Decl., Caput
1 I, 1 | allegare vobis amissam cum oculis cogitationum omnium temeritatem;
2 I, 2 | seposuit, eripuit novercae oculis voluptatem. Namque ista
3 I, 3 | palam positum est, sub oculis omnium tota domo notissimum
4 I, 6 | concipit nefas, ad quod ducibus oculis pervenitur. Cogitat semper
5 I, 7 | Cum quo? Cuius se commisit oculis? Iturus per domum totam
6 I, 8 | gladium illum familiarem oculis tuis feci, ante omnibus
7 I, 11| explicare conetur facinus etiam oculis difficile. Ille ergo non
8 I, 12| noverca securis conposuit oculis, illa miserum dextra sanguinem
9 I, 13| occurrere delicatis uxoris oculis vetaret. Invenisti pium
10 II, 9 | cum opponi non possunt pro oculis manus, et ad lumina nostra
11 II, 12| homine, qui se commisit oculis tuis, utere membris, quae
12 II, 23| genus, matrem quaerebat oculis. non fuit illud +primum
13 IV, 2 | stupet, et in opera mea totus oculis animoque conversus parricidam
14 VI, 4 | manus, o dolenda uxoris oculis epistola! cur indicavi,
15 VI, 4 | poterat oculos, redderet virum oculis cariorem. sed videlicet
16 VI, 9 | ipsa, quoniam deficeris oculis, elisum caput et oppressa
17 VI, 16| natura est. cui alienis oculis uti licet, audire, imperare,
18 VII, 3 | unici membra sustinui. in oculis adhuc vultus ille morientis,
19 VII, 8 | si mentiaris, quam quod oculis scias, et brevissimum confessionis
20 VII, 13| animo meo, nisi liqueret oculis, morerer hoc dolore, quo
21 VIII, 13| exiguumque videatur inmortalibus oculis, sed si terrena mente perspicere
22 VIII, 16| his ante omnia sensibus, oculis tuis, et ipsos, de quibus
23 VIII, 22| quo transigi saltem cum oculis potest; <hic> renovatur,
24 IX, 6 | gemitus, cruor; totum in oculis periculum. si quid est in
25 IX, 7 | quam si vana obiceretur oculis imago, mente captus steti.
26 X, 2 | tenebras inanis et longas oculis flentibus noctes iuxta somnum
27 X, 6 | invitus ille vanescebat ex oculis multum resistens, saepe
28 X, 6 | rogabamque iuvenem, ut paternis oculis quoque laetus occurreret,
29 X, 12| revocatus praebebat se matris oculis qualem non crederes recessurum!
30 X, 13| crederet. 'nemo,' inquit, 'oculis meis fidem detrahat. fili,
31 X, 14| tamquam victis irascebar oculis et erubescebam misera, si
32 X, 14| quales humanis se offerunt oculis propitii dii, quale laetissimum
33 X, 16| ut obiter ab rogo siccis oculis revertantur! negat ad manes,
34 X, 18| vultu, quid magis adulatur oculis, quid possunt videre libentius
35 XII, 9 | cadavera incubuimus et clausis oculis, quasi visus conscientia
36 XII, 17| te expectantes intentis oculis morimur, in mare mortui
37 XII, 27| gaudere comitatu, sidera oculis animisque cernere datum
38 XV, 11| conceptum nescientibus oculis ignoti hominis affectum,
39 XV, 12| sentio furorem, sed imperare oculis, sed animum regere non possum!
40 XVII, 4 | parat ipse poturus. totus oculis animoque conversus haerebam
41 XVIII, 7 | quod nocentes suis quoque oculis vix fatentur, non servo,
42 XVIII, 9 | marite, liberi non amantur oculis, non complectitur mater
43 XVIII, 12| suis auribus, suis credat oculis. cur in abditam semotamque
44 XIX, 4 | tamquam meis torqueretur oculis, omnis ictus excepit in
|