Decl., Caput

 1     I, 2 |          irasci. Nam quod invisum fuisse filium patri iactat, crimen
 2     I, 16|            sibi causam caedis non fuisse, cum hic heres inventus
 3    II, 3 |     contenderim quin immo iuvenis fuisse consilium, ut pater, cui
 4    II, 6 |          non sibi visus est iuxta fuisse; excitari sola noverca non
 5    II, 12|     dubitet numquam hoc privignum fuisse facturum, si habere conscium
 6    II, 20|            quem in cubiculo senis fuisse confessi sunt, qui illo
 7    II, 20|       referentis gladium mulieris fuisse discursum, an hoc quoque
 8    II, 20|         sciatis, iudices, neminem fuisse in domo, quem non fragor
 9    IV, 3 |          P.C., cuius artis, cuius fuisse dicatur auctoritatis, quem
10    IV, 14|      credo, pater, terrori primis fuisse mortalibus, mox admirationem
11    IV, 19|       faciam, mors, ut videar nec fuisse facturus. sed me infelicem,
12     V, 14|          magis probare non animum fuisse patris, sed de calamitate
13     V, 14| praetulissem. consilium hoc putas fuisse patris? fortunae est, qua
14     V, 15|            licuit eligere. an fas fuisse credis, ut iuxta moriturum
15    VI, 12|       diversa id nititur parentem fuisse in calamitate eam, quae
16    VI, 12|          plenum est, bonum animum fuisse, postremo non hoc esse deserere
17  VIII, 1 |           illum non sine sanitate fuisse languorem, nec persuaderi
18  VIII, 1 |           colligi possit utrumque fuisse moriturum; ex duobus aegris
19  VIII, 4 |   interfuit, constabit non eundem fuisse languorem. ~Qualis fuerit
20  VIII, 12|        credibile est illis eundem fuisse languorem.' rogo, quis in
21  VIII, 18|     perisset, probaverat utrumque fuisse periturum; cum convaluerit,
22  VIII, 19|          manifestum est non parem fuisse languorem: ex duobus aegris
23  VIII, 20|                     20] contentum fuisse medicum toto homine discentem
24    IX, 2 |  ignosceret. neque infitior tamen fuisse me lentiorem, quam oportuit,
25    IX, 4 |    adversus patris inperia umquam fuisse me vel ipse rerum declarat
26    IX, 4 |       neque dissimulaverim magnas fuisse causas patri, cur hoc mihi
27    IX, 8 |  tradiderat, meliorem condicionem fuisse captivi? 'si dives essem,'
28    IX, 14|          aliquis idem me pro illo fuisse facturum. ~
29    IX, 15|        est te volente amicum mihi fuisse iuvenem, et sane non solus
30     X, 7 |           ite nunc et putate vana fuisse matris solacia; filium ista
31     X, 11|          animo orbus es, loqueris fuisse mortalem et interpretaris
32   XII, 3 |          cibos, non putamus famem fuisse. in omnes gentes, in omnia
33   XII, 21|       potest similis usquam fames fuisse.
34   XIV, 11|        paulo ante dicunt in amore fuisse miserabilem. quanto crudeliora,
35    XV, 9 |  intellegere possumus te non sola fuisse paupertate miserum; non
36   XVI, 3 |          inexplicabilis navigandi fuisse causas vel hinc potestis
37  XVII, 1 |           coegit, et scit facinus fuisse in inperio, si innocentia
38  XVII, 10|        nihil tunc in moribus meis fuisse, quod posset esse suspectum,
39   XIX, 12|         tu vero crede nihil aliud fuisse quam furorem, insanisse
40   XIX, 12|           an tu quaestionem illam fuisse credis, qualis vernilibus