Decl., Caput

 1     I, 16|             quod speraret ex patris morte. Reliquum est, ut intueamur,
 2     I, 17|              quam cito inops fieri! Morte patris exheredatus es. Quid
 3    IV, 1 |         tristissimae sortis, ut nec morte dignus sim, nisi me parricidam
 4    IV, 5 |      terrasque polluerit, festinata morte dimittere. sane tamen caritas
 5    IV, 6 |        auctoritati est, quod in mea morte tribuatis: praestate causis
 6    IV, 9 |           sibi videbitur praematura morte periturus, et lucis causas
 7    IV, 12|           sceleribus miser et, sine morte sua, nocens, in quo debeatis
 8     V, 1 |           adfirmat, ut vindicaretur morte fratris, ut patris orbitate
 9    VI, 1 |     redemptus anima, senex ominosus morte filii mei vivo, parum est,
10    VI, 2 |             iudices, poenae ab ipsa morte repetitae crimen ego sum:
11    VI, 21|          excepisset, simplici tamen morte defunctus est. unum legimus,
12   VII, 1 |            suspicionum de filii mei morte consensum, quam si percussorem
13   VII, 3 |            fortassis aliquid in mea morte fecisset. confiteor, iudices,
14  VIII, 2 |             pietatis videri, qui de morte filii potuit alterius vel
15  VIII, 4 |             ad matrem. adacta est a morte filii vel sanitate discedere.
16  VIII, 4 |          quid passus sit iuvenis in morte, qua medicus parabatur,
17  VIII, 16|           pro salute aegri opus est morte hominis alterius, et paene
18  VIII, 20|        adfirmat et accipit de filii morte rationem. at mulier infelix
19    IX, 7 |        servilia arma et ignominiosa morte perituro, tum, si ulla miseris
20    IX, 22|       perituri vitam mariti vicaria morte sua redemerit, adiciturque
21    IX, 23|       opinor, et, quae [bene] filii morte pensetur, criminosa liberalitas
22     X, 7 |           filium, qui redit etiam a morte ad matrem.' noxium sepulcro
23     X, 12|          sentires. tempora ergo cum morte diviseras, et superstite
24     X, 15|       funditus eruisset et sacratos morte lapides, etiam cineres et
25    XI    |             enim leges, ut proditor morte puniretur, et calumniator
26    XI, 10|     infirmitas. nihil est crudelius morte hominum, quos populus occidit,
27   XII, 1 |            quod damnatus quoque vel morte defungetur, quam nos in
28   XII, 28|           pectore meo poena, et, ne morte saltem hos metus effugiam,
29  XIII, 6 |       inmoritur. illa rigescentibus morte pedibus exanimis, sicut
30  XIII, 19|        sucis, exquisita per fraudem morte confecit, et, quod sit indignissimum,
31  XVII, 16|       contumax dolor cum deprehensa morte dissentiet. ~
32 XVIII, 1 |    tormentis unici quaesierit, quid morte compererit. respondeat saltim
33 XVIII, 5 |      constricta est? mater, quae de morte filii maritum malae tractationis
34 XVIII, 14|       quaestione, parum ultionis in morte est. vindicare vis confessionem?
35 XVIII, 15| deprehendisti, miserere, ne sis una morte contentus. incestam gravius
36 XVIII, 17|      faceret alium parricida de mea morte rumorem.' ~
37   XIX, 4 |          clausisset hostis, vicaria morte servassem, si subitum cinxisset
38   XIX, 10|         huius necessitatis ratio de morte. illud est parricidium,
39   XIX, 10|            cui iam non poterat nisi morte succurri? quem contra ma<li>gnos
40   XIX, 10|             mater inpatiens? ita in morte filii tui nihil aliud ad