Decl., Caput
1 V, 23| generis humani, quem in tormenta mea doloremque redeuntem
2 VII | adulescens. offert se pauper in tormenta dicens a divite eum interemptum.
3 VII, 1 | hominis exigentis aliena tormenta. non possum tamen, <ut>
4 VII, 1 | ut mihi posset indulgere tormenta! an hoc creditis, iudices,
5 VII, 2 | pretium est inimico negare tormenta, cum feceris, ut velit ipse
6 VII, 2 | quam torqueri non impetrare tormenta. est adversorum meorum et
7 VII, 2 | homine infelicius, pro quo tormenta sunt. percussorem a me filii
8 VII, 4 | respondere credat, cuius tormenta poscantur! nemini, iudices,
9 VII, 5 | urit, exagitat, et inter tormenta fugio dolorem. si mentientis
10 VII, 6 | contendit ideo velle torqueri~. ~Tormenta postulo. en ad quod confugiat
11 VII, 6 | torquetur, quod dixit ante tormenta. non refert, cuius ad eculeum
12 VII, 7 | torquearis.' aliud sunt, inimice, tormenta, aliud velle torqueri. felices
13 VII, 7 | primum videntur vindicanda tormenta.
14 VII, 8 | suspicionibus agam? leviora tormenta sunt! ~Non invenio, iudices,
15 VII, 8 | ego magis, qui postulo tormenta, timeo, ego, qui nihil facere
16 VII, 9 | probationis implevi: accusatoris tormenta numquam timebit reus, nisi
17 VII, 9 | quo credi potest et ante tormenta. ~'Cur,' inquit, 'si mihi
18 VII, 11| metus, cum timentur aliena tormenta. quid ais, dives? orbitatem
19 VII, 11| gratiam confessionis ante tormenta consumpsi. scio, quanto
20 VII, 11| supervacua putetis esse tormenta, tamquam dixerim, quicquid
21 VII, 12| debuisse mihi credi ante tormenta. ~O quantopere nunc, inimice,
22 XI, 8 | fallitur quisquis humana tormenta sola nominum atrocitate
23 XII, 14| aut occidet aut pascet. tormenta quidam piratarum tulerunt;
24 XII, 26| redire potuisti. transeo tormenta nostrae inopiae, maciem
25 XIV, 10| blanditur remedio, cuius patior tormenta, cruciatus; aliud est, ut
26 XIV, 12| vincor. quae putatis esse tormenta, quem dolorem, cum mens
27 XIV, 12| post hoc animi vices, quae tormenta prospicio? si meretricis
28 XV, 10| inpatientiam, non voluptatem, sed tormenta, non amorem, sed quod adamaveras,
29 XV, 11| aliqua remedii tui sentire tormenta; adrogantissime miserorum,
30 XVIII, 2 | rumore tam suspicax, post tormenta <tam> patiens, modo ad fabulas
31 XVIII, 12| debet occidere. ~Quodsi tormenta etiam filii placent, si
32 XVIII, 13| quid agunt contra populum tormenta secreta? praedico, testor,
33 XVIII, 14| eligas utrum voles: aut tormenta damnes necesse est aut silentium.
34 XVIII, 15| rumorem torseris, propter tormenta occideris, non est media
35 XVIII, 16| saeve, crudelis; invenisti tormenta matris. ~
36 XIX, 3 | explicuit. praeparari filio tormenta non possunt. ~Est in miseris
37 XIX, 10| ille vero non fuit post tormenta laturus vitae pudorem, ut
38 XIX, 10| respondero, remittis parricidium, tormenta non obicis? o inconsultam
39 XIX, 11| occisus est, in animum meum tormenta redierunt. est quidem difficile,
40 XIX, 14| contendi. non explicant tormenta quaestionem, quae occidunt. ~'
41 XIX, 15| silentio exeuntem. non tamen tormenta laxavi, non subtraxi restinxique
42 XIX, 16| vel occidat; vincere me tormenta docuisti. si tamen fas est
|