Decl., Caput
1 VII | hominem torqueri ne liceat. Pauper et dives inimici. pauperi
2 VII | erat filius. nocte quadam pauper cum filio revertebatur.
3 VII | est adulescens. offert se pauper in tormenta dicens a divite
4 VII, 3 | susceperim: divitem detuli reum pauper, inimicus, occisi pater,
5 IX | pactus est cum munerario pauper adulescens, ut vicariis
6 IX | petitque, ut, si egeret pauper pater, alimenta ei praestaret.
7 IX, 3 | pertinuisse credimus, quod pauper adulescens relictis omnibus
8 IX, 3 | quantum intellegere potui, pauper sine dubio pudore cedendi,
9 IX, 15| idem filio permisit et pauper. atquin si pars haec causae,
10 XI | DECLAMATIO MAIOR XI~Pauper et dives inimici. utrique
11 XI | rem publicam. processit pauper in contionem et accusavit
12 XI, 1 | videtur sibi satis vixisse pauper, postquam occidit liberos
13 XI, 1 | solaciis meis, si liberos suos pauper mallet occidi. Illud plane,
14 XI, 2 | tamquam et liberos suos pauper occiderit. ~Nec me fallit,
15 XI, 4 | reversus exclamem: 'ita pauper etiam nunc liberos habet?
16 XIII | iniuriam dati sit actio. Pauper et dives in agro vicini
17 XIII | habebat dives in horto flores, pauper apes. questus est dives
18 XIII, 1 | quam quod habebam perdidi, pauper, ausus sim iudicio lacessere
19 XIII, 1 | non debetis expectare, uti pauper magna perdiderim. sed quantulum
20 XIII, 2 | agellus, sane angustus et pauper, non vitibus consitus, non
21 XIII, 5 | fuga petiere silvas. apes pauper miser in opere perdidi.
22 XIII, 7 | est, iudices, gravissimum pauper vulnus accepi. quod mihi
23 XIII, 10| his partibus unus rusticus pauper, obviam publice eundum est
24 XIII, 13| cognitum est, vicinus diviti pauper molestus est?
25 XIV, 2 | cuius putatis esse, quod pauper adamavi? ~Non quidem ego,
26 XIV, 8 | 8] 'Eras,' inquit, 'et pauper.' volo, iudices, sic apud
27 XV | potionem. accusat illam pauper veneficii. ~
28 XV, 1 | gratuletur sibi, quod illam pauper accusare iam potest. timuerat
29 XV, 1 | remedio suo sic repugnaret pauper, ut magis amaret, ne iuvenis
30 XV, 1 | terribilis et minax est pauper, quod poenam nostram, quod
31 XV, 2 | probitatem, amare rursus pauper incipiat. sive enim, iudices,
32 XV, 3 | frustra male audit inmodico pauper ardore: meretrix magis amavit
33 XV, 6 | senex, quis dives, quis pauper alius? in te ergo solo venefica,
34 XV, 6 | probem? hanc, quam nunc pauper detestatur, accusat, amare
35 XV, 7 | medicamentum crudele, saevum: desii pauper amare meretricem! iamiam
36 XV, 9 | cruciatum; sed amare te, pauper, saltem non pudet? homo,
37 XV, 9 | quem non explicat, quod pauper adamavit. nun<c> tamen intellegere
38 XV, 13| omnes oderas, nunc unam, pauper, odisti? quin potius, iuvenis,
39 XV, 14| debilitates, naufragia, morbos: pauper sit et amet quamcumque meretricem
|