Decl., Caput

 1     I, 11|          omnia non esse incallidum hominem neque consilii iacentis,
 2    II, 8 |     invenire facinus quam occidere hominem iuxta te iacentem, aggredi
 3    II, 8 |   incredibile, ut occiderit mulier hominem, quem dicitur potuisse caecus
 4    II, 18|            vitae rumpat an mortis: hominem, qui dormiens occiditur,
 5    IV, 8 |    credibile est, ut quicquid apud hominem pro vita dici potest, ipsa
 6     V, 2 |           optimi fratris incessit. hominem, qui piraticum carcerem,
 7     V, 6 |         filium pater, sed mendicus hominem, sed iuvenem senex. quis
 8     V, 22|          exhausi. non alit populus hominem, quem pascere filius debet.
 9    VI, 10|    parricidio exigitur poena trans hominem. etiam si qua sunt iura,
10   VII    |       DECLAMATIO MAIOR VII~Liberum hominem torqueri ne liceat. Pauper
11   VII, 4 |             Lex,' inquit, 'liberum hominem torqueri vetat.' per fidem,
12   VII, 4 |       legem, quae torqueri liberum hominem vetat, hoc prospexisse tantum,
13   VII, 6 |      secreti firmitate conpositus, hominem tamen ultra non sequitur
14  VIII, 2 |             fortasse moriturum, et hominem, cuius caritas debuerat
15  VIII, 4 |            nimiamque patientiam et hominem in filiorum languore sollicitum
16  VIII, 14|      excedit: filium pater propter hominem occidit, quem non putavit
17  VIII, 16|      consentiunt. non invenio, cur hominem vulneribus exquiras, cum
18  VIII, 21|          par illud: aegrum videtis hominem, qualem non salutares medentium
19    IX, 15|      parente naturae cognatio est, hominem cibo forte iuvissem, poena
20    IX, 16|         civicam gloriam: periturum hominem, sive ille naufragio eiectus,
21     X, 2 |         sed experta non totum mori hominem illud, quod nec flammis
22     X, 16|            singultus. o sceleratum hominem, quisquis luget et timet,
23   XII, 1 |          prope dixerim furor, quod hominem tam sceleratum, ut nos quoque
24   XII, 4 |            homini reliquit praeter hominem. aut astricta citra conatum
25   XII, 9 |          aut aliquid denique, quod hominem propria nota signat, nunc
26   XII, 10|        pastus, qui, quod comederit hominem, non irascitur.
27   XII, 14|    procedit. aut etiamsi quis adeo hominem exuit, ut ibi poenam quaerat,
28   XII, 28|          et ille haec patitur, qui hominem apposuit epulandum. nobis
29   XIV, 2 |         rursus retorsit oculos, et hominem, quem ab incommoda caritate
30   XIV, 4 | laborantibus visceribus infudit et hominem solaciis potius ac mollium
31   XIV, 7 |          nemo accipit, nisi contra hominem, quem non debet odisse. ~
32   XIV, 12|       Intellegitis, puto, iudices, hominem, qui tantum ad vos detulit
33    XV, 3 |      perdebant, donec intellegeret hominem, qui explicari ratione non
34    XV, 3 |      ardore: meretrix magis amavit hominem, a quo noluit amari. ~Consumptis
35    XV, 8 |         perdit auctoris. miraremur hominem, qui illud contra meretricem
36    XV, 13|          totumque sanitas componat hominem. tunc te sciemus amare desisse,
37   XVI, 3 |      catenas; sponderi sibi voluit hominem rediturum per maria, per
38   XVI, 3 |          indulsisse, ne fieret, et hominem, qui in rebus humanis hunc
39   XVI, 6 |        longe est lex, quae retinet hominem, qui poenae non venit! nescis,
40  XVII, 16|        minimum est, quod confundat hominem infirmitate morientem, et
41  XVII, 19|          patientiae genus? videtis hominem, quem nullus animi mei status
42 XVIII, 13|      proclamaturus hoc loco videor hominem, qui torquetur in matrem,
43   XIX, 5 |      demens, non insanus occidi -- hominem extra sensus adfectusque
44   XIX, 9 |       nulla ratio est interrogandi hominem, cui non est fas nisi negare.