Decl., Caput

 1     I, 2 |      contra tam multa incredibilia solum advocat noverca testamentum,
 2     I, 6 |           ministeria membrorum; ad solum se alligat destituta maerorem.
 3     I, 10|        proximus, ille praestat hoc solum, ut sequens fortius feriat. ~
 4    II, 3 |    senectus mariti, intellexit hoc solum deesse sceleris occasioni,
 5    II, 16|       limen errandum est, tibi hoc solum restat, ut ferias. caecus
 6    II, 16|        necesse est gravius premant solum, cui crediderunt. quanto
 7    II, 20|         fecerit strepitum, cui hoc solum supererat, ut sic inveniretur.
 8    II, 23| discurrentem clusisset ignis, quod solum supererat virium genus,
 9    IV, 18|           fieri non potest, ut hoc solum falsum sit, quod novissimum
10     V, 1 |     creverunt, confiteor tamen hoc solum me prospicere nullo metu,
11     V, 5 |   languente facturus. tandem, quod solum habebat ambitus genus, desperatione
12     V, 13|             ut <non> eligerem, hoc solum ferre non potest, quod redemptus
13     V, 23|           redeamus ad preces; quod solum ius paternae pietatis agnoscit,
14    VI, 11|       adversus exanimes genuit non solum miserationem, quae cogitationi
15    VI, 16|        mederi possint; referam non solum, quia vincenda mihi, sed
16    VI, 17|     concessa libertas, nec hominum solum sed ferarum volucrumque
17   VII, 4 |       genus probationis esse, quod solum est, et quicquid potuit
18   VII, 9 |           qui sciat hoc me vidisse solum! sine dubio, dives, multa
19  VIII, 2 |      desperatione crevisse, in hoc solum impendit, ut tantundem superesset
20  VIII, 22|            tegere visceribus. quod solum tamen potui, corpus, quod
21    IX, 3 |        adulescens relictis omnibus solum me, quem coleret, quem amaret,
22    IX, 16|          splendidis parentibus cum solum tam speciosae fortunae crederem
23    IX, 18|            ut inimicus sit? aspice solum, egentem, senem, omnibus
24    IX, 20|         sentiensque acceperim, nec solum donatus his bonis sed summis
25    IX, 21|        fortunam meam subiitque non solum fortiter sed etiam libenter
26     X, 9 |        cludis umbram, intelleximus solum te esse, qui possis evocare. ~
27     X, 13|       magus, ne filium videres, et solum apud te reliquit, ut meminisses,
28    XI, 5 |          et fecit. ~Quid, quod hoc solum est poenae genus, in quo
29    XI, 7 | neglegentior est, qui se non putat solum debere rationem, et multi
30   XII, 4 |        sicubi forte ieiunae herbae solum vicerant, vanis tantum aristis
31   XII, 13|        glebis campus nitet, nullum solum opere renovatur. iam et
32  XIII, 11|            conpensatio quamque non solum legi adversa sed paci? barbarorum
33   XIV, 2 |        diversitatis inplicuit. hoc solum insanabile genus <a>moris
34    XV, 6 |         contra infamiam veneni vel solum medicamenti nomen absolveret?
35    XV, 6 |         sui caritatem. ita vel hoc solum sufficit excusationi, quod
36    XV, 7 |          puella.~ ~Ita vel hoc non solum, iudices, innocentissimae
37  XVII, 4 |   trepidatione festinant, quos hoc solum, quod sui miserentur, occidit.
38 XVIII, 9 |        umquam iuvenis admisit? hoc solum argumentum sumis ex forma?
39 XVIII, 15|        matre, quaerente populo hoc solum dicis: 'occidi; contenta
40 XVIII, 16|         probatione deficeris. quod solum datur, relinquis infamiae,
41   XIX, 2 |       quamdiu civitas de nobis hoc solum poterat loqui, filium nos
42   XIX, 11|           ora diducis? puta me hoc solum dicere: ex maximi facinoris
43   XIX, 12|             quae nemo dicebat. hoc solum non insanientis habui, quod