Decl., Caput

 1     I, 2 |        esse pretium parricidii, ut rerum intellectu in diversum coacto
 2     I, 4 |      iudices, criminum tumultum ex rerum fide ducite. Dormiens senex,
 3    II, 2 |         quanto tunc periculo fuit, rerum natura[e], pietas! dum diu
 4    II, 8 |          videtur affectus quam quo rerum natura, quo mundus ipse
 5    II, 10|           iuveni, apud quem omnium rerum diversitas perit? circumdes
 6    II, 19|          et haec est omnium natura rerum, ne quid diutius perferas
 7     V, 6 |           quis enim magis ex ipsis rerum naturae sacris venerandisque
 8     V, 8 |         lex malum. non faciam hanc rerum naturae, non faciam contumeliam
 9     V, 11|          longeque te ab intellectu rerum naturae seposuit prava persuasio,
10    VI, 1 |        filius. quid ego putarem in rerum natura posse reperiri, quod
11    VI, 11|            iturus ad filium, certe rerum natura ut in generandis
12    VI, 14|       illud vel gravius, quod, cum rerum necessitas cotidie nos dividat,
13    VI, 15|            adfectus, et de quinque rerum sensibus pars una cessabat,
14    VI, 16|      videndi voluptates, impeditos rerum actus, tamen, si non iniqui
15    VI, 16|    delicatum est. num enim aliquid rerum natura genitura est spectaculo
16    VI, 23|        divortium fecit. video haec rerum naturae bona, quae filio
17   VII, 4 |           exigit quarundam invidia rerum, ut vinci se consuetudo
18   VII, 4 |           istud omnium inlicitarum rerum consumpsit invidiam, et,
19  VIII, 9 |  robustiorem, illam adhuc in prima rerum naturae veritate viventem:
20  VIII, 12|          rebus humanis voluit esse rerum natura tam simile, quod
21    IX, 4 |          umquam fuisse me vel ipse rerum declarat ordo. ~Nam quamvis
22    IX, 8 |             sed, si patitur natura rerum, totus ad cognitionem talis
23    IX, 18|         quaerenda est, aut aliquid rerum natura peius capit? quis
24    IX, 23| satisfactionem, in quacumque parte rerum naturae es, amice carissime.
25     X, 5 |             non quemadmodum tenues rerum imagines solent cogitationibus
26     X, 17|            axes, inde venire, unde rerum omnium auctorem parentemque
27   XII, 11|            in ceteris, haec quoque rerum naturae iniuria, quod non
28   XII, 17|    applicabat. ergo incerti omnium rerum pependimus, nihil quisquam
29  XIII, 19|             quantum ne ipsa quidem rerum natura per se potuit? ad
30   XIV, 10|        alia patiens! decipiunt vos rerum falluntque nomina: et ille,
31   XIV, 10|      laetitia. amor ille, per quem rerum naturae sacra primordia
32   XVI, 2 |           cum maxime incredibilium rerum loquitur invidia, sumus
33  XVII, 9 |      sciant. scilicet capit natura rerum, ut futurus parricida non
34  XVII, 12|        subinde voluisti. quid ais, rerum natura, pietas? ita <non>
35  XVII, 15|       facere morientibus, et, quia rerum natura varias fatorum vias
36 XVIII, 6 |           est hercules, cui contra rerum naturam, contra parentes
37   XIX, 1 |            et post tam prodigiosas rerum sermonumque novitates oportuerat