Decl., Caput
1 I, 2 | erat petiturus. Quo sit animo senis factum, potestis interrogare
2 II, 6 | stans in limine cubiculi sui animo quo discurrebant videntes.
3 IV, 11| virtutes ut mori tamquam magno animo velim. ita non sufficit
4 IV, 11| volo deberi manibus meis, animo meo. favete, dii pariter
5 IV, 19| difficultas ista non est salva animo meo? excedit omnem calamitatem
6 V, 3 | quid de patris fateatur animo, probat: irasci quod non
7 VI, 3 | nudantur. quamlibet duraveris animo, non ferres tamen ista,
8 VI, 4 | profectus est solo comitatus animo, nec se putavit ire sine
9 VI, 7 | adversus prima verba orbitatis animo aestimantem fefellerunt.
10 VI, 19| ut haec pati posset aequo animo. tu filium prima docuisti
11 VI, 21| pulchra atque magnifica, animo maiore defendere et, cum
12 VII, 2 | eodem aliquis excogitaret animo et quod parcit et quod occidit? ~
13 VII, 13| vidi. alioquin, nisi hoc animo meo, nisi liqueret oculis,
14 VIII, 10| 10] quo vultis animo feram, quod ars, quantum
15 IX, 1 | numquam hunc me concepisse animo metum, ne post redemptum
16 IX, 2 | Quamquam, iudices, oboritur animo meo nonnumquam et illa suspicio,
17 IX, 10| sim. quo tandem patereris animo, si delicatus adulescens,
18 IX, 17| ignosce, pater, si penitus animo meo hic insedit affectus;
19 IX, 19| mendicare amici patrem aequo animo visurus fuit?] at ille me
20 X, 5 | corpus, cum vanae absenti animo ~cogitationes~ finguntur,
21 X, 11| scelerate, desideras; magno animo orbus es, loqueris fuisse
22 XI, 4 | patientiam paret mereri, quantum animo membrisque rigoris induat,
23 XI, 11| adfectum. Tunc sciemus, quo animo rogaveris, ut potius ipse
24 XII, 25| At etiam, si dis placet, animo defenditur et quam causam
25 XIII, 1 | paupertatis exclusus, aequiore animo omnia tolerarem, si cuius
26 XIV, 5 | vita deplorat. quid refert, animo noceat aliquis an membris?
27 XIV, 7 | iuventutis emendas? aequiore animo feras, ut meretrix velit
28 XV, 1 | pristino furore iam liber, animo intellectum sanitatis admitteret,
29 XV, 11| medicamento puella, fecisset animo? licuit te reposcere, quantum
30 XVI, 2 | orbitate. quo vultis hoc animo feram, quod, etiam ut revertar,
31 XVI, 3 | repromisit de incertis tamquam de animo suo. quis hominum pro se
32 XVI, 6 | tyrannum revertor, si malo animo relinquo matrem, dignus
33 XVI, 10| hoc amicus praestiterit animo, sed ego rem feci hominis
34 XVII, 11| ingeniis, sed illis usus ex animo est, totumque, quod faciunt,
35 XVII, 16| dico 'moriturus sum'; de animo meo respondeo, non promitto
36 XVII, 18| mori, ereptus sum miser animo meo, et inprovisa voce percussus
37 XVII, 18| conatum sufficit mori alterius animo et suo veneno. ~
38 XVIII, 3 | et qui unicum aspiceret animo, quo quandoque posset occidere,
39 XVIII, 11| hominis interroges, quae non animo, sed dolore respondet. nondum
40 XIX, 9 | sufficit. iuvenem, in cuius animo perdiderant nomina nostra
|