpta est in lacrimis, in precibus aetas,
836 XVII, 14| consumpta est in lacrimis, in precibus aetas, exacti sordibus
837 XVII, 15| fatorum vias indulsit animae, in nullo non exitu simili ratione
838 XVII, 15| ego, qui venenum adfero in domum tuam inparatum, rude,
839 XVII, 15| facile respondi? secedo in medios penates, nullos ab
840 XVII, 16| respondeo nihil aliud esse in potestate miserorum, quam
841 XVII, 16| nos mehercules crediderim <in> eiusmodi exitum eligere
842 XVII, 17| praecipitia properanti, flecterem in plana cursum. Merito prorsus,
843 XVII, 17| venenum. interrogare vos velut in illa secreti nostri praesentia
844 XVII, 18| desino irasci, iam revertor in gratiam!' properabo, ut
845 XVII, 18| ut vivat. fidem deorum, in quam me contumaciam, pater,
846 XVII, 18| quam me contumaciam, pater, in quem tunc inpulisti contentionis
847 XVII, 19| pertinacissimo rigori? in quod me conponam patientiae
848 XVIII | matre committeret, pater in secreta parte domus torsit
849 XVIII | domus torsit et occidit in tormentis. interrogat illum
850 XVIII, 1 | vel dolorem, matri tamen, <in> cuius calamitatibus ~ne
851 XVIII, 1 | reus, fateatur iratus, cui in peracta crudelitate modestia[e]
852 XVIII, 1 | probare visceribus, vellet in eculeos, in ignes hanc miseram
853 XVIII, 1 | visceribus, vellet in eculeos, in ignes hanc miseram praecipitare
854 XVIII, 2 | satis stupere non possum: in rumore tam suspicax, post
855 XVIII, 2 | sermones pronus ac facilis, in orbitate, in parricidio, <
856 XVIII, 2 | ac facilis, in orbitate, in parricidio, <in> reatus
857 XVIII, 2 | orbitate, in parricidio, <in> reatus quoque dolore conticuit.
858 XVIII, 2 | quo repente conversus est, in quam modestiam desperationemque
859 XVIII, 3 | innocentissimae matri velut in templis, velut apud ipsos
860 XVIII, 3 | quam reliqui parentes non in nutrices nec in ministeria
861 XVIII, 3 | parentes non in nutrices nec in ministeria seposuit; suis
862 XVIII, 3 | miserae sermo cum filio, omnis in publicum pariter egressus.
863 XVIII, 4 | simplicitas est, nihil timentem in partem domus, qua nulla
864 XVIII, 4 | illo secreto tuo terribilis in publicum, et homo filii
865 XVIII, 5 | damna cultus et negatos in publicum deflemus egressus,
866 XVIII, 5 | tristissimae dolorem, et in parricidio malae tractationis
867 XVIII, 5 | tantum moribus suis; omnis in feminas venit maritorum
868 XVIII, 5 | pudore pronuntiat, mittit in ora populi, mittit in fabulas.
869 XVIII, 5 | mittit in ora populi, mittit in fabulas. hoc proxima ministeria
870 XVIII, 5 | si iam sit et mater, si in fidem castitatis uxoria
871 XVIII, 7 | publici sermonis auctoritas in illis, ad quae fas est populi
872 XVIII, 7 | cur adulteria proferantur in fabulas: explicantur per
873 XVIII, 7 | parant! 'cur ista nullis in publicum gaudet egressibus?
874 XVIII, 7 | familiaritas substringetur in publico, sermones, occursus
875 XVIII, 8 | locutus sit populus? teneo in hoc sermone facinus unius.
876 XVIII, 9 | non magis hoc facinus in matre est quam crimen in
877 XVIII, 9 | in matre est quam crimen in filio. 'speciosus fuit.'
878 XVIII, 9 | et adulter et raptor; in illa matrona maritali dolore
