Decl., Caput

 1    II, 6 |       est iuxta fuisse; excitari sola noverca non potuit illo
 2    II, 6 |         probatio debet esse, non sola. ~Ignoscite magnorum periculorum
 3    II, 7 |     diducit utilitas, cuius haec sola reverentia est, quod videtur
 4    II, 14|   tantummodo mutat, et parricida sola paupertate punitur. rogo,
 5    IV, 15|  prospiciebat mathematicus, haec sola ratio fuit mendacii, ne
 6    IV, 18|       necesse est?' scilicet hac sola ratione, ut mors inter facinus
 7    IV, 19|       pater, mathematicum de hac sola vitae meae parte mentitum;
 8     V, 1 |          conparatione consilium. sola, quid facerem, necessitas,
 9     V, 1 |        quid facerem, necessitas, sola iuvenum meorum adversa suaserunt.
10     V, 13|    aestimantur, et de corporibus sola taxatio est. unde tristes
11     V, 14|        et homo, apud quem filius sola praevaluit gratia calamitatis,
12     V, 15|  fatigatis luminibus gravis, vox sola de gemitu. cum ex duobus
13    VI, 8 |    misera! ita tu istud optasti? sola scilicet calamitatibus nostris
14    VI, 22|     consumeret, me, quae debebat sola, senem mors redemisset,
15   VII, 9 |           quod non habet nisi de sola ultione <rationem>? non
16  VIII, 2 |       parricida queri possit non sola mater: adiecit humanis calamitatibus
17  VIII, 17|    salute defendis? homo, in quo sola quaeritur causa languoris,
18     X, 1 |       calamitatis affectat, quae sola omnium supra fidem infelix
19     X, 1 | desiderio creditis miserae, quae sola vidit, amplexus et oscula
20     X, 9 |          iniuriam, scire vultis? sola mater filium perdidit nec
21    XI, 8 |         quisquis humana tormenta sola nominum atrocitate metitur;
22   XII, 10|        nunc expectare poteramus, sola est nostra civitas, quae
23  XIII, 6 |     nexas et mutuo amplexas mors sola divisit. quis figurare possit,
24  XIII, 14|     iudices, quid dico? duo esse sola, quae omni in crimine spectanda
25  XIII, 15|  necessario nobis pretiosa, quae sola sunt. animum meum extinctae
26   XIV, 6 |      vocaremus illud, quo lumina sola raperentur, quo pars aliqua
27   XIV, 8 |        puto; diliguntur inmodice sola, quae non licent. ut in
28    XV, 5 |          si consilia pertractes, sola cura de forma, omnis in
29    XV, 9 |      intellegere possumus te non sola fuisse paupertate miserum;
30   XVI, 7 |       non habet experimenta nisi sola felicitas, et, si vitae
31   XVI, 7 |         est de rebus humanis, si sola servatur utilitatium fides.
32  XVII, 6 |    inusitata commentus est, quae sola mihi superest ratio vivendi,
33 XVIII, 15|           marite, credis a matre sola? causas mortis illius reposcit
34   XIX, 2 |  orbitatis miseratione confundat sola mater, neve maximae calamitatis
35   XIX, 9 |    homine, cui de unico suo mors sola non sufficit. iuvenem, in
36   XIX, 10|       est, quod torsi et occidi. sola est huius necessitatis ratio
37   XIX, 15|       iam me non interrogat nisi sola mater. consiste agedum,