Decl., Caput
1 I, 17| inminet maeror et execratio vitae? Miser post omnia et lacrimas
2 II, 8 | praestat affectus diligere vitae, lucis auctorem! liberi
3 II, 18| cum sit somnus ipse pars vitae. non multum interest, quietem
4 II, 18| interest, quietem nostram ratio vitae rumpat an mortis: hominem,
5 IV, 7 | unus adfectus est: favere vitae, timere mortem. non habent
6 IV, 8 | quod iuvenis sum, quod modo vitae voluptates, modo gaudia
7 IV, 8 | velit; paene sero renuntiat vitae quisquis sic ad exitum pervenit,
8 IV, 9 | ego difficilius redderem vitae: quid iuvat, o misera mortalitas,
9 IV, 11| manus nec ad cotidianae vitae ministeria sufficiant? quam
10 IV, 19| mathematicum de hac sola vitae meae parte mentitum; quid
11 V, 2 | in totam dissimilitudinem vitae quoque genere diductos.
12 V, 7 | perferant totius merita vitae, et ut pietas, natura, sanguis
13 V, 9 | nihil tibi debeo, quia mihi vitae lucisque beneficium semel
14 V, 15| haustus et omnia blandimenta vitae fames fastidit et poscit?
15 VI, 14| candidatos ferimus; ius nobis vitae necisque concessum est.
16 VII, 3 | pariter, sicut omnia nos vitae ministeria iungebant, et
17 VIII, 7 | infirmior; vos mores, vos vitae genus, vos matrimonia ceterosque
18 VIII, 10| exanime corpus, et ibi finem vitae putabit, ubicumque scientiae
19 VIII, 12| mens, contrarii mores et vitae genera rixantia. quid, quod
20 VIII, 19| animam in confinio mortis ac vitae librato dolore suspenderet.
21 VIII, 22| denuntiationes redditus vitae, sed ignoscat natura, pietas:
22 VIII, 22| et ipse gaudio redditae vitae laetitiaque non fruitur,
23 IX, 5 | immo, si quid in subsidia vitae seposuerat parca frugalitas,
24 IX, 5 | quem iam tum apparebat vitae non parcere, adiit, exploravit,
25 X, 4 | misera tepefecerat, illo vitae calorem redisse clamabat.
26 X, 8 | tumulo patitur veneficia vitae. magnae sunt ergo umbrarum
27 XII, 14| facti paenitentia est, pudet vitae, lucem ac sidera intueri
28 XII, 19| salutis, si redemptores vitae admittis, et nos admone;
29 XII, 27| fugiunt, et, ubi nulla spes vitae superest, mortis suas abscondunt;
30 XIII, 1 | contemptum pati. nec sane vitae causa iam superest, si ad
31 XIII, 2 | concupisceret. in hoc ego vitae meae secreto remotus a tumultu
32 XIII, 6 | lacessere divitem, quibus vitae causa superest, exerite
33 XIII, 16| primum futurae laudabilis vitae digna principia: non illas
34 XIV, 2 | luxuriam. habui tamen, unde ad vitae necessitates concessa gaudia
35 XIV, 10| unde gaudium, unde venit vitae tota laetitia. amor ille,
36 XVI, 7 | nisi sola felicitas, et, si vitae praestes omnia secunda,
37 XVII, 8 | inexplorati pudoris, nec ante acta vitae meae sub hodierna primum
38 XVII, 11| velut in media prosperitate vitae proclamare: 'venenum paravi,
39 XIX, 2 | atque adrogans in nullum vitae genus, non in privatos,
40 XIX, 5 | nesciant nobis arbitrium vitae necisque commissum! non
41 XIX, 7 | sapientia, quod quosdam totius vitae pertulisse patientia[m]
42 XIX, 10| fuit post tormenta laturus vitae pudorem, ut interrogaretur
|