879 XVIII, 9 | dolore paene percussus, in illa virgine publica subclamatus
880 XVIII, 9 | iuvenem mihi venena miscentem, in necem meam conscientia sceleris
881 XVIII, 9 | suppliciorumque pallorem, et in vires caritatis adcrescit
882 XVIII, 9 | ore, non vultu, sed est in filio matri nescio quid
883 XVIII, 9 | visus, expugnare mentes; in matris aspectu coalescit
884 XVIII, 9 | amentia, sed furore. ut in iuvene suo mater possit
885 XVIII, 9 | adfectibus non adiuvatur in facinus, ut ad illud nisi
886 XVIII, 10| voluptate satiari. hoc est ergo <in> tam nefanda suspicione
887 XVIII, 12| ministeria, per filii servulos, in illa potius vilitate desaeviat.
888 XVIII, 12| repudietur uxor, ut divortio fiat in domo grande secretum. excedit
889 XVIII, 12| ne perdas quaestionem. in media civitate, in ipsa
890 XVIII, 12| quaestionem. in media civitate, in ipsa constitue fama, advoca
891 XVIII, 12| suis credat oculis. cur in abditam semotamque partem
892 XVIII, 13| et a quaestione seposita in maius reditur incertum.
893 XVIII, 13| carnifex potius adhiberi? pater in tormentis filii non aversos
894 XVIII, 13| videor hominem, qui torquetur in matrem, debere coram matre
895 XVIII, 14| Inrumpere me cum maxime puta in illud tuum, parricida, secretum;
896 XVIII, 14| est, quod eruisti, profer in medium. memento te fecisse
897 XVIII, 14| videri celare facinus, et in parricidio quaeris aliunde
898 XVIII, 14| si hoc ille meruit, parum in quaestione, parum ultionis
899 XVIII, 14| quaestione, parum ultionis in morte est. vindicare vis
900 XVIII, 15| odisse debes, quod et venit in forum, quod audaciam innocentis
901 XVIII, 16| trahis alta suspiria, quod in prorumpenti videris exclamatione
902 XVIII, 16| mendacio paratur auctoritas, et in fidem erupturae vocis adfertur,
903 XVIII, 17| conprimere lacrimas coite in funus, omnes liberi, omnes
904 XIX | incestum cum matre committeret, in secreta domus parte pater
905 XIX | pater torsit et occidit in tormentis. interrogat illum
906 XIX, 1 | ille, qui me modo inpegit in filium, ipsa sui immanitate
907 XIX, 1 | quicquid erumpere posset in proclamationem, parricidio
908 XIX, 1 | parricidio peractum est, in orbitate conticuit. non
909 XIX, 2 | conveniunt. mei magis debetis in uxoris conparatione misereri,
910 XIX, 2 | habere formosum. ut vero in eam adolevit aetatem, in
911 XIX, 2 | in eam adolevit aetatem, in qua corporalibus bonis iuventus
912 XIX, 2 | superbus atque adrogans in nullum vitae genus, non
913 XIX, 2 | nullum vitae genus, non in privatos, non in publicos
914 XIX, 2 | genus, non in privatos, non in publicos actus florentem
915 XIX, 3 | doloris agnosceret. inde rarus in publico, et tamquam patris
916 XIX, 3 | est leve concipere verbis, in quantam civitatis execrationem,
917 XIX, 3 | civitatis execrationem, in quantam culpam iuvenis inciderit:
918 XIX, 3 | tormenta non possunt. ~Est in miseris penatibus pars remota,
919 XIX, 3 | omnibus apta flagitiis, et in qua audeat facere facinus
920 XIX, 3 | quaecumque ex obviis dolor in telorum transtulerat usus,
921 XIX, 4 | oculis, omnis ictus excepit in faciem; verberibus, ignibus
922 XIX, 4 | mihi fecit invidiam. unde in hanc inpatientiam prorupit,
