Decl., Caput

 1     I, 1 |       igitur non petit, ut illum miserum putetis, nisi et innocens
 2     I, 12|   securis conposuit oculis, illa miserum dextra sanguinem tulit et
 3     I, 13| delicatius scelere? Occisum esse miserum senem, cum tu volueris,
 4     I, 15|        Quam blando ille seposuit miserum suum, quam diligenter uxoris
 5     I, 16|      domus partem. Absentem puta miserum, in paternis sedibus aliquem
 6    IV, 3 |           Merito prorsus, merito miserum senem tristes sollicitudines
 7    IV, 5 |        circa me tela ceciderunt. miserum me deceptae cogitationis
 8    IV, 11|      ministeria sufficiant? quam miserum, quam deforme est meminisse
 9     V, 9 |         omni calamitatium genere miserum et, ultra quod accidentium
10     V, 21|  moreretur. credo mehercules hoc miserum dolore consumptum, quod
11    VI, 1 |        orbitas appulsa est, quod miserum iuvenem toto iactatum mari,
12    VI, 5 |      piratis, quos vitare quoque miserum est. quaerit haec omnia
13    VI, 5 |      quam invitus redemptus sim; miserum me: perit qui sciebat! nam
14    VI, 7 |      rupium scopulos retro lego. miserum me, quamdiu a piratis etiam
15    VI, 8 |          argumenta, consentiunt. miserum me, certus luctus est: filium
16    VI, 9 |         nigra limo via; proterat miserum onustum vehiculum et sanctissimum
17    VI, 13|       est hac lege, qui secundum miserum stetit. quo quidem modo
18    VI, 18|          dira metus sui exempla. miserum me, fili: nempe morbo peristi.
19    VI, 21|        sed ubi redimi posset. me miserum! dicendum est, quod hoc
20   VII, 5 |       possem quietum modestumque miserum? vultis, cum hoc viderim,
21   VII, 8 |        expedita res est torquere miserum! adfero ad quaestionem iam
22   VII, 13|                              13] Miserum me, si fas est in quaestione
23    IX, 11|          meum memoria meritorum. miserum me, quod non possum tantum
24    IX, 21|         fatear esse constrictum? miserum me! amice fidelissime, ingratum
25    IX, 21|     etiam libenter id, quod mihi miserum putabat. ~
26    IX, 23|          egentibus non sufficit. miserum me! si exsolvere fidem voluero,
27    XI, 1 |          sum, quod et in ultione miserum est.
28    XI, 4 |          innocentia opus est, ut miserum faciat color. constet licet
29    XI, 9 |        pater debebat occidi. ~Me miserum, quod sic quoque multa habiturus
30    XI, 9 |       respicies vacuam domum. me miserum! pauperis tantum solacium
31    XI, 11|         trucem debeo praebere et miserum. deprehendam, omnium mortalium
32   XII, 7 |         latior strages, et -- me miserum! -- iam fames desinit.
33   XII, 28|      inhumatae nostrorum animae. miserum me, verane haec sunt, an
34  XIII, 4 |       porrectas panderet pinnas. miserum me, ignoscite modo gemitibus
35   XIV, 1 |         adhuc inpatientia priore miserum. quaeso tamen vel hinc totam
36   XIV, 4 |       dolore concussit, magnaque miserum commutatione renovavit.
37    XV, 2 |         notissimum tota civitate miserum. cum lupanari noctibus diebus
38    XV, 9 |       non sola fuisse paupertate miserum; non opes tantum tibi, non
39  XVII, 1 |        substituit pro malo patre miserum.
40  XVII, 2 |     coepit nihil aliud esse quam miserum. bene, quod rursus vocavit
41 XVIII, 2 |  silentii confessionisque causas miserum pudorem; alium exitum non
42 XVIII, 5 |         quid tamen facere vultis miserum dolorem, si non habet aliam
43   XIX, 5 |          Rursus ad populum vocas miserum pudorem, materiam novi rumoris