923 XIX, 5 | iuvenis invisus. illud est in patribus usque ad parricidium
924 XIX, 6 | Novum, iudices, uxoris in marito crimen audite: silentium
925 XIX, 6 | reverentiam; facile prorumpis in opprobria, facile quodlibet
926 XIX, 6 | umquam crimini fuit, solam in nostris moribus innocentiam,
927 XIX, 7 | constantiam tacendi neque in aliis ferre possimus. crimen
928 XIX, 7 | ferre possimus. crimen hoc in me mulier vocat, quod in
929 XIX, 7 | in me mulier vocat, quod in priscis illis morum mentiumque
930 XIX, 7 | quanto silentium gravius est in sene, verecundius in marito,
931 XIX, 7 | est in sene, verecundius in marito, sanctius in patre!
932 XIX, 7 | verecundius in marito, sanctius in patre!
933 XIX, 8 | malle quam loqui. quis enim in hac civitate non novit taciturnitatis
934 XIX, 8 | constantiam putas, quod nihil in publico, nihil in ullo mihi
935 XIX, 8 | nihil in publico, nihil in ullo mihi permisi proclamare
936 XIX, 8 | quemadmodum effugimus, evadimus? in tanta infamia nihil facere
937 XIX, 9 | sola non sufficit. iuvenem, in cuius animo perdiderant
938 XIX, 9 | audi. prospiciebam miser in grande quandoque facinus
939 XIX, 9 | castigationibus taedium patris, et in execrationem mei conscientia,
940 XIX, 9 | quanta tamen mihi fuit et in quaestione moderatio!
941 XIX, 10| potuerim praestare materiam: si in illo secreto gladio tantum,
942 XIX, 10| reddidi rursus infamiae, neque in oculos et ora vulgi de secreto
943 XIX, 10| mea[m] tibi quoque, mater, ne in hunc interrogetur, eripui.
944 XIX, 10| ais, mater inpatiens? ita in morte filii tui nihil aliud
945 XIX, 10| semper amentiam! quid iuvenis in tormentis dixerit, tamquam
946 XIX, 11| post exitum unici revertor in patrem. maior defunctis
947 XIX, 11| insultare videatur occiso. in gratiam me cum filio reduxit
948 XIX, 11| loqueretur, non inruperis in quaestionem, quam nullis
949 XIX, 11| timuisti, credo, ne, si in illo secreto fuissemus omnes,
950 XIX, 11| nondum scio; totus adhuc sum in parricidio meo, et post
951 XIX, 11| laceratus, occisus est, in animum meum tormenta redierunt.
952 XIX, 11| stupore<m>, amentia<m>; et in silentium orbitate defeci:
953 XIX, 12| brevem veramque rationem, cur in quaestione iuvenis occisus
954 XIX, 12| vita non poterat. quisquis in tormentis occiditur, ideo
955 XIX, 13| 13] miraris hanc in filio contumaciam, in iuvene
956 XIX, 13| hanc in filio contumaciam, in iuvene patientiam? patri
957 XIX, 13| occidere, ut nescias. ~'In meam,' inquit, 'infamiam
958 XIX, 14| quod putas, quousque taceo, in quod tempus differo illam,
959 XIX, 15| 15] O si quis in illam vos secreti nostri
960 XIX, 15| amputatisque, per quae dolor exit in verba, fuit adtonitus, amens.
961 XIX, 15| recordatio! deficientem in manibus meis filium vidi,
962 XIX, 15| agedum, mulier, loco meo, et in habitum paterni furoris
963 XIX, 16| interrogas? eamus, uxor, in illam desolatam domum, in
964 XIX, 16| in illam desolatam domum, in illud iam patris filiique
965 XIX, 16| imaginem iuvenis occisi, ponat in sinu matris illas vestes,
966 XIX, 16| non credo. et ego moriar in tormentis meis. illud tantum
1-500 | 501-966 |